بیانیه جمعیت حمایت از حقوق بشر زنان در محکومیت نفرت پراکنی و قرآن‌سوزی در سوئد به بهانه آزادی بیان
تهیه و تنظیم خبر: امیرحسین نظری
آزادی بیان، اندیشه، عقیده، مذهب و اجتماعات به عنوان پایه‌های اصلی حقوق بشر شناخته می‌شود که در مواد ۱۹ و ۲۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر و همچنین در میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی به آن پرداخته شده، اما مرز باریکی میان آزادی بیان و توهین و نفرت‌پراکنی وجود دارد و کشورهایی که همیشه مدعی‌اند مهد حقوق و آزادی‌های مندرج در اسناد جهانی حقوق بشرند، باید نسبت به تخطی از این مرز دقت و حساسیت بیشتری به خرج دهند.
️اهانت به ادیان، مغایر بخش آخر ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر است: «هر انسانی محق به داشتن آزادی اندیشه، وجدان و دین است… و هیچ فردی حق اهانت و تعرض به فرد دیگری به لحاظ تمایز و اختلاف اندیشه ندارد.»
️توهین و هتک حرمتی که در سوئد نسبت به قرآن کریم، این متن(کتاب) مقدس مسلمانان شده است -که دو میلیارد از جمعیت جهان را تشکیل می‌دهند- به روشنی این مرز را درنوردیده و مصداق بند دوم از ماده ۲۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی شده است:«هر گونه دعوت (ترغیب) به کینه (تنفر) ملی یا نژادی یا مذهبی که محرک تبعیض یا مخاصمه یا اعمال زور باشد، به موجب قانون ممنوع است.»
آزادی هیچ‌گاه مطلق و حدناپذیر نیست! آزادی تا آنجایی است که به حقوق و حیثیت دیگران لطمه نزند و همچنین آنطور که این ماده به صراحت گفته است ترغیب به تنفر(کینه) ملی، نژادی و مذهبی نکند و آیا سوزاندن قرآن کریم جز ایجاد و تشویق یا تحریک و نفرت پراکنی علیه یک مذهب و پیروان آن و ترویج خشونت معنای دیگری دارد؟!؛ آن هم در شرایطی که جامعه بشری بیش از هر زمان دیگری به آرامش، صلح و مدارا نیازمند است.
مادهٔ ۲۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر هم می‌گوید:«…در تحقق آزادی و حقوق فردی، هر کس می‌بایست تنها زیر محدودیت‌هایی قرار گیرد که به واسطهٔ قانون فقط به قصد امنیت در جهت بازشناسی و مراعات حقوق و آزادی‌های دیگران وضع شده‌است تا اینکه پیش شرط‌های عادلانهٔ اخلاقی، نظم عمومی و رفاه همگانی در یک جامعه مردم‌سالار تأمین گردد. این حقوق و آزادی‌ها شایسته نیست تا در هیچ موردی برخلاف هدف‌ها و اصول «ملل متحد» اعمال شوند». و ماده ۱۹ میثاق حقوق مدنی و سیاسی هم که به درستی به آزادی عقیده و بیان تاکید کرده در بند سوم تصریح کرده است:«اعمال حقوق مذکور در بند ۲ این ماده مستلزم حقوق و مسئولیت‌های خاص است و لذا ممکن است تابع محدودیت‌های معینی بشود که در قانون تصریح شده و برای امور ذیل ضرورت داشته باشد: الف. احترام حقوق با حیثیت دیگران.
ب. حفظ امنیت ملی یا نظم عمومی یا سلامت یا اخلاق عمومی».
️با توجه به اینکه در عملِ توهین و سوزاندن قرآن کریم پلیس سوئد همراه بوده است و از آنجا که کنوانسیون اروپایی حقوق بشر از میان تمام اسناد حقوق بشری محدودیت بیشتری بر حق آزادی بیان نهاده است (ماده ۱۰(بند۲)) و یکی از این محدودیت‌ها، حفاظت از «حقوق دیگران» است؛ به تحقیق یکی از این حق‌ها، «حق بر دین» است که از جمله متضمن «حق آزادی از اهانت به عقاید دینی» است، باید بر این موضوع تاکید کرد که دولت سوئد قطعا مسئول و متعهد است آزادی بیان را تا جایی مجاز بدارد که باورهای دینی دیگران محترم داشته شود و از طرفی مسلمانان مقیم سوئد علاوه بر اعتراض مسالمت‌آمیز می‌توانند با تکیه بر «حق دادخواهی» به دادگاه‌های داخلی این کشور شکایت کنند و اگر در این دادگاه‌ها راه به جایی نبردند، امکان طرح شکایت در دادگاه اروپایی حقوق بشر محفوظ است.
جمعیت حمایت از حقوق بشر زنان با محکوم کردن این اقدام که محرک کینه، تنفر مذهبی، مروج افکار و اعمال افراطی قلمداد می‌شود، جامعه جهانی را به اتخاذ تدابیر موثری برای پیشگیری از تکرار این حوادث و کشورها را به بازنگری در قوانینی که چنین اقداماتی را تجویز می‌کنند فرامی‌خواند.
️امروز سواستفاده از نام آزادی از یک سو، و سواستفاده از نام دین از سوی دیگر، بلای جان‌بشریت شده است که حاصلی جز دین‌هراسی از یک طرف، که حد و مرزی نمی‌شناسد و در صورت تداوم و تکرار، محدود به یک یا دو دین نخواهد بود و از طرف دیگر، ترویج خشونت و افراطی‌گری نداشته است!
در این شرایط این مسئولیت بر دوش رهبران دینی و تمامی خیرخواهان بشریت سنگینی می‌کند تا با بازگرداندن دین به جایگاه و کارکرد اصلی خود که همانا ارتقای معنویت و ارزش‌های اخلاقی و انسانی و به ارمغان آوردن رواداری و آرامش برای بشریت است و با اثبات کارآمدی دین در این ساحات و عرصه‌ها، بهانه را از کف کینه‌توزان و کژاندیشان و بدخواهان عالم و آدم بربایند.
جمعیت حمایت از حقوق بشر زنان
۱۱ تیر ۱۴۰۲
ارسال نظر