پدران، مادران و آموزش

احسان دری

روزنامه‌نگار

من گمان می‌کردم کودکان و نوجوانان نیازمند آموزش و توجه هستند و باید روی آموزش آنان حساسیت زیادی به خرج داد که البته گمان اشتباهی نیست اما امروز معتقد هستم والدین آنان بیشتر نیاز به آموزش و آگاهی دارند و این حساسیت باید بیشتر خرج آنان شود.

حقیقت اینکه درصد بالایی از پدران و مادران نمی‌دانند و نتوانسته‌اند همراه خوبی برای بچه‌ها باشند و باز هم تکرار می‌کنم نسل نوجوان ما با انبوهی از تهدید و فرصت رها و تنها مانده‌اند.

برخی پدران و مادران نه تنها آموزه‌های درستی متوجه کودک و نوجوانشان ندارند که خواسته یا ناخواسته آموزه‌های غلطی را به آنان منتقل می‌کنند.

قرار نیست پدر یا مادر روح و اندیشه فرزند را بدزدند اما وظیفه دارند مسیرهای درستی که به موفقیت ختم می‌شود را به او نشان دهد.

نوجوانان و جوانانی که گرفتار بزه و سرنوشت‌های تلخ شده‌اند ابتدا در خانه خوب بار نیامده‌اند و بعد وارد جامعه شده‌اند.

هنر این نیست که جامعه از مشکل تهی شود تا پدر و مادر با خیال آسوده به فرزندانشان توجه کنند که البته امیدواریم روزی اینگونه شود اما هنر آن است که افراد بدانند در بدترین وضعیت و ناآرامی‌ها هم نمی‌بایست از فرزندان خود غافل شوند.

راه صیانت از نوجوانان اعمال خشونت، محدودیت و بستن فضای مجازی نیست. ما باید خانواده‌ها، پدران و مادران آموزش دیده و بلد داشته باشیم تا کم کم آسیب‌ها کاهش یابد.

والدین آسیب‌رسان والدینی هستند که چون در ساختار نظام بهداشتی و پیشگیری ایران از ابتدا تحت آموزش قرار نمی‌گیرند، از هر مجرم و بزهکاری برای ارتباط با کودکان خطرناکترند. 

مادری که کودک خود را برای کشیدن قلیان به مکان‌های نامناسب می‌برد، پدری که در خانه ادبیات و رفتار نامناسبی دارد، والدینی که آزادی بیش از حد برای نوجوان خود قائل هستند، خانه‌ای که خط قرمز ندارد و حرمت‌ها راحت جابه جا و دریده می‌شود، پدری که نمی‌تواند با دختر خود ارتباط عاطفی برقرار کند، پسری که بخاطر پسر بودن از سوی والدینش مجاز است هر کاری و هرجایی برود، مادری که لابه لای برنامه‌های متنوع وقتی برای فرزند خود ندارد و .....

جامعه سردرگم ایران نیازمند آموزش است.