مجله اکونومیست در مقاله‌ای با عنوان «به نظر می‌رسد پوتین در حال حاضر برنده جنگ اوکراین است» نوشت: برای اولین بار از زمان حمله ولادیمیر پوتین به اوکراین در ۲۴ فوریه ۲۰۲۲، به نظر می‌رسد که او می‌تواند برنده شود. رهبر روسیه کشورش را در شرایط جنگ قرار داده و قدرت خود را تقویت کرده است. او تدارکات نظامی در خارج از کشور تهیه کرده است و به تبدیل جنوب جهانی علیه آمریکا کمک می‌کند.

دلیل برنده شدن پوتین این است که پیروزی در مورد استقامت است نه تصرف قلمرو. هیچ یک از ارتش‌ها در موقعیتی نیستند که بتوانند دیگری را از سرزمینی که در حال حاضر کنترل می‌کنند بیرون برانند. ضد حمله اوکراین متوقف شده است. روسیه روزانه بیش از ۹۰۰ مرد را در نبرد برای تصرف آودیوکا، شهری در منطقه دونباس از دست می‌دهد. این جنگ مدافعان است و می‌تواند سال‌ها طول بکشد.

حرکت معنادار پوتین با دکمه هسته‌ای

با این حال، میدان جنگ سیاست را شکل می‌دهد. "مومنتوم" بر روحیه تاثیر می‌گذارد. اگر اوکراین عقب نشینی کند، مخالفت‌ها در کی یف بیشتر خواهد شد. همچنین صدا‌هایی در غرب شنیده می‌شود که می‌گویند ارسال پول و سلاح به اوکراین اتلاف وقت است.

حداقل در سال ۲۰۲۴، روسیه در موقعیت قوی تری برای مبارزه قرار خواهد گرفت، زیرا هواپیما‌های بدون سرنشین و گلوله‌های توپ بیشتری خواهد داشت، زیرا ارتش این کشور تاکتیک‌های جنگ الکترونیک موفقی را علیه برخی سلاح‌های اوکراینی توسعه داده و پوتین تلفات وحشتناک در میان نیرو‌های خود را تحمل خواهد کرد.

افزایش حمایت خارجی تا حدی برتری روسیه در میدان جنگ را توضیح می‌دهد. پوتین هواپیما‌های بدون سرنشین از ایران و گلوله‌هایی از کره شمالی به دست آورده است. او برای متقاعد کردن بخش اعظم جنوب جهانی تلاش کرده است که سهم زیادی در اتفاقاتی که برای اوکراین می‌افتد ندارد.

ترکیه و قزاقستان به کانالی برای کالا‌هایی تبدیل شده اند که ماشین جنگی روسیه را تغذیه می‌کنند. یک طرح غرب برای محدود کردن درآمد‌های نفتی روسیه از طریق محدود کردن قیمت نفت خام آن در بشکه‌ای ۶۰ دلار شکست خورد، زیرا ساختار تجارت موازی خارج از دسترس غرب پدیدار شده است. قیمت نفت خام اورال روسیه ۶۴ دلار است که از ابتدای سال ۲۰۲۳ تقریباً ۱۰ درصد افزایش یافته است.

پوتین برنده است، زیرا موقعیت خود را در داخل کشور تقویت کرده است. او اکنون به طور غیرمعقولانه به روس‌ها می‌گوید که آن‌ها درگیر مبارزه برای بقا در برابر غرب هستند. مردم عادی ممکن است جنگ را دوست نداشته باشند، اما به آن عادت کرده‌اند. نخبگان کنترل خود را بر اقتصاد سخت‌تر کرده اند و پول زیادی به دست می‌آورند. پوتین می‌تواند دستمزد یک عمر را به خانواده‌های کسانی که می‌جنگند و می‌میرند بپردازد.

در مواجهه با همه اینها، جای تعجب نیست که حال و هوای کی یف تاریک‌تر است. سیاست بازگشته است، زیرا مردم برای نفوذ می‌کوشند. ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین و والری زالوژنی، ارشدترین ژنرال این کشور، اختلاف نظر دارند. نظرسنجی‌های داخلی نشان می‌دهد که رسوایی‌های فساد و نگرانی‌ها در مورد آینده اوکراین جایگاه زلنسکی را نزد رأی‌دهندگان کاهش داده است.

جلد معنادار مجله اکونومیست درباره پوتین

دولت‌های غربی اصرار دارند که مثل همیشه به اوکراین متعهد خواهند بود. اما نظرسنجی‌ها در سراسر جهان نشان می‌دهد که بسیاری در آن تردید دارند.

در آمریکا، دولت بایدن در تلاش است تا بودجه کنگره را به ارزش بیش از ۶۰ میلیارد دلار تصویب کند. کارزار انتخاباتی سال آینده به زودی در راه خواهد بود. اگر دونالد ترامپ با وعده صلح در کوتاه مدت به عنوان رئیس جمهور انتخاب شود، آمریکا می‌تواند به طور ناگهانی عرضه تسلیحات را متوقف کند.

اروپا باید برای این احتمال وخیم آماده شود – و کمک آمریکا، هر کسی که در کاخ سفید باشد، کند شود. درعوض، رهبران اروپایی طوری پیش می‌روند که گویی جو بایدن همیشه در راس کار خواهد بود. اتحادیه اروپا ۵۰ میلیارد یورو (۵۶ میلیارد دلار) به اوکراین وعده داده است، اما این پول توسط مجارستان و احتمالا یک آشفتگی بودجه‌ای در آلمان تامین می‌شود.

در ماه دسامبر اتحادیه اروپا باید اعلام کند که آماده آغاز مذاکرات برای عضویت اوکراین است. اما بسیاری بر این باورند که این روند عمدا متوقف خواهد شد، زیرا بزرگ شدن سخت است و منافع به خطر افتاده را تهدید می‌کند.

جورجا ملونی، نخست وزیر ایتالیا (طی یک تماس تلفنی) اعلام کرد که اروپا خسته است. شما فکر می‌کنید که ریاست جمهوری ترامپ باعث تقویت حمایت از اوکراین خواهد شد، چرا که اروپا مسئولیت دفاع از خود را بر عهده گرفت. یکی از رهبران پیش بینی می‌کند که حمایت دچار فروپاشی خواهد شد.

این یک فاجعه خواهد بود. تا سال ۲۰۲۵ فشار اجرای جنگ ممکن است به پوتین برسد. روس‌ها ممکن است به طور فزاینده‌ای از بسیج اجباری، تورم و انحراف هزینه‌های اجتماعی به ارتش عصبانی شوند.

با این حال تنها امید به فروپاشی رژیم او منطقی به نظر نمی‌رسد. او می‌تواند سال‌ها در قدرت بماند و اگر این کار را بکند، تهدید به جنگ خواهد کرد، زیرا این بهانه او برای سرکوب داخلی و رنج مردم خودش است. او چشم‌انداز کشورش را با منزوی کردن آن از اروپا و سوق دادن فعال‌ترین مردم آن به تبعید، مخدوش کرده است.

منبع: خبر آنلاین