روز نود؛ بن بست استراتژیک و عقلانیت نرم: ضرورت بازنگری در دیپلماسی تهران نسبت به فلسطین

تهران از فلسطین حمایت نظامی می‌کند، اما مذاکرات سیاسی به مصر و قطر و ترکیه و یا برخی کشورهای دو نبش عربی واگذار می‌شود

ابوالفضل فاتح/ روزنامه‌نگار و فعال سیاسی 


از اهداف پنهان ترورها در لبنان و سوریه، تغییر در آرایش میز مذاکره و کاستن از قدرت جریان نزدیک به تهران است؛

 ایران و آمریکا در موضوع فلسطین و منطقه، نوعی موازنه‌ی نظامی، اما نابرابری دیپلماتیک دارند؛

بن بست دیپلماتیک تهران و واشینگتن، هر چه باشد به نفع فلسطین نیست؛

این پرسش مهمی است که چرا وقتی سخن از گسترش بحران و صف آرایی نظامی به میان می‌آید، سخن از ایران و آمریکا است، اما وقتی سخن از دیپلماسی به میان می‌آید میدان به دیگر کشورها واگذار می شود؟

این رویکرد که تهران از فلسطین حمایت نظامی کند، اما مذاکرات سیاسی به مصر و قطر و ترکیه و یا برخی کشورهای دو نبش عربی واگذار شود، باید مجددا ارزیابی شود؛


استراتژی ایران و آمریکا تعیین سرنوشت «غزه در غزه» است؛

آرام آرام دامنه‌ی بحران در حال گسترش و نیازمند مراقبت ویژه است؛

آرایش ناوهای آمریکا و انگلیس و ایران در دریای سرخ پرمخاطره است؛

بن بست حیرت انگیز غزه، اسرائیل را وادار به تغییر استراتژی و شیفت به ترور و انتقال بحران کرده است؛

روس‌ها چرخش‌های معنی‌داری داشته‌اند؛

آیا ایران و آمریکا برای نجات خاورمیانه از احتمال جنگی ویرانگر، عقلانیت نرم را در پشت قدرت سخت خود به کار خواهند بست؟