آشنایی با موزه های شخصی جزیره قشم به مناسبت روز جهانی موزه و میراث فرهنگی
موزه های شخصی پدیده ای جدید در جزیره قشم محسوب می شود. این موزه ها برای معرفی میراث ملموس و غیرملموس این جزیره به عنوان بزرگ ترین جزیره مسکونی خلیج فارس از یک نقش فراگیر و موثر برخوردار هستند.
به گزارش روابط عمومی سازمان منطقه آزاد قشم، میراث ملموس فرهنگ و تمدن مردم جزیره قشم به غیر از آثار تاریخی و باستانی از قبیل بناها مانند قلعه پرتغالی ها می تواند وسایل، اشیاء و اجناس مختلفی باشد که از نسل های گذشته این مردم دست به دست به نسل های بعدی منتقل و در مکان هایی برای بازدید عموم نگهداری شود.
این مکان ها همان موزه هاست که در تمام جوامع «موسسه ای دائمی و بدون هدف مادی که درهای آن به روی همگان باز است و در خدمت جامعه و پیشرفت آن فعالیت می کند» شناخته می شود.
«هدف موزه ها پژوهش در آثار و شواهد به جای مانده انسان و محیط زیست او، گردآوری آثار، حفظ و بهره وری معنوی و ایجاد ارتباط بین این آثار به ویژه به نمایش گذاردن آنها به منظور بررسی و بهره معنوی است.»
موزه های شخصی نیز مانند موزه های رسمی قاعدتا از این تعاریف و اهداف مستثنی نیست، گرچه در حوزه اجرا و تامین ملزومات و امکانات موزه و همچنین اموال موزه ای می تواند با توجه به تفاوت توان مالی این دو، تفاوت های زیادی مشاهده شود.
در جزیره قشم از 8 موزه فعال 6 موزه به صورت شخصی اداره می شود که البته این موزه ها از حمایت های سازمان منطقه آزاد قشم برای راه اندازی و تامین برخی ملزومات و امکانات شان برخوردار شده اند.
موزه های شخصی در جزیره قشم همگی در روستاهای این جزیره واقع شده است و موزه داران این موزه ها نیز روستاییان علاقه مند به حفظ آثار و میراث فرهنگی و تاریخی این جزیره هستند که با انگیزه های غیرمادی مبادرت به ایجاد این موزه ها کرده اند. این موزه عبارتند از:
الف – موزه شخصی صالح روزبه
«صالح روزبه» موزه دار و صاحب موزه شخصی خود که به نام خودش نامگذاری شده و در روستای طولا 8 کیلومتری غرب شهر قشم واقع شده است هدف از ایجاد این موزه را حفظ میراث فرهنگی، تاریخی و باستانی جزیره قشم عنوان کرد و گفت: ایجاد این موزه ها در مناطق مختلف جزیره قشم با توجه به وسعت و گستردگی این جزیره می تواند باعث آشنایی گردشگران و علاقه مندان با فرهنگ و میراث ایران و جزیره قشم شود.
«روزبه» با اشاره به اینکه این موزه در سال 1390با جمع آوری چند قلم از اشیاء قدیمی مانند چراغ نفتی(پریموس)، ظرف گلی برای نگهداری گندم و نان(کندر) و زنبیل پایه گذاری شد افزود: امروز بعد از گذشت 8 سال تعداد اموال موزه ای این موزه به 450قلم افزایش یافته که افزون بر 300 قلم آن لیست برداری شده است.
وی درباره نحوه تهیه و جمع آوری این اقلام هم گفت: افزون بر 200قلم از این اموال، اهدایی مردم جزیره هستند که شامل فامیل، دوستان و آشنایان من هستند و همچنین بازدیدکنندگان از این موزه نیز پس از مشاهده اقلام موجود در آن، علاقه مند شدند که وسایل و اشیاء قدیمی موجود در خانه های شان ر ا به این موزه اهداء نمایند.
مهم ترین اموال موزه ای موجود در موزه شخصی صالح روزبه عبارتند از:
1- وسایل آشپزخانه شامل: کتری، سینی، گلولی روغن(ظرف برای نگهداری روغن)، تاس پلو، کاسه، بشقاب، ظروف ترشی(گلولی یا مرتبا)، آسیاب گوشت(مکینه گوشت)، آسیاب قهوه، گوراشی( ظرفی برای نگهداری خرما، آب، برنج و مانند آنها)، جوغن، منجل، دیگ، طبک( ظرفی برای خمیرکردن آرد)
2- وسایل خانگی شامل: صندوق نگومی( برای نگهداری لباس و وسایل شخصی)، تجوری(گاوصندوق)، پیش تخت، ساعت دیواری، چراغ توری، گشته سوز( چهارپایه هرمی شکل که زیرش ذغال سرخ و عود به آن اضافه می کنند و لباس روی چهارپایه می گذارند تا خوشبو شود)، تختخواب، بالش، متکا و...
3- وسایل نجاری شامل: رنده دستی، دریل دستی، مته، مغار( )، چکش و تیشه
4- وسایل کشاورزی شامل: منجور(وسیله ای برای بالا کشیدن آب از چاه توسط گاو)، کپیک( )، کنده( )، زنبیل، پروند(وسیله ای برای بالا رفتن از درخت نخل)، تولک( وسیله ای برای جمع آوری خرما)، پری(ظرف برای نگهداری خرما)، پچوک(ظرف برای جمع کردن خرما)
5- وسایل موسیقی شامل: عود و تنبک
6- زیورآلات زنان شامل: برقع(روبند مخصوص زنان قشمی)، جلویل(لباس محلی زنان خوس دوزی شده و سیمن)
7- وسایل کنارعروس
ب – موزه مردم شناسی بادگیر
«افزون بر 10سال پیش که سفری به دوبی داشتم در بازدید از موزه های این شهر با واقعیت تلخی روبرو شدم».
عبدالقادر صالحی موزه دار و مالک موزه شخصی بادگیر واقع در روستای دفاری 30کیلومتری غرب شهر قشم با ذکر این مطلب گفت: در این موزه ها هرجا که نگاه می کنی اشیاء و نشانه هایی از فرهنگ و تمدن ایرانی را می بینی که توسط افرادی از ایران خارج شده و به این موزه ها فروخته شده است.
وی با اشاره به اینکه حتی مدل سقف خانه های قشمی که به آن «چندل» گفته می شود در خانه های ساخته شده در دوبی بوضوح قابل مشاهده است، افزود: اکثر وسایل و ادوات مورد استفاده مردم قشم در دوران گذشته متاسفانه از این مردم خریداری شده و پس از انتقال به دوبی به نام این شیخ نشین ثبت شده است.
صالحی تصریح کرد: از همان زمان جرقه ای در ذهن من زده شد که چرا من در روستای خودم موزه ای برای حفظ میراث فرهنگی ایران عزیز نداشته باشم.
وی که موزه خود را در درون مجموعه بزرگ گردشگری شامل رستوران و مهمانسرا ایجاد کرده است، یادآور شد: این اقدام من باعث شده که فرهنگ و اصالت مردم قشم به مسافران و گردشگران از سراسر ایران و حتی خارج از کشور معرفی شود.
به گفته صالحی مردم بومی قشم به رغم اندک امکانات خود تا آنجا که برای شان مقدور است از تاریخ، فرهنگ و هویت خودشان با روش های مختلف حفاظت کردند و آبادی و پیشرفت این جزیره هم به این باور و اعتقاد قلبی همه دلسوزان واقعی این آب و خاک برمی گرد، چرا که ایمان از وطن دوستی می آید.
وی درباره نحوه جمع آوری اموال موزه ای موجود در این موزه هم گفت: افزون بر 300قلم اموال موجود در این موزه را من از جای جای جزیره و خانه به خانه گشتم تا توانستم حتی با خرید با قیمت های گزاف آنها را جمع اوری کنم.
عبدالقادر صالحی ایجاد این موزه را مرهون حمایت ها و مشوق های سازمان منطقه آزاد قشم و مدیریت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری منطقه آزاد قشم دانست.
مهم ترین اموال موزه ای موجود در موزه بادگیر بیشتر شامل وسایل و اشیاء مرتبط با صید ماهی در دریا، دریانوردی و مشاغل و امور وابسته به دریا بغلاوه مشاغل دامداری و کشاورزی است.
بخش دیگر اشیاء موجود در این موزه به وسایل و ملزومات تهیه و پخت غذا و نیازهای داخل آشپزخانه بر می کردد.
مهم ترین اشیاء موجود در موزه مردم شناسی بادگیر
1- گراشی(ظرف سفالی برای نگهداری آب، خرما و ماهی شور)
2- اشکنه(وسیله ای برای هرس کردن نخل)
3- گشته سوز(وسیله ای برای خوشبو کردن لباس زنان)
4- منجور(وسیله ای برای بالا کشیدن آب از چاه)
5- پریموس(چراغ نفتی برای پخت و پز)
6- هاش(سنگ آسیاب)
7- جوغن(آسیاب چوبی)
8- گرزینگ(گهواره)
9- شلوت(وسیله ای برای خشک کردن آبزیان)
10- مچک (وسیله ای برای نگهداری مرغ و طیور)
11- نگومی(صندوق نگهداری لباس9
12- دله قهوه(قوری مسی برای دم کردن قهوه9
ج – موزه شخصی ناخداعلی
عبدالله سفاری موزه دار و صاحب موزه شخصی ناخداعلی واقع در روستای لافت، 40کیلومتری غرب شهر قشم از 10 سال پیش به فکر ایجاد این موزه افتاده و برای جمع آوری اموال موزه ای به گفته خودش روستا به روستا در جزیره گشته است.
وی گفت: من از روز اول که خودم را شناختم علاقه خاصی به سنت ها و یادگارهای گذشتگان داشتم و سعی می کردم در هر اموری اگر مقدور بود سبک سنتی را لحاظ کنم.
سفاری عشق و علاقه اش را به وسایل و اشیاء قدیمی کتمان نمی کند و افزود: حتی در روستا به من بخاطر این خصوصیاتم دیوانه می گویند ولی من به رغم همه این مسایل دنبال حفظ اصالت خودم و روستا هستم.
وی درباره نحوه جمع آوری اموال موزه ای هم گفت: بیشتر به سراغ افراد مسن که ممکن بود وسایل شخصی و خانگی قدیمی را همچنان در اختیار داشته باشند می رفتم و پرسان پرسان آنها را در لافت و سایر روستاها پیدا می کردم.
این فعال حوزه میراث فرهنگی جزیره قشم تصریح کرد: برخی از اموال موزه ای را با هزینه شخصی خودم از صاحبان آنها خریداری کردم و برخی هم وسایل خود را به صورت امانت در اختیار من قرار دادند با این هدف که اسم و آثار اجدادشان باقی بماند.
سفاری اموال موزه ای موجود در موزه شخصی خود را بهترین سرمایه خواند و گفت: وقتی به اشیاء این موزه نگاه می کنم انگار به دوران و نسل های گذشته برگشتم و با آنها دارم صحبت می کنم.
مهم ترین اموال موزه ای موجود در موزه شخصی ناخداعلی:
1- وسایل حمل و نقل دریایی شامل لنج، سکان لنج، دفره(باربند)، گوفیه(قرقره)، بادبان، تورماهیگیری، کوچیل ماهیگیری ، سیل ماهیگیری، ضربه گیر، نقشه ناخدا(نویله)
2- وسایل آشپزخانه شامل چراغ نفتی(پریموس)، چاقو، سوهان، منجل(دیگ)، سینی، برنج پلو(آبکش)، کفگیر(استومن)، کاسه، فلاسک قهوه، بخاری علاءالدین، سماور، چراغ توری، قوری، آسیاب(هاش)
3- مخاذن و ظروف برای نگهداری آب شامل خمره(گروشی)، هوب(کوزه برای خنک نگهداشتن آب)، گدوک(کوزه کوچک)، جهله(کوزه)، قمقمه(کومکومه)
4- سکه و اسکناس شامل سکه های مربوط به کشورهای خارجی و ایرانی( دوره پهلوی) و اسکناس های دوره اول جمهوری اسلامی
5- وسایل خواب و استراحت شامل تختخواب، گهواره، کرشینگ( وسیله ای که نوزاد را در آن می نشانند تا نشستن را یاد بگیرد)، حجله عروس شامل متکا، پتو، آیینه و تزئینات
6- وسایل کشاورزی شامل جقد(لینگور- وسیله ای که پشت حیوانات می بستند و با آن زمین کشاورزی را شخم می زدند) و کتل یا خورجین الاغ
7- پوشش های محلی شامل لباس های مردانه، زنانه و بچگانه از جنس پارچه های زرباف، شال خوس دوزی شده و کلاه چک( گرد مخصوص زنان)
8- آلات موسیقی شامل دهل، عود، درینگه(دمبک)، سما(دف) و جفتی(نی)
د – موزه مردم شناسی لافت
محمد ملاحی مسئول موزه مردم شناسی لافت که در مالکیت سازمان منطقه آزاد قشم قرار دارد درباره سابقه تاریخی محل این موزه گفت: پیش از راه اندازی این موزه محل آن یک خانه قدیمی متعلق به یک خان بود که در کنارش مهمانسرایی هم داشت.
وی افزود: در زمان مدیرعاملی دکتر شمس اردکانی این مهمانسرا و خانه کناری آن از سوی سازمان منطقه آزاد قشم خریداری و این خانه تبدیل به خانه فرهنگ شد و بعد به اکوموزه مردم شناسی لافت تغییر نام یافت، البته این محل مدتی نیز برای اجرای طرحی با هدف تقویت جامعه محلی مورد استفاده قرار گرفت.
به گفته وی اکوموزه مردم شناسی لافت اخیرا تحت عنوان جدید موزه مردم شناسی لافت افتتاح و آغاز بکار کرده است.
مهم ترین اموال موزه ای موجود در موزه مردم شناسی لافت:
1- لنج بادبانی(بوم – قایقی که از تنه درخت درست شده و برای ماهیگیری استفاده می شد)
2- لنج ماهیگیری( سمبوک)
3- وسیله شخم زنی زمین کشاورزی
4- لوازم نجاری شامل مته، میخ کش دستی و قلم فولادی
5- ظروف سفال(هندی)
6- سبد( درست شده از شاخه نخل برای نگهداری غذا)
7- سبد ( درست شده از شاخه نخل به عنوان لانه مرغ درشب)
8- گهواره بچه
9- چارپایه گشت سوز( چهارپایه هرمی شکل که زیرش ذغال سرخ شده می گذاشتند و به آن عود اضافه می کردند تا لباس روی چهارپایه خوشبو شود)
10- الک برای آرد گندم
11- صندوقچه(نگومی)
ه – موزه مردم شناسی دیرستان
محمد زبیری موزه دار و مالک موزه مردم شناسی دیرستان که از 22 سال پیش کار جمع آوری اموال موزه ای این موزه را شروع کرده است درباره نحوه ایجاد این موزه گفت: من از کودکی به رغم اینکه در شغل اجدادیم یعنی کار روی لنج و دریانوردی اشتغال داشتم نسبت به هویت و گذشته خودم حساس بودم و هرجا که شیء و وسیله ای قدیمی را می یافتم آن را نگهداری می کردم.
وی با اشاره به اینکه با گذشت زمان و کاهش اشتغالاتش در دریا، فرصت مناسبی برای جمع آوری اشیاء، وسایل و اموال برای ایجاد موزه برایش فراهم شده است، افزود: برای نیل به این هدف نه تنها در روستای دیرستان که زادگاهم است بلکه در اکثر روستاهای جزیره از قبیل باسعیدو، گورزین و طبل هم با مراجعه به دوستان، آشنایان و افرادی که می شنیدم اشیاء یا وسایل قدیمی در اختیار دارند، نسبت به جمع آوری آنها اقدام می کردم.
زبیری که به گفته خودش برخی از این اشیاء و وسایل را با هزینه خودش خریداری کرده و برخی هم از طرف علاقه مندان اهداء شده یا به امانت در اختیار او گذاشته شده است، احیا میراث فرهنگی روستا، جزیره و ایران را از مهم ترین انگیزه خود برای ایجاد این موزه عنوان کرد و گفت: ما باید با نحوه و شرایط زندگی نسل های گذشته آشنا شویم تا بتوانیم آنها را برای فرزندان مان و نسل های آینده انتقال بدهیم.
مهم ترین اموال موزه ای موجود در موزه مردم شناسی دیرستان:
1- ابزار و وسایل دریانوردی از قبیل قایق چوبی و گوفیه(وسیله ای برای بالا کشیدن بادبان)
2- ابزار و وسایل خانه شامل ترازو، جعبه، کوزه ، زنبیل، دلو، تولک( یک نوع زنبیل برای نگهداری خرما)، موچبه(روی غذا و شیرینی می گذاشتند)، پشک پلی( وسیله ای برای بالا رفتن از درخت نخل)، کندر(برای پهن کردن جو و گندم)، سباس(دم پایی مردانه)، نهرنگی(تله برای گرفتن کبوتر)، الک آرد، بادیل(سفره)، ظروف غذا، انواع هاون از جنس چوب، کندو(کیسه مانند برای ریختن جو یا گندم)، دموک(باد بزن)، فلاسک قهوه از جنس مس و استیل
3- انواع سنگ قبرکه قدمت برخی از آنها به 423 سال قبل بر می گردد، این سنگ ها مربوط به متوفیان ساکن روستای دیرستان بوده از جمله یکی از آنها متعلق به فردی به نام ملا محمد حسن دیرستانی که در سال 1018 هجری قمری در این روستا زندگی می کرده است و سنگ های دریایی
4- گهواره کودک از جنس چوب
5- قفس مرغ
6- ظروف دردار
7- لباس های محلی دخترانه و پسرانه با خوست بافی و جوغن زری
8- تخت خواب و سلوه دان(محل نگهداری وسایل آرایشی زنان)
9- گروشی( کوزه های بزرگ)
10- ماشو(شبیه پالتو)
11- هوب(آبسردکن)
12- وسایل تزئین شتر
13- گلولی(ظرف نگهداری کره گاو)
14- اسباب بازی از جنس سفال
15- گهواره چوبی
16- نگومی(صندوق چوبی)
17- کتاب قران مجید(متعلق به 60الی 70سال پیش)
18- پیش تخته(صندوق کوچک کنار تخت)
19- فانوس و چراغ توری
20- سهاره(ظرف شیر و ماست)
21- قفل در از جنس چوب
22- ظرفی مخصوص برای شستن دست در داخل اتاق
23- چراغ پریموس
24- آفتابه
25- کروشک(دیگ شیر یا ماست)
26- نوندون
27- دیغ(ظرف سفالی)
28- ملانتی(کاسه مانند یک نوع ابزارکار)
29- اسیاب سنگی
30- منجور(وسیله بالا کشیدن آب از چاه)
31- برداله(خورجین)
32- جوخ(گاوآهن)
33- جفتی و تک
34- گردنه(مربوط به منجور)
35- طناب بافتنی
36- باربند شتر
37- کرشینگ(وسیله ای که نوزاد را روی آن می نشانند تا نشستن را یاد بگیرد)
38- پچوک(چکش)
39- کب کاب(دم پایی زنانه)
40- تله برای گرفتن کبوتر
41- مدخنه(وسیله ای برای خوشبوکردن لباس زنان)
42- چکریک(وسیله ای برای بالا کشیدن آب از چاه)
43- اشکنه(وسیله ای برای کندن ته مانده شاخه نخل)
44- سله ای(جای نگهداری وسایل خیاطی)
45- حصیر
و – موزه مردم شناسی و گیاه شناسی گورزین
علی سفاری موزه دار و مالک موزه مردم شناسی گورزین انگیزه خود را برای ایجاد این موزه به زمان های دوران کودکی خود که همراه با پدرش به شیخ نشین های جنوب خلیج فارس سفر می کرد ارتباط داد و گفت: در این کشورها بخصوص شیخ نشین دوبی موزه های آنها و اشیاء، ابزار و وسایل قدیمی را که بسیاری از آنها برای ما ایرانی ها آشناست، بطور مرتب می دیدم و از همان زمان به موزه داری علاقه مند شدم.
وی با اشاره به اینکه از سال 1390شروع به جمع آوری اشیاء، ابزار و وسایل این موزه کرده است، افزود: برخی از این اموال موزه ای را خودمان از اول در خانه داشتیم و برخی را نیز مردم این روستا و روستاهای دیگر اهداء کردند و البته برخی را هم با هزینه شخصی خودمان خریداری کردیم.
سفاری در باره واکنش مردم روستای گورزین به درخواست هایش مبنی بر واگذاری اموال قدیمی شان به این موزه توضیح داد و گفت: البته یک زمانی فردی در روستا پیدا شد و به مردم اعلام کرد که اشیاء، ابزار و وسایل قدیمی را خریداری می کند که من به مردم گفتم که شما به عنوان مالک وسایل خود مختارید که آنها را بفروشید ولی وقتی فروختید دیگر مالک انها نیستید، اما اگر آنها را به موزه روستای خودتان بسپارید، هم نام خودتان بعنوان اهداء کننده هم یادگار اجدادتان برای همیشه باقی می ماند مضاف براینکه هروقت هم خواستید می توانید آنها را دوباره صاحب شوید.
وی درباره برنامه های آینده خود برای توسعه این موزه هم یادآورشد: یکی از اهداف من برای توسعه این موزه درآمدزا یی آن است یعنی اگر بتوانم جاذبه های محل این موزه را افزایش بدهم و گردشگران بیشتری را به اینجا بکشانم بطورقطع با افزایش درآمد از این محل، موزه را هم از نظر امکانات فیزیکی و فضای بازدید و هم از نظر کیفیت اموال موزه ای می توانم تقویت کنم.
به گفته وی در چنین شرایطی حتی می توان درصدی از درآمد موزه را به اهداء کنندگان اموال موزه ای تخصیص داد و یا در امور خیریه موردنظر آنها در روستا مشارکت کرد.
سفاری همچنین با تاکید بر اینکه ساخت باغ موزه گورزین که این موزه در آن قرار دارد با هماهنگی سازمان منطقه آزاد قشم بوده ولی برای توسعه آن از جمله احداث پارکینگ با مشکل مواجه است خواستار توجه بیشتر و حمایت مسئولان سازمان شد.
وی مساحت کل این باغ موزه را 3 هکتار و احداث یک سالن بزرگ در این باغ را به عنوان محل موزه از برنامه های آینده خود اعلام کرد.
مهم ترین اموال موزه ای موجود در موزه مردم شناسی و گیاه شناسی گورزین:
1- اشکنه(وسیله آهنی با دسته چوبی که در نجاری و لنج سازی کاربرد دارد.
2- بردانه( وسیله ای برای جابجایی بار که پشت حیوانات مثل اسب و الاغ قرار می دهند)
3- پچوک(چکش چوبی)
4- پروند(وسیله ای برای بالا رفتن از درخت نخل)
5- تولک(سبدی برای جمع آوری خرما)
6- جوغن(آسیاب)
7- جهله(ظرف سفالی برای نگهداری آب)
8- حب(ظرف سفالی برای خنک نگه داشتن آب)
9- درب قدیمی
10- دیگ ساروجی
11- سهاره(جعبه ای کوچک برای نگهداری اشیاء کوچک)
12- صندوقچه نگومی
13- کبکاپ(پاپوش چوبی)
14- کنچو(جلیقه ای که روی لباس می پوشند)
15- گارزینگ(گهواره)
16- گروگ(ظرفی سفالی برای نگهداری و حمل آب)
17- گراشی(ظرفی سفالی برای نگهداری خرما و ماهی شور)
18- لینگار(وسیله ای آهنی برای شخم زدن زمین)
19- قروه(آفتابه ساروج)
ز– پارک موزه دریانوردی و ساخت شناورهای چوبی گوران
مدیرعامل شرکت تعاونی توسعه روستایی گوران که این پارک موزه تحت پوشش این شرکت و زیر نظر مدیریت ژئوپارک منطقه آزاد قشم فعالیت می کند هدف از ایجاد این پارک موزه را حفظ سنت لنج سازی و احیای روش های دریانوردی بادبانی و از این طریق کسب درآمد برای مردم این روستا عنوان کرد و گفت: از این طریق ما می خواهیم که دوباره دست لنج سازان بکار آید و توسعه در روستای گوران اتفاق بیافتد.
علی پوزن اشتغال زایی برای مردم گوران و معرفی این روستا به مردم ایران و حتی جهان را از اهداف نهایی این شرکت خواند و افزود: دانش ساخت لنج سابقه شش هزارساله در ایران دارد که نشانه آن در مهر حکاکی پیدا شده در چغامیش دزفول به دست آمده است.
به گفته وی پیدا شدن این اثر باستانی که در سال 2011میلادی به عنوان میراث ناملموس ایران در یونسکو به ثبت رسیده است، باعث شده تا روستای گوران را که یکی از قدیمی ترین روستاهای سازنده لنج در حوزه خلیج فارس بشمار می رود به ایران و دنیا معرفی کنیم.
وی با اشاره به اینکه بیشتر کارهای مطالعاتی و تحقیقاتی در خصوص داشته های روستای گوران از طریق توزیع پرسشنامه و آمارگیری روزانه از بازدیدکنندگان انجام شده است، برگزاری آموزش و آماده سازی لنج ها را در گوران به عنوان پایلوت از دیگر اقدامات شرکت تعاونی توسعه روستایی گوران اعلام کرد.
پوزن درباره سابقه اجرایی فعالیت های این شرکت گفت: در اولین گام مدیریت ژئوپارک سازمان منطقه آزاد قشم یک قطعه زمین در اختیار این شرکت قرار داد و در گام بعدی با هماهنگی های این مدیریت، شرکت ژاپنی «جایکا» قبول کرد که در گوران به عنوان پایلوت، پروژه ای مرتبط با صنعت لنج سازی را اجرا کند.
مدیرعامل شرکت تعاونی توسعه روستایی گوران اجرای این پروژه را در این روستا یک آموزش ارزشمند برای روستاییان خواند و با تاکید بر آمادگی کامل این شرکت برای اجرای پروژه های مرتبط یادآور شد: ما در این مرحله نیاز به حمایت های مسئولان داریم چرا که صنعت لنج سازی را به عنوان یک میراث ایرانی می خواهیم به دنیا معرفی کنیم و برای این کار در نظر داریم در محل کارگاه های لنج سازی امکاناتی از قبیل رستوران، غرفه و مانند اینها را راه اندازی کنیم که نیاز به اخذ تسهیلات بانکی است.
وی کل محدوده کارگاه های لنج سازی در گوران را موزه ای زنده خواند و گفت: مساحت این موزه افزون بر 43 هکتار است که دو سوم آن خشکی و یک سومش دریاست و زمین در نظر گرفته شده برای تاسیسات مرتبط با موزه که متعلق به ژئوپارک منطقه آزاد قشم است، نیز افزون بر چهار هزار و 800مترمربع است.
پوزن هدف نهایی از فعالیت های خود و همه همکارانش را در شرکت تعاونی توسعه روستایی گوران درگیر کردن همه ساکنان این روستا از لنج سازان گرفته تا صیادان، دامداران و همه اقشار دیگر که مهارتی داشته باند در این صنعت عنوان کرد.
نویسنده: تاج محمد کاظمی
نویسنده: تاج محمد کاظمی
ارسال نظر