ضربه سازمان لیگ به استقلال + جزئیات

بیایید یک‌بار برنامه بازی‌های استقلال در روزهای باقی‌مانده سال 98 را مرور کنیم:

28 بهمن: الاهلی  عربستان  - استقلال

4 اسفند: استقلال – ذوب‌آهن

8 اسفند: گل‌گهر - استقلال

12 اسفند: الوحده امارات - استقلال

16 اسفند: استقلال - سایپا

20 اسفند: پارس‌جنوبی جم - استقلال

24 اسفند: استقلال - تراکتور

28 اسفند:  فولاد  - استقلال

در این برنامه فشرده فرهاد مجیدی تقریباً هر 4 روز تیمش را برای یک بازی حساس آماده می‌کند. اینکه یک تیم در الگوی فوتبال ایران بتواند در یک بازه زمانی یک‌ماهه، 8 بازی سنگین برگزار کند، اگر نگوییم بی‌سابقه بوده، امری کم‌سابقه است.

در لیگ‌های معتبر اروپایی، باشگاهی مثل لیورپول که همزمان درگیر لیگ، لیگ قهرمانان اروپا، جام حذفی و جام باشگاه‌های جهان می‌شود، می‌تواند نیروهایش را تقسیم کند یا از خیر رقابت‌های کم‌اهمیتی مثل لیگ کاپ بگذرد و با جوانان آکادمی‌اش به مصاف استون‌ویلا برود، اما تیم‌های ایرانی عملاً توان تحمل چنین فشاری را ندارند.

لیورپول با دو ساعت سفر زمینی بعضی از بازی‌های خارج از خانه لیگ را برگزار می‌کند اما وسعت کشور پهناور ایران این اجازه را به استقلال و بقیه تیم‌های ایرانی نمی‌دهد که چند ساعت قبل از بازی به سیرجان و جم و اهواز سفر کند.

بحث بر سر آن نیست که استقلال نماینده  ایران  در باشگاه‌های آسیاست و باید از این تیم به شکلی ویژه حمایت شود. هرگونه حمایت مصنوعی از باشگاه‌ها (خواه استقلال باشد یا هر تیم دیگری) یک گزاره مردود است اما استقلال در ماجرای تعویق بازی با فولاد مقصر نیست که بخواهد حالا تقاص آن را پس بدهد.

وقتی لیگ نوزدهم به‌خاطر بهانه‌های فدراسیون و سازمان لیگ با 4 هفته تاأخیر آغاز شد، باید این روزها درنظر گرفته می‌شد. البته سهیل مهدی در آن مقطع نقشی در این تأخیر نداشت و در میانه‌های لیگ جانشین سعید فتاحی شد اما به پایان رساندن لیگ به هر قیمتی، نباید به بهای لطمه دیدن تیم‌هایی مثل استقلال تمام شود.

سازمان لیگ می‌توانست با تعامل با دو باشگاه، این بازی عقب‌افتاده را در مقطعی مثل «روزهای فیفا» که همزمان با نوروز 99 است برگزار کند، اما جاگذاری این بازی در اسفندماه، ضربه مهلکی به تیم خسته استقلال می‌زند. این تیم در اسفندماه از نفس می‌افتد.