جنایات جنگی در غزه در سایه انفعال سازمان ملل متحد

وظیفه جوامع مدنی دنیاست که با محکوم نمودن این جنایات جنگی تلاش نمایند با بسیج افکار عمومی جهان این اقدامات جنایتکارانه را محکوم نموده و برای تحقق صلح تلاش نمایند

احمد قویدل

فعال مدنی

حمله به بیمارستانی در غزه و کشته شدن بیماران و مردم غیر نظامی که با تصور مصون بودن مراکز درمانی از بمباران و تعرض در جنگ‌ها بر اساس قوانین بین‌المللی در خیابان‌های اطراف بیمارستان پناه گرفته بودند، بی‌تردید جنایت جنگی است.

به خاک و خون کشیدن غیر نظامیان به خصوص کودکان و زنان و سالخوردگان انعکاسی از بی اعتنایی اسرائیل به قوانین و مقررات بین المللی است.   

در طی ده سال اخیر هرچه می‌گذرد ناکارآمدی ساختار سازمان ملل برای جلوگیری از جنگ و تنش بین دول دنیا بیشتر آشکار می‌شود. 

نگاهی به منازعات بین دولت‌ها نشان می‌دهد که نیروی تعیین کننده در حل مناقشات و برقراری صلح نه سازمان ملل بلکه قدرت‌های اقتصادی سیاسی جهان هستند که از طرق مختلف بر این منازعات فارغ از اینکه چه بلایایی بر سر مردم نازل می‌شود و مردم بیگناه قربانی می‌شوند، تاثیرگذاری می‌نمایند. 

سازمان ملل متحد با ساختار ناکارآمد سال‌هاست نتوانسته منازعه فلسطین و اسرائیل را حل کند. از سال ۱۹۴۷ میلادی تاکنون سازمان ملل متحد بیش از ۴۰۰ قطعنامه در رابطه با منازعات فلسطینی‌ها و اسرائیل صادر نموده است که نه تنها به شکل‌گیری سرزمین مستقل فلسطین منجر نشده است، بلکه اسرائیل به پشتوانه آمریکا و اتحادیه اروپا با بی‌اعتنایی به این مصوبات منشاء شعله‌ور شدن خشم مردم مظلوم فلسطین را در سرزمین‌های اشغالی فراهم نموده است.

مشکل اصلی این ناتوانی سازمان ملل متحد و دیگر مراجع بین المللی نه در اراده سازمان ملل بلکه در ساختار ناکارآمدی است که تعیین سیاست‌های آن دستخوش اراده قدرت‌های بزرگ اقتصادی و سیاسی جهان است.

حق غیردمکراتیک "وتو" کماکان نقش تعیین کننده‌ای در ناکارآمدی سازمان ملل ایفا می‌نماید.

اسرائیل یکی از بدیهی‌ترین مقررات بین‌المللی در جنگ را، که همان مصون بودن بیمارستان‌ها و غیرنظامیان از تعرض است به سادگی زیر پا گذاشته و صدها نفر از مردم غزه را به خاک و خون کشید. 

 اقدامات سازمان ملل؛ در بیانیه‌های بی‌رمقی در محکومیت این جنایات خلاصه می‌شود و اساسا تصمیمات آن ضمانت اجرایی لازم را ندارد.

دبیر کل سازمان ملل در رابطه با بمباران بیمارستان غزه گفته است:

 "من از کشته شدن صدها غیرنظامی فلسطینی در حمله امروز به بیمارستانی در غزه وحشت زده‌ام و به شدت آن را محکوم می‌کنم. قلب من با خانواده‌های قربانیان است. باید بیمارستان‌ها و پرسنل پزشکی تحت «قوانین بشردوستانه بین‌المللی» محافظت شوند." 

در حالیکه موضع دبیر کل سازمان ملل متحد این است، آمریکا و متحدین اروپایی تحت عنوان هم‌پیمانی با اسرائیل فارغ از اقدامات جنایتکارانه و بی‌اعتنایی اسرائیل به قطعنامه‌های سازمان ملل متحد، از جمله آخرین قطعنامه به شماره ۲۳۳۵ است که در دسامبر ۲۰۱۶ از تصویب شورای امنیت سازمان ملل گذشت، با یقین به بی‌عملی سازمان ملل متحد به حمایت‌های آشکار تسلیحاتی و دیپلماتیک خود از اسرائیل ادامه می‌دهند. 

در آخرین قطعنامه اشاره شده در بالا سازمان ملل خواستار پایان دادن به شهرک‌سازی در اراضیِ اشغال شده جنگ ۱۹۶۷ بود. اسرائیل به این قطعنامه هم اعتنایی نکرد و کار شهرک سازی در آن اراضی را ادامه داد و دقیقا آتش جنگ از همین شهرک‌ها شعله ور شد. 

از یک موضوع مهم نیز نباید غافل بود. در شرایطی که صلح پایدار در جهان ضامن تحقق توسعه پایدار است اما تولید کنندگان اسلحه، مهمات، ماشین آلات جنگی همواره به دنبال بازارهایی برای فروش محصولات خود هستند.

تامین منافع این گروه که سهامداران اصلی آن قدرت‌های بزرگ جهان هستند جز با جنگ افروزی در مناطق ژئوپلتیک جهان از جمله خاورمیانه ممکن نیست.

خاورمیانه‌ای که می‌رفت با جاری شدن سیاست‌های تنش زدایی روی آرامش را ببیند، ناگهان در چنگال مرگبار جنگ اسیر شد. انگار جنگ و تنش بخشی از خصوصیت دائمی خاورمیانه شده است و بدون آن اساسا خاورمیانه، خاورمیانه نیست.

در چنین شرایطی وظیفه جوامع مدنی دنیاست که با محکوم نمودن این جنایات جنگی تلاش نمایند با بسیج افکار عمومی جهان و به خصوص افکار عمومی مردم، دولت‌های حامی جنایت‌های اسرائیل این اقدامات جنایتکارانه را محکوم نموده و برای تحقق صلح تلاش نمایند. 

برای پایان دادن به جنگ و مناقشه در غزه راهی جز به رسمیت شناختن حق فلسطینی‌ها بر سرزمینشان قابل تصور نیست. 

اظهار تاسف از حمله به بیمارستان غزه که حمله به بیماران بستری، افراد غیرنظامی پناه گرفته در اطراف بیمارستان و کارکنان حوزه بهداشت و درمان است، اساسا کافی نیست. مراجع بین المللی باید به سرعت راهی برای مقابله با این جنایات بیابد و از گسترش جنگ به کشورهای دیگر جلوگیری کند.

دبیر کل سازمان ملل متحد به موازات "وحشت زده شدن" و متاسف شدن از این اقدام جنایتکارانه باید با سازو کارهای بین‌المللی راه را بر ادامه این جنایت‌ها ببندد.