حفظ حرمت دانشگاه 

سیف‌الرضا شهابی

تحلیلگر سیاسی

قبل انقلاب، اولین بار که پای نیروهای نظامی به دانشگاه باز شد و با ورودشان حرمت دانشگاه به عنوان یک مرکز علمی را شکستند ۱۶ آذر سال ۱۳۳۲ بود که منجر به شهادت سه تن از دانشجویان دانشگاه تهران شد. در سال ۱۳۴۱ هم این اتفاق تکرار شد اما با شدت عمل ضعیف‌تر. از سال ۱۳۵۰ ورود گارد به دانشگاه تقریبا آزاد شده بود، دانشجویان در تظاهرات سیاسی در دانشگاه، حضور نیروهای گارد را در مقابل چشمانشان ملاحظه می کردند و این حضور غیرموجه همواره مورد اعتراض دانشجویان و محافل سیاسی مخالف رژیم گذشته بود و یکی از مطالبات دانشجویان در آن سال‌ها، خروج نیروهای گارد از دانشگاه بود. همان خواسته‌ای که روحانیون و طلاب حوزه‌های علمیه از رژیم گذشته داشتند و ورود نیروهای انتظامی به مدارس دینی نظیر آنچه در دوم فروردین سال ۱۳۴۲ در مدرسه فیضیه قم رخ داد را غیرقانونی و غیرموجه و اهانت به مدارس دینی قلمداد می‌کردند.

از ابتدای انقلاب انتظار این بود که نیروهای انتظامی و نظامی از ورود به دانشگاه‌ها خودداری کنند و این فرصت را به دانشجویان بدهند تا اعتراضات صنفی و سیاسی خود را در محوطه دانشکده و دانشگاه بطور مسالمت‌آمیز و به دور از توهین اعلام کنند و به گوش مسئولین برسانند.

با ورود نیروهای انتظامی به دانشگاه، علاوه بر این که حرمت دانشگاه شکسته می‌شود و اهانت به ساحت مقدس یک مرکز فراگیری علم و دانش محسوب می‌شود، سبب تحریک دانشجویان نیز می‌شود و اعتراضات را از حالت مسالمت‌آمیز که خیلی کم‌ضرر است به درگیری و دستگیری و خشونت می‌کشاند که هیچگونه نفعی در بر ندارد.

دانشجو از احساسات پاک جوانی برخوردار است، از ناملایمات اجتماعی و سیاسی و اقتصادی متاثر و نگران می‌شود و در پی آن است تا نگرانی خودش را منعکس کند، باید این فرصت را به او داد در محیط دانشگاه به طور مسالمت‌جویانه، احساسات و نظراتش را بیان کند و اگر این فرصت را به او ندهند و بخواهند با قوه قهریه جلوگیری شود نتایج خطرناک در بر دارد. برخوردهای خشن و پلیسی با دانشجویان و ندادن فرصت برای بیان خواسته‌ها و مطالبات، سبب ناراحتی و دلسردی و ترک کشور می‌شود و این یعنی فرار مغز و به هدر دادن بودجه‌ای که برای تربیت و تحصیل یک دانشجو از جیب مردم هزینه می‌شود و خدمت به همان کشورهایی که مسئولین از آن به عنوان متخاصم یاد می‌کنند.

ورود نیروهای انتظامی در لباس فرم و لباس شخصی به دانشگاه و ایجاد درگیری و برخوردهای فیزیکی همراه با تبعات منفی است و تبعات آن محدود به دانشجویان نمی‌شود و خانواده‌ها و در پی آن تمام اقشار مختلف جامعه را در بر می‌گیرد و با توجه به کثرت دانشجویان و گستردگی آن‌ها در سراسر کشور همگان تحت آثار منفی آن قرار می‌گیرند.

اخبار منتشره روز یکشنبه دهم شهریور ۱۴۰۱ از برخوردها با دانشجویان در دانشگاه صنعتی شریف که دانشگاه‌ معتبر و صاحب‌نام کشور در سطح جهانی است، نگران کننده می‌باشد. امید است از تکرار آن در محیط‌های دانشگاهی جلوگیری شود و با استمالت و دلجویی از دانشجویان و آزاد گذاشتن آن‌ها در بیان نظرات و انتقادات در محیط دانشگاه به مقام والای علم و عالم احترام و توجه شود.