نقض قرنطینه مرگ و میر را افزایش میدهد

"دکتر بیژن ملک احمدی" تحصیلات دکترای پزشکی را در دانشکده پزشکی‌ دانشگاه تهران گذراند و هم‌اکنون استادیار دانشکده پزشکی دانشگاه آزاد می‌باشد. وی معاون فنی بیمارستان گلستان نیروی دریائی و عضو سازمان پزشکان جبهه ملی ایران نیز می‌باشد. با توجه به سوابق سیاسی و تشکیلاتی ایشان از کرونا و رویه‌ی دولت و تاثیرات ماندگار اپیدمی گفتگو کردیم. با این توضیح که مقدمه‌ی پیشِ رو از آقای دکتر ملک احمدی می‌باشد:

این روزها دنیا و به ویژه میهن ما در شرایطی استثنائی و دشوار به سر می‌برد. از یک‌سو درمان و نجات جان انسان‌های مبتلا به این ویروس وحشی و ناشناخته و پیشگیری از ابتلای توده‌های سالم بیشترین دغدغه جامعه فداکار پزشکی و پرستاری و کادر درمانی می‌باشد. از سوی دیگر بحران اقتصادی جامعه و مشکلات معیشتی خانواده‌هایی که اندک درآمد خود را از دست داده‌اند قلب هر انسانی شریفی را به درد می‌آورد. در چنین شرایطی شایسته است که فارغ از اختلافات اعتقادی و سیاسی همه ملت‌ها و دولت‌ها دست به دست هم داده و با این بحران جهانی بی‌سابقه با تمام توان مبارزه نمایند و هر انتقادی توام با واقع‌بینی باشد لذا بر اساس این پیش‌گفتار توضیحات خود را ارائه می‌کنم. البته اعتراضی به هر نوع نقد و ایراد که از سوی هم‌اندیشان و دوستان بزرگوار عنوان شود نخواهم داشت.

اصلی‌ترین وظیفه حکومت‌ها در شرایط پاندمی چیست؟

 اصلی‌ترین وظیفه دولت‌ها رعایت صداقت و شفافیت در ارائه رویدادها و مبارزه با شایعات و خرافات و نهایتا حفظ آرامش جامعه و ایجاد امنیت روانی، امید به آینده است‌. در این راستا ارائه خدمات بهداشتی و درمانی رایگان برای همه اقشار و حمایت مالی مناسب از کسبه و مردم نیازمند در طول برقراری قرنطینه بدیهی می‌باشد.

آیا دولت ایران توانسته در حد استانداردهای جهانی وظایف خود را انجام دهد؟

باتوجه به پاسخ سوال اول، و کتمان دولت در اولین روزهای پیداش بحران و عدم قرنطینه به موقع شهرها و اماکن مذهبی و مراکز پرجمعیت که موجب پیدایش همه‌گیری در سطح کشور شد، عملکرد دولت و نهادهای وابسته به آن مسلما سوال برانگیز است. به ویژه که از ابتدا یک سیاست واحد در برابر این بحران وجود نداشت و هر نهادی اظهار نظری متفاوت ارائه می‌نمود که با نظریات دولت و جامعه پزشکی در تضاد بود و باعث سردرگمی مردم می‌شد.

عملکرد مردم در قیاس با کشورهای دیگر را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

خوشبختانه مردم ایران با همبستگی و هشیاری و از خود گذشتگی هر آنچه را توانستند انجام دادند.

بیشترین کمبود‌ را در کدام حوزه می‌دانید: آموزش‌های عمومی و پیشگیری، بودجه، لوازم بهداشتی، نیروی انسانی سیستم درمانی، نیروی انسانی داوطلب در حوزه‌های اجتماعی یا فاکتورهای دیگر.

پزشکان، پرستاران و همه کادر درمانی فداکارانه وظایف خود را به خوبی انجام داده و می‌دهند اما خودداری دولت در اختصاص بودجه کافی و عدم توانایی دولت در قانع کردن نظام بودجه‌ریزی برای دسترسی به منابع مالی که به‌راستی حق همه مردم ایران است و به ناحق در تصرف نهادهای غیردولتی است موجب بیشترین کمبودها و نرسیدن به نتایج بهتر شده.

در حالیکه اطلاع‌رسانی دقیق و مقابله با انتشار اخبار دروغین یا ناقص به دغدغه رهبران سیاسی تبدیل شده، آمار مبتلایان جدید در ایران روند نزولی را نشان می‌دهد، آیا این نمودارها قابل استناد و اعتماد هستند؟ 

 خودداری دولت در سهیم کردن مردم و نهادهای مستقل و ملی، عدم مبارزه دولت با شایعه‌پراکنی مغرضین و شاید گرو‌ه‌های رقیب و اشاعه خرافات و اوهام موجب شده که اعتماد مردم نسبت به دولت متزلزل گردد و به آمار و ارقام ارائه شده با دیده تردید نگاه کنند.

شرایط اپیدمی در دو ماه آینده را چطور پیش‌بینی می‌کنید؟

باعدم رعایت قرنطینه مناسب باید در انتظار بالا رفتن منحنی شیوع و مرگ و میر بود.

ایران پس از کرونا را چگونه می‌بینید؟

نه تنها ایران، که همه دنیای پس از کرونا دیگر آن دنیای قبل از شیوع کرونا نخواهد بود و باید رهبران همه دولت‌ها به خصوص دولت‌های اقتدارگرا و همچنین مردم نگاهی متفاوت به این دنیا و طبیعت پیرامون خود داشته باشند وگرنه باید منتظر فاجعه‌ای دهشتناک بود.

آینده اپیدمی را چگونه می‌بینید؟ 

این سوالی است که در برابر همه دولت‌ها و جوامع قرار دارد و نمی‌توان به آسانی به آن پاسخ داد. اما نمی‌توان منکر شد که رعایت فاصله‌گذاری و اعمال قرنطینه برای مدتی مناسب و رعایت نیازهای مردم مسلما تنها راه موثر برای مبارزه با همه‌گیری ویروس کرونا می‌باشد.