برخلاف برخی احمدی نژاد آی کیو داشت، بالاخره مهم است چه کسی رئیس باشد!

 از ویژگی های ممتاز دکتر احمدی نژاد این بود که به انسانها بها می داد و اعتماد می کرد/ حساب و کتاب بلد بود و سرش کلاه نمی رفت!

حالا آن آدمی که لایق و کارآمد هست و آن را اینجا گذاشتی، شرایط و زمینه های بروز استعداد و توانایی او به دلایل مختلف وجود ندارد. یا مدیر بالادستش پیاده است و یا رقبا و حسودان و سیاسیون و بخیلان مانع تراشی می کنند و یا دستگاه هایی که قرار است رسیدگی و نظارت کنند، بگونه ای سختگیرانه برخورد می کنند که جرات و جسارت را از مدیران و مسئولان می گیرند و اجازه نمی دهند اینها ابتکارعمل و خلاقیت داشته باشند. از ویژگی های ممتاز آقای دکتر احمدی نژاد این بود که به انسانها بها می داد، به مدیران اعتماد می کرد، دستشان را باز می گذاشت و در عین حال نظارت هم می کرد و چون خودش اهل فن بود تا ف می گفتیم تا فرانسه اش را می رفت، فرحزاد که همین بغل است! برای همین همه با جان و دل کار می کردند. برای همین الان نیروهایی که در کشور هستند، نوعا همان نیروها هستند، بالاخره جابجایی که به آن صورت انجام نشده است.

ولی الان آن اتفاق نمی افتد، چرا؟ چون آن کسیکه قرار است مدیر ارشد و بگردان اصلی باشد و آن اشرافیت کامل را داشته باشد و بتواند از نیروها استفاده کند، وجود ندارد. دکتر احمدی نژاد این ویژگی ها را در خودش داشت و می توانست این کار را بکند. به همین جهت این نیروها کاملا موفق بودند یعنی یک نخ تسبیحی بود که همه دانه ها را به یک رشته و نظم خاصی درآورده بود و در جهت اهدافش پیش می برد. زرنگ هم بود، سرش هم کلاه نمی رفت، حساب و کتاب بلد بود، آی کیو داشت. بالاخره مهم است. ببینید این حرف هایی که من می زنم حالا شما می خندید ولی آی کیو مهم است. آدم باید هوش ریاضی داشته باشد، حساب و کتاب و اینها را بداند. حالا هوش هیجانی و بقیه چیزها در جای خودش محفوظ که ایشان ماشاالله سطحشان در این زمینه ها خیلی بالاست ولی این خیلی مهم است. گفت میخانه اگر ساقی صاحب نظری داشت/ می خواری و مستی ره و رسم دگری داشت.

مدیران این مملکت توانشان خیلی بالاست. مشکل ما این است که این توانها را نمی توانیم هم افزا کنیم، نمی توانیم با رفع موانعی که بر سر راه همدلی، هماهنگی، وفاق، اتحادنظر و عمل وجود دارد، این مشکل را برطرف کنیم. اگر برطرف شود خب همه دست به دست هم می دهیم و کوه ها را جابجا می کنیم. واقعا رساندن کشور به مرزهای پیشرفت امروزی جهان که حالا کشورهای پیشرفته و توسعه یافته به آن رسیده اند، برای مردم ایران کار دشواری نیست. چرخ های توسعه در خیلی از کشورهای دنیا را ایرانی ها دارند می چرخانند اما ما متاسفانه نمی توانیم از آنها بخوبی استفاده کنیم. حالا اشکالاتی که وجود دارد و بایستی آسیب شناسی شود، مستوفی و شرح جداگانه ای است که در جای خودش به آن خواهیم پرداخت.

*گفتگوی دکتر عبدالرضا شیخ الاسلامی در جلسه آنلاین مدیریت ایرانی/دولت بهر