بر اساس نتایج تحقیق جدید دانشگاه کلمبیا، خواب ناکافی می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی مقاومت به انسولین را در زنانی که عادت به خواب کافی دارند، افزایش دهد.

محققان دریافتند که این مورد به ویژه در مورد زنان یائسه صادق است. خواب سالم به اندازه تغذیه سالم ضروری است.  

محققان اظهار کردند که زنان در طول عمر با تغییرات زیادی در عادات خواب به دلیل فرزندآوری، فرزندپروری و یائسگی مواجه می‌شوند و بیشتر از مردان این تصور را دارند که به اندازه کافی نمی‌خوابند.

لازم به‌ذکر است که علیرغم افزایش مقاومت به انسولین، میانگین سطح قند خون در تمام شرکت‌کنندگان ثابت باقی ماند. جالب اینجاست که محققان دریافتند، افزایش مقاومت به انسولین به دلیل افزایش چربی بدن نیست. این امر تأثیر مستقیم کاهش خواب را بر سلول‌های تولیدکننده انسولین و متابولیسم نشان می‌دهد.

این مطالعه از این جهت حائز اهمیت است که بر اثرات طولانی مدت کمبود خواب خفیف تمرکز دارد که یک اتفاق بسیار رایج در جامعه امروزی است. این یافته‌ها به ویژه با توجه به اینکه حدود یک سوم آمریکایی‌ها کمتر از حداقل هفت تا ۹ ساعت خواب توصیه شده در هر شب می‌خوابند، مرتبط هستند.

این تحقیق شامل ۳۸ زن سالم ازجمله ۱۱ زن یائسه بود که معمولاً حداقل هفت ساعت در شب می‌خوابیدند. در این مطالعه، شرکت‌کنندگان در دو مرحله مطالعه به ترتیب تصادفی قرار گرفتند. در یک مرحله، از آنان خواسته شد که خواب کافی خود را حفظ کنند. در مورد دیگر نیز خواسته شد که زمان خواب خود را به مدت یک ساعت و نیم به تعویق بیندازند و زمان کل خواب خود را حدود ۶ ساعت کاهش دهند. هر یک از این مراحل ۶ هفته به طول انجامید.

همه شرکت‌کنندگان در مطالعه به‌طور قابل‌توجهی توانستند مدت خواب شبانه خود را در مرحله سخت محدودیت خواب ۶ هفته‌ای کاهش دهند. مطابقت با برنامه خواب با دستگاه‌های پوشیدنی اندازه‌گیری شد. در طول مطالعه، محققان انسولین، گلوکز و چربی بدن را اندازه‌گیری کردند.

این مطالعه شامل دو مرحله ۶ هفته‌ای بود که به صورت تصادفی انجام شد. نتایج نشان داد که کاهش ۹۰ دقیقه خواب به مدت ۶ هفته باعث افزایش سطح انسولین ناشتا تا بیش از ۱۲ درصد به‌طور کلی و بیش از ۱۵ درصد در میان زنان یائسه شد. مقاومت به انسولین به‌طور کلی نزدیک به ۱۵ درصد و در میان زنان یائسه بیش از ۲۰ درصد افزایش یافته است. میانگین سطح قند خون برای همه شرکت‌کنندگان در طول مطالعه ثابت باقی ماند.

چربی شکمی عامل مهمی در مقاومت به انسولین است اما محققان به این نتیجه رسیدند که تاثیر کم خوابی بر مقاومت به انسولین به دلیل افزایش چربی نیست.

یافته‌های این مطالعه برای درک عوامل خطر دیابت نوع ۲، به ویژه در میان زنان، بسیار مهم است.

محققان گفتند که آنان بر روی زنان تمرکز کردند زیرا نتایج تحقیقات گذشته نشان می‌دهد که خواب ضعیف تأثیر بیشتری بر سلامت متابولیک قلب زنان نسبت به مردان دارد.

در یک دوره زمانی طولانی‌تر، استرس مداوم بر سلول‌های تولیدکننده انسولین می‌تواند باعث از کار افتادن آنها و در نهایت منجر به دیابت نوع ۲ شود. این گروه تحقیقاتی قصد دارد بیشتر بررسی کند که آیا تثبیت الگوهای خواب در افرادی که برنامه خواب متغیر دارند می‌تواند کنترل قند خون را بهبود بخشد یا خیر. آنان همچنین می‌خواهند بدانند که آیا بازگرداندن خواب در افرادی که به‌طور معمول خواب کافی ندارند می‌تواند متابولیسم گلوکز را افزایش دهد یا خیر.

این مطالعه نقش حیاتی خواب کافی در حفظ سلامت متابولیک، به ویژه در زنان را برجسته می‌کند و به‌عنوان یادآوری پیامدهای بالقوه درازمدت کمبود خواب حتی خفیف بر توانایی بدن ما برای مدیریت انسولین است.

نکته مهم این است که خواب کافی در هر شب ممکن است منجر به کنترل بهتر قند خون و کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲، به ویژه در میان زنان یائسه شود.

خواب ناکافی، یک مسئله رایج در جامعه مدرن، با طیف وسیعی از مشکلات سلامتی فراتر از احساس خستگی مرتبط است. کمبود خواب مزمن می‌تواند تأثیرات عمیقی بر سلامت جسمی و روانی داشته باشد.

مطالعه تاثیر کم خوابی مزمن بر سلامتی فرد چالش برانگیز است و نتایج تحقیقات قبلی انجام شده در آزمایشگاه نشان داده است که دوره‌های کوتاه محرومیت از خواب می‌تواند متابولیسم گلوکز را مختل کند با این حال، کارشناسان می‌گویند این مطالعات منعکس کننده یک تجربه در دنیای واقعی از کمبود  خواب نیستند.

یکی از مهم‌ترین اثرات خواب ناکافی بر سلامت متابولیک است که  می‌تواند منجر به چاقی، دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی عروقی شود و به این دلیل اتفاق می‌افتد که کمبود خواب می‌تواند بر توانایی بدن در تنظیم گلوکز تأثیر بگذارد و مقاومت به انسولین را افزایش دهد همچنین هورمون‌هایی را که اشتها را کنترل می‌کنند مختل می‌کند و منجر به افزایش گرسنگی و دریافت کالری می‌شود.

هنگامی که شما به اندازه کافی استراحت نکنید، سیستم ایمنی بدن نیز آسیب می‌بیند. خواب به تقویت پاسخ ایمنی کمک می‌کند و بدون آن، بدن بیشتر مستعد ابتلا به عفونت‌ها و بیماری‌ها می‌شود. علاوه بر این، خواب ناکافی می‌تواند بر هورمون های رشد و استرس، باروری و حتی خطر ابتلا به برخی سرطان‌ها تأثیر بگذارد. به‌عنوان مثال، ملاتونین، هورمونی که خواب را تنظیم می‌کند، خواص ضد سرطانی دارد و تولید آن می‌تواند با کمبود خواب مختل شود.

این یافته‌ها اولین یافته‌هایی است که نشان می‌دهد کمبود خواب سبک به مدت ۶ هفته باعث تغییراتی در بدن خواهد شد که خطر ابتلا به دیابت را در زنان افزایش می‌دهد. کارآزمایی‌های قبلی که تأثیر نامطلوب بر حساسیت به انسولین را نشان می‌داد، بیشتر مردان را شامل می‌شد و بر تأثیرات محدودیت خواب بسیار شدید در یک دوره زمانی کوتاه متمرکز بود.

کارشناسان توصیه می‌کنند که برای داشتن بهترین خواب ممکن، زمان خواب را ثابت همچنین اتاق خواب خود را ساکت، تاریک و در دمایی راحت نگه دارید و در عین حال از مصرف کافئین و الکل همچنین استفاده از وسایل الکترونیکی و وعده‌های غذایی پرحجم قبل از خواب اجتناب کنید.