ناگفته‌هایی از سفر حتمی انسان به مریخ!
در این گزارش الکساندر گرست فضانورد، یکی از حامیان سفر مریخ دربارۀ چگونگی سفر انسان به مریخ توضیحاتی ارائه کرده است که در ادامه می‌خوانید.
الکساندر گرست فضانورد، یکی از حامیان سفر مریخ می‌گوید: «اطمینان دارم انسان حتما به کره مریخ می‌رود. کافی است به تاریخ نگاه کنیم، وقتی انسان توانست کشتی بسازد، نه تنها به سمت جزایر اطرافش به راه افتاد بلکه عازم افق‌های دوردست شد.»
اگر روزی یک فضانورد برای نخستین بار بر خاک مریخ فرود بیاید، با منظرهای از دره‌ها و دشت‌های سیاره قرمز روبرو خواهد شد. رفتن به مریخ الهام بخش، نگران کننده و در نهایت گامی مهم برای انسان و همزمان شروع عصر تازه‌ای در علم است. اما این سوال همچنان برجاست: آیا انسان باید به مریخ برود؟ بهتر نیست به‌دلیل خطرات، ماشین جای انسان را بگیرد؟
مشکل اصلی مسافت است. بسته به مدار مریخ، فاصله بین زمین و مریخ بین 55 تا 400 میلیون کیلومتر است، این سفر طولانی به معنی عبور از خلا مملو از تشعشعات خطرناک است.
رومان شارلز، مهندس فرانسوی می‌گوید: «با فناوری که امروز در اختیار داریم ماموریت فضایی رفتن به مریخ و بازگشت از آن سه سال طول می‌کشد. مسیر رفتن بین هشت تا ده ماه است. سپس برای داشتن موقعیت مناسب برای بازگشت، فضانوردان باید یک سال و شاید کمی بیشتر در آنجا بمانند. بازگشت هم هشت تا ده ماه دیگر زمان می‌برد.»
او که سال 2011 در آزمایش مریخ 500 مشارکت داشته با مرور تجربه این سفر شبیه سازی شده به مشکلات اصلی اشاره می‌کند و می‌گوید: «علاوه بر چالش‌های فناوری که باید از میان برداشته شوند، برای فضانوردان هم مشکلاتی وجود دارد. به سه دسته از این مشکلات اصلی اشاره می‌کنم. چگونه انسان را در مقابل تشعشعات محافظت کنیم؟ دوم، بی وزنی است. چگونه برای غلبه بر آن تدابیر مناسب بیاندیشیم تا فضانوردان به محض فرود آمدن در مریخ با سرعت و با کارایی در آن محیط کار کنند؟ مشکل سوم مسائل روحی و روانی است. چگونه از سلامت روحی فضانوردان در طول این سفر طولانی اطمینان حاصل کنیم؟»
برند یوهانس، روانشناس آژانس فضایی آلمان برای تقویت مهارت‌های فضانوردان در سفرهای طولانی فضایی، سامانه‌های آموزشی طراحی کرده است. او با تاکید بر ضرورت همکاری گروهی می‌گوید: «وقتی انسان به مریخ برود، این سفر با یک فضانورد نخواهد بود بلکه گروهی از فضانوردان هستند. رابطه بین گروه به اعضای آن بستگی دارد. این یکی از مهم‌ترین عواملی است که موفقیت یا عدم موفقیت ماموریت را تعیین می‌کند.»
به‌رغم خطرات جسمی و روحی ماندن در یک کپسول بسته به مدت چند ماه، دانشمندانی که زندگی در مدار ایستگاه بین‌المللی فضایی را تجربه کرده‌اند ارزیابی مثبتی دارند.
الکساندر گرست می‌گوید: «بشر از میلیون‌ها سال پیش کاوشگر بوده است. از پنجاه سال پیش ما وارد عرصه سفرهای فضایی شده‌ایم. در نتیجه هنوز در ابتدای راه این فناوری تازه و عصر جدید کاوشگری هستیم.»
ربات‌های کاوشگر به کره مریخ رسیده‌اند و با جستجوی خاک سیاره قرمز، داده‌های علمی را برای دانشمندان روی کره زمین ارسال می‌کنند.
ارسال نظر