مادران زندانی را آزاد کنید

خبر مسرت بخشی است، به ویژه در پایان سالی که پر از اندوه و رنج بود. اندوه و رنجی که مردم ایران در سال ۹۸ تحمل کردند از حد طاقت هر ملتی بیرون است، اما ملت ایران به ناچار این همه رنج طاقت فرسا را تحمل کرد. رنجهایی که در وقت مناسب باید به علل و عوامل دخیل در آن پرداخت. مردم ایران کمتر اخبار خوش می شنوند. آزاد شدن زندانیان، به ویژه آنانکه از نظر افکار عمومی بی گناه هستند، یعنی زندانیان سیاسی خبر مسرت بخشی است. هنگامی که من در اوین بودم دیدم که مادران بسیاری زندانی هستند، حتی در برخی موارد مادر و پدر هردو زندانی هستند مثل فاطمه مثنی و همسرش رضا صادقی. من اگر عضو یک هیئت منصفه باشم اگر نگویم درباره همه زندانیان سیاسی، خواهم گفت درباره ی اکثر آنان رای به بی گناهی خواهم داد. زندان در بسیاری از موارد، حتی در جایی که جرمی نیز واقع شده باشد مجازات مناسبی نیست. مجازات زندان را باید بسیار محدود کرد. در اعمال مجازات زندان فقط زندانی مجازات نمی شود، بلکه خانواده او به ویزه فرزندان و حتی مردم مجازات می شوند زیرا هزینه زندان را جامعه می پردازد. آزادی مادران زندانی موجب خوشحالی همگان خواهد شد. امیدوارم این آزادی شامل حال مادرانی همچون نازنین زاغری که افکار عمومی جهان را نیز متاثر ساخته بشود. در میان زندانیان سیاسی در اوین از مادرانی مانند نرگس محمدی که اکنون به زندان زنجان منتقل شده، فاطمه مثنی، زهرا زهتاب چی، مریم اکبری منفرد، نسرین ستوده را می توانم نام ببرم. حتما افراد دیگری نیز به آنان پیوسته اند که من اطلاعی از ایشان ندارم. آزادی مادران را به خاطر فرزندانشان در اولویت قرار دهید و همه  آنان را آزاد کنید. آزادی آنان جز خیر و رحمت نتیجه ای نخواهد داشت.

صدیقه وسمقی