کانون‌های گرد و خاک در خوزستان آلوده به مواد رادیواکتیو است؟

علی اژدری در همایش روز جهانی مقابله با بیابان‌زایی در گیت بوستان اهواز، با ارائه نتایج تحقیقات جدید از کانون‌های گرد و غبار خوزستان، توضیح داد: بررسی کمیت‌های بیولوژیکی مرتبط با رادیواکتیویته رادیوایزوتوپ‌ها نشان می‌دهد که خطر رادیولوژیکی متوجه ساکنان مناطق جمع‌آوری نمونه‌ها نیست به این معنی که اورانیوم ضعیف شده در این ذرات وجود ندارد و در جاهایی که میانگین پرتوزایی بالاتر از استاندارد بوده نیز خطرزایی نداشته است.

وی افزود: بررسی پراکنش عناصر سنگین و سمی و شاخص‌های محیط زیستی مرتبط با آنها نشان می‌دهد که آلودگی برخی عناصر مانند وانادیم، کروم، منگنز و نیکل به طور محلی در برخی نقاط دیده می‌شود که نیازمند بررسی بیشتر است.

اژدری وسعت بیابان‌های خوزستان را ۱.۳ میلیون هکتار عنوان کرد و گفت: در این مطالعه، از تمام دشت‌ها نمونه‌برداری شده و ذرات خاک و آلودگی‌های آن بر اساس هفت شاخص محیط زیستی بررسی شده است.

وی با اشاره به وضعیت بافت، مقاوت سطحی، میزان گچ، شوری و سدیمی خاک و همچنین عمق و شوری آب زیرزمینی در منطقه، این ویژگی‌ها را عامل افزایش فرسایش‌پذیری در خاک عنوان کرد.

اژدری همچنین با تاکید بر لزوم تغییر روش‌های تثبیت کانون‌های گرد و غبار در خوزستان، افزود: بررسی‌ها کنونی از وضعیت شوری و سدیمی نشان می‌دهد بخش قابل توجهی از اراضی منطقه در کلاس شوری و سدیمی خیلی زیاد قرار دارند که با توجه به عمق کم و شوری خیلی زیاد آب زیرزمینی در بخشی از این اراضی، امکان استفاده از شیوه‌های مهار بیولوژیک در آنها وجود ندارد.

وی پیشنهاد کرد: روش‌های مهار غیربیولوژیک مانند استفاده از مالچ‌های معدنی، مصالح سنگ ریزه‌ای و نخاله‌های ساختمانی برای تثبیت کانون‌های گرد و غبار با نگاهی ویژه بررسی شود./ ایرنا