اوپک به دنبال تسخیر بازارهای ایران نیست/حذف ایران از بازار نفت به ضرر خریداران است

سعید ساویز کارشناس نفت و انرژی در گفت و گو با مستقل آنلاین به ارزیابی صدو هفتاد و ششمین نشست سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) پرداخت. به گفته این کارشناس نفت هر چند آن چه در اوپک اتفاق افتاد رویایی و ایده آل نبود اما می توان گفت مطلوب بود.

ساویز با اشاره به این که در زمان ریاست جمهوری اوباما، عربستان به بهانه اینکه شیل اویل جای کشورهای عضو اوپک را در بازار خواهد گرفت با کاهش تولیدنفت موافقت نمی کرد ،‌گفت: بعد از روی کارآمدن ترامپ عربستان با کاهش تولید و فریز نفت موافقت کرد و تمام تولیدکنندگان نفتی از این فریز نفتی خوشحال بودند زیرا باعث بالا رفتن قیمت ها شد.

او ادامه داد: در زمان ریاست جمهوری اوباما،تولید شیل اویل به گونه ای بود که کل تولید آمریکا به 9 میلیون بشکه نمی رسید اما از روزی که اوپک برای تنظیم بازار ،کاهش تولید نفت را شروع کرد و آن را ادامه داد، شیل اویل فرصتی پیدا کرد تا به شکل قارچ گونه رشد پیدا کند و امروز می بینیم که میزان تولید آمریکا  از مرز 12 میلیون بشکه در روز گذشته است.دلیل این امر آنست که قیمت نفت در کانال 50 تا 70 دلار حرکت می کند و این کانال برای شیل اویل و تمام تولیدکننده های نفتی مبلغ مناسبی برای هر بشکه نفت خام است.

به گفته این کارشناس شرایط ایده آل برای ایران این بود که اوپک میزان تولیدش را به چند سال گذشته برگردانده و آن را مجددا افزایش می داد و نیز به دیگر کشورها مجوز افزایش تولید نمی داد تا ایران بتواند به سطح تولید خودش در بعد از برجام برگردد اما با وجود کشورهایی مانند عربستان این اتفاق هرگز نیفتاد.

او افزود: آن چه اتفاق افتاد این بود که اوپک فریز نفتی را برای 9 ماه دیگر تمدید کرد که این خود اتفاق مطلوبی برای ایران است زیرا اگر تصمیم بر افزایش تولید نفت بود راحت تر می توانستند سهم ما را در بازار تسخیر کنند. اکنون هم هیچ تضمینی وجود ندارد که ایران بتواند سهم خود را در بازارهای جهانی حفظ کند اما بهتر از این است که کشورهایی مانند عراق ، لیبی و عربستان به دنبال افزایش تولیدات نفتی خود باشند.

او با تاکید بر این که اوپک با عقب نشینی که با توافق بر کاهش تولید نفت کرد ،‌این فرصت را به شیل اویل داد تا این حجم از بازار را اشغال کند،‌تصریح کرد: اگر شیل اویل این حجم را پر نمی کرد، اوپک و اوپک پلاس مخصوصا عربستان؛‌عراقی که تازه وارد بازار شده و به دنبال بازار است و نیز روسیه که تولید خود را به 10 میلیون بشکه رسانده است و حتی کشورهای جنگ زده مانند لیبی و نیجریه که هر از گاهی فرصت می کنند تا سهم خود را در بازار نفت افزایش دهند، می توانستند این سهم را به خودشان اختصاص دهند.

به گفته او ممکن بود با وجود سهمی که امریکا در بازار دارد، عربستان و روسیه هم هوس کنند تا تولید خود را افزایش دهند و با توجه به شرایط تحریمی ما مشتری های بازار ایران را به سمت خود جلب کنند. این که اوپک تولید خود را افزایش نداد بدان معناست که خیزی برای اشغال تتمه بازار ایران وجود ندارد.

او تاکید کرد: قیمت کنونی نفت نه تنها برای ایران بلکه برای تمام تولیدکنندگان نفت و حتی برای شیل اویل مطلوب است. به همین دلیل است که با وجود تنش های سیاسی و امنیتی که در منطقه وجود دارد اقدامات کشورها اعم از امارات عربستان و باقی کشورها بر این بوده که قیمت نفت از 70 دلار بالاتر نرود.

وابستگی پالایشگاه ها به خوراک ورودی

این کارشناس بازار نفت و انرژی در پاسخ به این که وضعیت صادرات ایران با توجه به شرایط تحریم در سال پیش رو چگونه خواهد بود، عنوان کرد: هر پالایشگاهی به امنیت تامین خوراک نیازمند است.پالایشگاه ها بر مبنای یک خوراک طراحی می شوند و ممکن است برای سال ها بر اساس این خوراک کار کنند. تعویض این خوراک باعث می شود که پالایشگاه ها متحمل هزینه هایی شوند. برای مثال ممکن است مواد شیمیایی مورد استفاده در یک پالایشگاه تغییر کند و خوراک یک پالایشگاه از نفت ایران به نفت عربستان یا نفت کشور دیگری تغییر کند.

دراین صورت آن ها مجبورند با تغییر مواد شیمایی مورد استفاده و نیز تغییر فرایندها سیستم پالایشگاهی خود را با خوراک جدید تطبیق دهند تا به یک نقطه پایدار برسند. حتی گاه مجبورند با انجام هزینه ای بخش هایی از سخت افزار خود مانند قطعات واحدهای فراوری خود را تغییر دهند.در نتیجه پالایشگاه ها وابسته به تامین امنیت خوراک ورودی هستند و تا جایی که بتوانند در مقابل این تغییر مقاومت می کنند.

او در این خصوص ادامه داد: البته ممکن است مخالفان سیاسی ایران بخواهند تخفیفاتی به کشورهای خریدار ارایه کنند که این تخفیف ها هزینه های مازاد تغییر خوراک را فراهم کند و در این صورت تنها انگیزه های سیاسی برای پالایشگاه داران باقی می ماند تا همچنان بر کاهش خرید خود از ایران پافشاری کنند. چنانچه ایران و کشورهایی مانند ایران از بازار حذف شوند وعرضه نفت در جهان دو یا سه قطبی شود بعدها این قطب ها می توانند نفت را با هر قیمتی که دوست دارند به مشتریان خود بفروشند.