مردم چقدر غذا نخورند که شما راضی شوید؟
نقدی بر سخنان مصباحی مقدم: مردم ایران چقدر "نخورند" که کشورشان توسعه پیدا کند؟!
درباره کوبیدن قناعت مردم چین بر سر ایرانی ها: «آنها به ۱ یا ۲ وعده غذا در شبانه روز اکتفا می‌کنند»
عصر ایران نوشت:
اگر در چین طی ۴ دهه ۸۰۰ میلیون نفر از زیر خط فقر مطلق بیرون آمدند، نتیجه غلبه ادبیات توسعه بر شعار گرایی بود و اگر در ایران ۳۰ میلیون نفر زیر خط فقر هستند که یک سوم شان در همین یک دهه اخیر فقیر شده اند، به علت غلبه شعارگرایی بر ادبیات توسعه بوده است.
اتفاقاً در چین نیز مادام که شعارگرایی بر ادبیات توسعه غالب بود، مردم روز به روز فقیرتر می شدند.
یک نمونه اش طرح "یک قدم بزرگ به جلو" بود که مائو می خواست با شعارهای سیاسی، جهش اقتصادی در کشورش ایجاد کند که نهایتاً به قحطی بزرگ قرن انجامید و ۳۰ میلیون چینی از گرسنگی مردند چون حتی یک وعده غذایی نیز گیرشان نیامد!
ارسال نظر