رجزخوانی آمریکا و حیله اسرائیل مصداق مثل ایرلندی

حکایت رخدادهای چند روز اخیر شباهت زیادی به ضرب المثل ایرلندی دارد که می‌گوید: «وقتی رجزخوانی شیر با شغال دوام دارد، یقین بدانید که روباهی در صدد ربودن مرغی است!»
بعد از گذشت ماه‌ها تنش میان ایران و ایالات متحده و با وجود تلاش‌های کشورهای مختلف در حل مشکل میان این دو کشور و کاهش تنش‌ها، هنوز قدمی در ایجاد خط لازم حل مناقشه میان دو کشور برداشته نشده است. دیدگاه‌های بیان شده از سوی مقام ریاست جمهوری در بیان بازگشت آمریکا به برجام و برداشته شدن تحریم‌های ظالمانه به عنوان شرط اصلی آغاز مذاکرات، باز هم با چالش جدی در داخل کشور روبرو شده است. در این میان کشورهایی که هم با ایران و هم با ایالات متحده روابط دارند، نگرانی خود را از گسترش تنش‌ها بیان داشته و چه در مذاکرات تلفنی و چه در دیدارهای رو در رو با دونالد ترامپ، تلاششان بر این است که به نحوی مسیر حل مناقشه را فراهم بیاورند. در این میان بیش از هر کشوری، اتحادیه اروپا نگران روز افزونی تنش میان ایران و ایالات متحده است و خود را بین شرایط سخت مکانی و زمانی حس می کند. از این رو تلاش می‌کند که به نحوی بحران را حل کند. اقدامات امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه در نشست گروه 7 در بیاریتز از این قماش محسوب می‌شود. ابتکار عمل مکرون در ایجاد شرایط سورپرایز گونه در دعوت وزیر امور خارجه به نشست گروه 7 موجب گردید که دونالد ترامپ در کنفرانس مطبوعاتی خود با مکرون در پایان نشست مذکور، رفتار و گفتاری متفاوت از همه نشست‌ها از خود نشان دهد. به طوری که ترامپ انگار کاملاً منقاد تلقینات مکرون شده بود و آنچه را که مکرون پیش درآمد کنفرانس بیان داشت، همان‌ها را تکرار کرد. مکرون در نشست 7 بسترساز آغاز رویکردی جدید برای آمریکا و ایران شد و پیشنهاداتی را به طرفین ارائه داد که در این راستا نه تنها وزیر خارجه کشورمان که دیگر مقامات نیز از مفید بودن نشست در بیاریتز سخن گفته، از خوش بینی‌هایی در روزهای آینده خبر دادند.
اما اظهار نظر جان بولتون که با رویکرد ترامپ در نشست گروه 7 به کلی متفاوت بود، از زمین‌گیر کردن اقتصاد ایران با هدف تغییر رفتار ایران سخن به میان آورده و نشان داد که همانگونه که در داخل کشورمان دیدگاه‌های متفاوتی در حل بحران وجود دارد، در داخل آمریکا نیز اختلاف نظر دیدگاهی و رویکردی در میان مقامات آمریکایی محسوس می‌باشد. آنچه در این رخداد بیش از همه چیز جلب توجه می‌کند اینکه ایالات متحده آمریکا از هر وسیله‌ای برای از میان بردن وحدت نظر اروپا و ایران استفاده خواهد کرد که فشارهای اقتصادی و سیاسی خود را بر ایران موثرتر ساخته و کشورهای اروپایی را از مجازات‌های آمریکایی بترساند. ناگفته نماند که اتحادیه اروپا هر چند تمایل به اقدام مثبت و موثر در برابر ایران دارد ولی در برخی موارد از آمریکا حساب می‌برد و نمی‌تواند بدون نظر آمریکا گامی بردارد و به هر نحوی مایل است چنین سدی را پش سر بگذارد.
این مسئله آنقدر واضح و روشن است که امانوئل مکرون در همین نشست گفت که دوران هژمونی غرب به پایان رسیده و نزدیکی چین با روسیه می‌تواند خطر عمده‌ای برای جهان غرب باشد. از این رو همبستگی میان روسیه و اتحادیه اروپا را تضمینی برای آینده سیاسی با ثبات اتحادیه اروپا دانست. این در حالی است که ایالات متحده با روسیه تنش‌های جدی داشته و خود اروپا نیز هنوز نتوانسته است که رویکرد خود را نسبت به تحولات جزیره کریمه فراموش کند یا تغییری در آن بدهد.
در نگاهی به تحولات از این زاویه، به منظره‌ای دیگر برخورد می‌کنیم که مصداق ضرب المثل ایرلندی است. هنوز اسرائیلِ روباه صفت در صدد به چنگ آوردن منافع خود از جدال میان ایران و ایالات متحده است. حمله به پایگاه‌های حشد الشعبی در عراق و دیگر پایگاه‌های سوریه که به ادعای خود محل تجمع و تحرک نیروهای ایران است، نشان از آشفته‌بازار‌سازیِ تل آویو دارد. تمایل ترامپ به آغاز مذاکرات مجدد و بیان صریح در خصوص اینکه هدفی در براندازی یا تغییر رژیم در ایران ندارد(!)، در کنار تلاش کشورهای اروپایی به کارآمد کردن اینستکس، اسرائیل را نگران کرده است.
هر چند تحلیل‌های انتقادی مطرح است مبنی بر اینکه؛ فرانسه در اصل به دنبال اهداف اقتصادی در ایران بوده و تلاش دارد مسیر داد و ستد را با ایران آماده سازد؛ اما اجرایی کردن اینستکس موجب تثبیت اعتبار و قدرت عمل اتحادیه اروپا در صحنه بین المللی خواهد شد. از سوی دیگر حضور کشورهای خارجی برای سرمایه‌گذاری و بازگشت آنان به ایران در شرایطی که مشکلات اقتصادی هنوز هم در کشور وجود دارد خواهد توانست لوکوموتیو توسعه اقتصادی را پرسرعت سازد.
بنیامن نتانیاهو با درک تمامی این موارد و احتمال تأثیرگذاری سایرین بر ترامپ به حدی به تلاش حاصل از هراس و بیم خود رسیده است که به تملق سیاسی دست یازیده و اخیراً اعلام داشت که با موفقیت در انتخابات مجدد خود، ترامپ «معامله قرن» را هدیه خواهد کرد. بدینسان به قولی هندوانه زیر بغل ترامپ می‌گذارد و وی را خردمندی می‌شمارد که در طول دوران آمریکا هیچ رئیس جمهوری به اندازه وی به رژیم صهیونیستی خدمت نکرده است.
ابراز عقیده نخست وزیر رژیم صهیونیستی در دخالت آن کشور در حملات علیه اهداف نیروهای طرفدار ایرانی در عراق برگرفته از دلایلی متقنی است. نتانیاهو می‌خواهد ایرانْ هراسی را توسعه داده و وجود حزبش را دلیل بر حفظ امنیت اسرائیل تلقی کند تا آرای لازم را کسب نماید. از سوی دیگر با این حملات ایران را تحریک به اقدامات واکنشی کرده و بعد از آن مظلومیتش را برای جلب کشورهای دیگر نشان داده و خللی در اتحادیه اروپا در تلاش برای حل مناقشه ایران و ایالات متحده آمریکا وارد سازد. از همه مهمتر با ماندن در قدرت، همراه با سیاست‌های «گروه بی» در آمریکا نهایت شیطنت را به مصداق ضرب المثل ایرلندی به پایان برده و به مرغدانی حمله کند. در این میان سفر خالد بن سلمان به واشنگتن نیز دور از همین مقوله نیست.