مهم / این افراد به هیچ وجه خرمالو مصرف نکنند

چه کسانی نباید این میوه پاییزی خوشمزه را مصرف کنند؟ این سؤالات برای افرادی که علاقه زیادی به خوردن این میوه دارند به وجود می‌آید. در ادامه با دلایل عدم مصرف خرمالو توسط دیابتی‌ها و همچنین خواص این میوه بیشتر آشنا خواهیم شد.

هر میوه شیرینی، از جمله خرمالو، حاوی مقادیر قابل توجهی قند است. قند موجود در این مواد غذایی از نوع فروکتوز است. با توجه به شیرینی بی‌اندازه خرمالو، بیماران مبتلا به دیابت باید با احتیاط بیشتر این میوه جذاب را استفاده کرده یا میوه‌های دیگری را جایگزین آن کنند. در هر ۱۰۰ گرم خرمالو ۱۳ گرم قند وجود دارد.

بیشتر بخوانید : با خواص باورنکردنی خرمالو آشنا شوید + خرمالو برای چه کسانی مضر است؟

خرمالو مانند دیگر میوه‌هایی که در فصل پاییز به ثمر می‌رسند دارای ویتامین‌ها و مواد مغذی بسیاری است. ویتامین C موجود در این میوه سبب تقویت سیستم ایمنی بدن می‌شود. با وجود این ویتامین از شر بیماری‌های ویروسی مانند سرماخوردگی در امان خواهید بود.

بتاکاروتن موجود در خرمالو در حفظ زیبایی و شادابی پوست تأثیر قابل توجهی دارد. به همین دلیل افرادی که خرمالو مصرف می‌کنند جوان‌تر از سن واقعی‌شان به نظر می‌رسند.

خرمالو حاوی فیبر است. مصرف فیبر سبب بهبود عملکرد دستگاه گوارش می‌شود. با وجود فیبر فراوان موجود در این میوه، خرمالو یک گزینه ایده آل برای کاهش وزن محسوب می‌شود.

پتاسیم و منیزیم موجود در خرمالو در کاهش کلسترول تأثیر قابل توجهی دارد. اگر حس می‌کنید چشمانتان ضعیف‌تر شده است، به شما توصیه می‌کنیم روزی یک عدد خرمالو بخورید. خرمالو ویتامین A دارد و بینایی را تقویت می‌کند.

همچنین خرمالو سرشار از آنتی‌اکسیدان است. با مصرف این میوه در برابر سرطان‌های مختلف ایمن خواهید شد. خرمالو فقر آهن را جبران می‌کند. افرادی که کم‌خونی یا فقر آهن دارند، باید به مصرف خرمالو توجه ویژه‌ای داشته باشند.

دیابتی‌ها به دنبال میوه‌ها و مواد غذایی هستند که جایگزین خرمالو کنند. این مواد غذایی باید خواص خرمالو را داشته باشند؛ در غیر این صورت نمی‌توانند ویتامین‌ها و مواد معدنی مورد نیاز را به بدن برسانند. اما این جایگزین‌ها نباید قند خون را افزایش دهند. در ادامه میوه‌ها و مواد غذایی که می‌توانید به جای خرمالو استفاده کنید را معرفی کرده‌ایم.

بیشتر بخوانید : در روزهای کرونایی از مصرف خرمالو غافل نشوید!

نارنگی یکی از بهترین جایگزین‌ها برای خرمالو است. نارنگی قند کمتری نسبت به خرمالو دارد. این میوه همه خواص خرمالو را دارد. نارنگی سرشار از آهن، منیزیم، پتاسیم و کلسیم است. این ماده غذایی دارای ویتامین‌هایی مانند ویتامین A، C، ویتامین B ۶ و ویتامین E نیز هست.

کالری نارنگی کم است و یکی از بهترین انتخاب‌ها برای رژیم‌های غذایی است. با وجود این که نارنگی نسبت به خرمالو کمتر شیرین است، دیابتی‌ها نباید در خوردن آن افراط کنند.

اگر به دنبال یک میان وعده سالم و غنی از ویتامین هستید، چرا پفیلا را انتخاب نکنید؟ پفیلای بدون روغن سرشار از فیبر است و خاصیت سیرکنندگی دارد. پفیلا ویتامین A دارد و گزینه ایده آلی برای درمان بیماری‌های چشمی به حساب می‌آید. این ماده غذایی دارای آهن، پتاسیم و کلسیم است؛ بنابراین مصرف آن هم برای استخوان‌بندی مفید است و هم برای کم‌خونی.

جوانه گندم یک منبع غنی از ویتامین و مواد معدنی است. جوانه را هم می‌توانید برای طبخ غذا استفاده کنید و هم به همراه سالاد مصرف نمایید. جوانه گندم حاوی فیبر، ویتامین C، ویتامین B ۶، آهن و منیزیم است. جوانه گندم غنی از پروتئین است و یک منبع غذایی کامل برای دیابتی‌ها محسوب می‌شود.

اگر سرماخورده‌اید و نیاز به ویتامین C دارید، شلغم یک ماده غذایی مناسب برایتان خواهد بود. فسفر موجود در این ماده غذایی عملکرد مغز را بهبود می‌بخشد. کلسیم شغلم برای افزایش استحکام استخوان‌ها مؤثر است. شلغم یک ماده غذایی غنی از ویتامین‌ها و مواد معدنی مانند سلنیوم، منیزیوم، ویتامین B ۶ و نیاسین است.

دیابتی‌ها همیشه از خوردن غذا‌ها و میوه‌های شیرین محروم هستند. همین موضوع سبب می‌شود که آن‌ها نسبت به مصرف این غذا‌ها حریص شوند. کدو حلوایی یک ماده غذایی شیرین، خوشمزه و کم کالری است. قند کدو حلوایی نسبت به خرمالو کمتر است؛ بنابراین دیابتی‌ها می‌توانند با مصرف کنترل شده این ماده غذایی هوسی که به مواد غذایی شیرین دارند را کاهش دهند.

بیشتر بخوانید : درمان کبد چرب با خرمالو

خرمالو میوه پاییزی شیرین و محبوبی است. این میوه خوشمزه حتی افرادی که دیابت دارند را مجذوب خودش می‌کند. با وجود قندی که خرمالو دارد، دیابتی‌ها باید در مصرف آن احتیاط بیشتری به خرج دهند. برای این که بتوانید از خواص خرمالو بهره‌مند شوید، توصیه می‌کنیم مواد غذایی مانند نارنگی، جوانه گندم یا شلغم را جایگزین آن کنید. این میوه‌ها و مواد غذایی اغلب خواص خرمالو را دارند، اما سبب افزایش قند نمی‌شوند.

خُرمالو درختی از گیاهان گلدار دولپه‌ای است که در راسته خلنگ‌سانان و تیره خرمالوئیان قرار می‌گیرد. خرمالو رسته‌ای است که تقریباً دارای ۵۰۰–۴۵۰ گونه برگریز و درختان همیشه سبز است. بیشتر این‌گونه‌ها بومی مناطق گرمسیر هستند و تنها تعداد کمی از آن‌ها در آب و هوای معتدل گسترش دارند. میوهٔ این گیاه که خوراکی است نیز «خرمالو» نامیده می‌شود. نام خرمالو ترکیبی است از دو واژهٔ خرما و آلو.

خرمالوی ژاپنی (Diospyros kaki) گونه‌ای است که در سطح وسیعی و به جهت میوه خوشمزه آن کشت می‌شود. این‌گونه که بومی چین است خوش طعم بوده و برگهایی پهن و سفت دارد. ابتدا به جهت استفاده از میوه آن، در سایر نواحی آسیای شرقی پرورش یافت و بعدها در دهه اول سده نوزدهم به کالیفرنیا و جنوب اروپا معرفی شد.

خرمالوی آمریکایی (Diospyros virginiana)بومی مناطق شمال شرقی آمریکا است.

خرمالوی سیاه (Diospyros digyna) بومی مکزیک است و میوه آن درحالت نرسیده دارای پوستی سبز و گوشتی سفید است که در زمان رسیدن به رنگ سیاه در می‌آید. گونه‌ای به نام مابولو یا سیب مخملی نیز وجود دارد(Diospyros discolor) که بومی فیلیپین است. رسیده این‌گونه به رنگ قرمز روشن است.

خرماندو (Diospyros lotus) (بومی جنوب غربی آسیا و جنوب شرقی اروپا) برای یونانیان باستان با عنوان میوه خدا شناخته شده بود یعنی Dios pyros که نام علمی این رده است. نام انگلیسی آن (date_plum) احتمالاً از ترجمه نام فارسی آن که ترکیبی از خرما و آلوست به زبان انگلیسی راه یافته‌است.

میوه بسیاری از گونه‌های خرمالو خوراکی است؛ رنگ آن‌ها از نارنجی و زرد روشن تا نارنجی و قرمز تیره متفاوت است و قطر آن‌ها بنابر گونه بین ۲ تا ۸ سانتیمتر است. معمولاً پس از چیدن کاسه گل همراه با میوه باقی می‌ماند. شکل خرمالو براساس گونه آن ممکن است کروی یا شبیه بلوط باشد. آن‌ها دو گونه گس و غیر گس دارند: میوه‌های گس تا قبل اززمان پخته شدن گس هستند و هنگامی که می‌رسند شیرین و نرم می‌گردند. گونه‌های غیر گس زمانی‌که کال هستند کمتر گس هستند و حالت گسی خود را خیلی زودتر از دست می‌دهند؛ آن‌ها در حالت رسیده سفت هستند. حالت گسی این میوه را می‌توان طی چند روزبا قرار دادن آن در معرض نور خورشید در سرما از بین برد؛ به این فرایند رسیدن میوه می‌گویند. خرمالو را می‌توان به شکل خام یا در غذا استفاده کرد. نوع غیر گس آن برای خوردن به شکل خام بهتر است.

خرمالوی ژاپنی (گونه Hachiya) گونه‌های تجاری عبارت‌اند از:

گس

کره‌ای

هاچیا

غیرگس

فویو یا خرمالوی ژاپنی

جیرو

هاناگوشو

خرمالو سرشار از ویتامین آ و بتاکاروتن است. همچنین دارای مقدار قابل توجهی ویتامین‌های ب۱، ب۲، ب۳ و ث است. در ضمن این میوه خوش رنگ و خوش طعم دارای مواد معدنی ضروری برای بدن مانند کلسیم، گوگرد، آهن، فسفر، منیزیم و پتاسیم است.

هر یک از مواد معدنی فوق نقش مؤثری در سلامتی و تندرستی بدن ما دارند. اگر خرمالو به خوبی رسیده باشد، برای کودکان نیز میوه‌ای مفید محسوب می‌شود و در رشد و نمو آن‌ها مؤثر است. در ضمن خرمالو میوه اشتها آوری است.

کلسیم در رشد کودکان و حفظ انرژی برای بزرگسالان مؤثر است. آهن عنصر اصلی خون سازی، و پتاسیم اشتهاآور و شستشو دهنده کلیه و کبد است. این میوه در افراد مبتلا به نقرس و بیماری‌های کبدی و کلیوی بسیار مؤثر است.

موادقندی خرمالو شامل لوولز و گلوکز است و با آن که مقدار آن ۲۰ درصد است، برای مبتلایان به بیماری قند، زیان بخش نیست.

خرمالو حاوی مقدار زیادی پکتین است. پکتین یکی از انواع فیبرهای محلول در آب است که باعث کاهش چربی‌های خون می‌شود.

اسیدهای موجود در خرمالو عبارتند از: اسید مالیک، اسید سیتریک و اسید تارتاریک. سلولز موجود در خرمالو به‌طور نسبی کم است و از این نظر هضم آن آسان‌تر است.

خرمالو دارای مقدار کمی تانن است که گاهی ممکن است موجب یبوست شود.

همان‌طور که ذکر شد، خرمالو سرشار از ویتامینA است. چنانچه این ویتامین به مقدار کافی به بدن نرسد، نه تنها قدرت بینایی را کم می‌کند، بلکه باعث شکننده شدن پوست، ناخن و موها می‌شود. همچنین در میزان هوش و سلامت بدن نیز اختلال ایجاد می‌شود.

می‌توان از آب خرمالو برای درمان زخم‌ها استفاده کرد. همچنین این میوه برای آفت دهان و گلودرد بسیار مفید است. مصرف این میوه با ارزش به همه شما توصیه می‌شود.