چرا اصلاح طلبان به صداوسیما دعوت می‌شوند؟

جهرمی به درستی می‌گفت نمی‌توان هم کاربران را از فضای شبکه‌های اجتماعی بین‌المللی دور کرد و هم انتظار داشت که آن‌ها از گفتمان انقلاب و مقاومت در دنیا دفاع کنند
 

امتداد نوشت: همین چند وقت پیش بود که مجری برنامه پاورقی اعلام کرد: «من اسکول نظام مقدس نیستم که کف خیابان مبارزه کنیم و برنامه بسازیم بعد شما دیگران را به تلویزیون بیارید» اعتراض او به حضور کسانی چون محمدرضا گلزار و رضا رشیدپور بود اما حالا درست مانند مهرماه سال گذشته که صداوسیما به یکباره خواب نما شد و اصلاح‌طلبان را در برنامه‌های چالشی مناظره دعوت می‌کرد، آنتن را به اصلاح طلبان داده است.

علی ربیعی سخنگوی دولت روحانی و دبیر شورای عالی امنیت ملی در دوران سیدمحمد خاتمی به کنایه در یکی از برنامه‌ها که او را دعوت کرده بودند گفته بود: «کاش آوردن ماها تو تلویزیون مثل نشون دادن زن‌های بی‌حجاب دم انتخابات‌ها نباشه»

در هفته گذشته صداوسیما این افراد را به صداوسیما دعوت کرد: «علی ربیعی، علی لاریجانی، سعید لیلاز، علی مطهری، مجید انصاری، کواکبیان، آذری جهرمی و محمدعلی ابطحی» کسانی که در موارد دیگر پایشان به صداوسیما باز نمی‌شود.

علی ربیعی به درستی متوجه شده است. آن‌ها قرار است «تکرار کننده» حرف‌هایی باشند که صداوسیمای پایداری سال‌هاست بیان کرده اما دیگر مخاطبی را جذب نمی‌کند. آن‌ها تکرار آن حرف‌ها را از زبان اصلاح طلبان می‌خواهند بشوند. چرا که دیگر تکرار آن حرف‌ها از زبان حسن عباسی و سعید قاسمی نه تنها مخاطب را جذب نمی‌کند بلکه پس خواهد زد.

اما همین‌ها اگر در میانه همان برنامه مربوط به بررسی و واکاوی وقایع غزه، فقط یک سوال ساده بپرسند که مورد پسند آن‌ها نباشد، دیگر پایشان به این برنامه‌ها باز نمی‌شود.

همانطور که در سال گذشته در میانه وقایعی که در خیابان در جریان بود فضای رسانه را کمی باز کردند. یا در نمونه اخیر وقتی آذری جهرمی نگاه انتقادی خود را نسبت به مسدود کردن فضای اینترنت در ایران بیان کرد با واکنش تند مجری روبه رو شد.

درحالی که جهرمی به درستی می‌گفت نمی‌توان هم کاربران را از فضای شبکه‌های اجتماعی بین المللی دور کرد و هم انتظار داشت که آن‌ها از گفتمان انقلاب و مقاومت در دنیا دفاع کنند.

از این طرف اما اگر به ماجرا نگاه کنید، صداوسیما یک رسانه ملی است. با پول بیت‌المال کار می‌کند. ضمن آنکه همه سلیقه‌ها باید در آن حضور داشته و کارمند آن باشد و اینگونه که الان هست فقط یکسری از مجریان خاص آن را در تملک خود نداشته باشند، می‌باید همه سلیقه‌های فکری هم در آن دیده شوند. نه فقط امروز بلکه در تمام طول سال همه افراد حق دارند در صداوسیما کسانی را ببینند که حرف آن‌ها را بر زبان می‌آورند. اما این روند فقط به حالتی استثناگونه خواهان حضور صدای متفاوت است.

به عبارت روشنتر: آن‌ها فقط در جایی به دیگران تریبون می دهند که دربست در تایید سیاست‌های مورد نظرشان حرف بزنند.