زخمی به یادگار

مرتضی شمس 

دکترای فلسفه دین و عضو گروه مطالعات اسلامی دانشگاه وایکاتو نیوزیلند

در ۱۵ مارس سال ۲۰۱۹ میلادی برابر با ۲۴ اسفند ۱۳۹۷ یک نژاد پرست سفید پوست استرالیایی باسلاح خودکار به نمازگزاران جمعه در دو مسجد شهر کرایسچرچ واقع در جزیره جنوبی نیوزیلند حمله کرد و علاوه بر به شهادت رساندن ۵۱ نمازگزار دهها تن را مجروح نمود. خانم جسیندا آردرن نخست وزیر این واقعه را تلخ ترین لحظه در تاریخ نیوزیلند خواند. وی با پوشیدن حجاب اسلامی و علی رغم وجود خطر حملات انتقام جویانه متقابل به میان جامعه مسلمانان نیوزیلند رفت و به همدردی با آنان پرداخت. خانم آردرن این حملات را ضربه ای دردناک به پیکر و روح نیوزیلند خواند و متعاقبا چندین تغییر قانونی برای مقابله با حوادث مشابه به مجلس قانونگذاری پیشنهاد نمود که همگی با سرعت و اجماع کم نظیری به تصویب رسید.

جمله ای که می نویسم شاید متناقض_نما/پارادوکسیکال بنظر برسد اما تا حدودی ترسیم‌گر ماوقع است؛

علی رغم تلخی فاجعه حمله به نمازگزاران بی‌دفاع، حمله کرایسچرچ اتفاق با برکتی بود. قبل از آن رفتارهای کوچک اما مکرر و آزاردهنده‌ای علیه مسلمانان انجام می‌شد و این کارها بنام جامعه نیوزیلند انجام می‌گرفت. پس از حمله تروریستی به نمازگزاران مسلمان جامعه نیوزیلند بصورت غرا و متحد انزجار خود را از دیگرستیزی اعلام کرد و این پایانی بود بر رفتارهای نژادپرستانه بنام جامعه نیوزیلند علیه مسلمانان. از این رو پس از آن حمله ما در وضعیت بسیار بهتری هستیم: لذا آن را با برکت خواندم.

اتفاقی که در مورد دختر کردمان مهسا افتاد هم بنظرم از همین جنس است: در پی این حادثه جامعه ایران، از جمله بسیاری افراد با حجاب که من می‌شناسم، یکصدا و متحد انزجار خود را از جسارت به زنان و دختران ایرانی بنام دین اعلام کردند، فلذا به باور من ما اکنون در موقعیت بسیار بهتری نسبت به قبل این فاجعه هستیم. مرگ مظلومانه مهسا وی را به سیمرغی نامیرا و وحدت‌بخش تبدیل نمود که زشتی اجبار بنام دین را بر پهنای آسمان میهن به تصویر کشید و حجت را بر همگی تمام کرد.

مرگ مهسا زبان‌های الکن را گشود و تردید را از دل‌ها زدود. الان ما فارغ از باورهای شخصی‌مان همگی در مرگ این عزیز داغداریم و این مرگ ما را به هم نزدیکتر ساخته است. این نعمت که بسیار گران بدست آمده را با متحد ماندن در نهادینه‌سازی حقوق و کرامت بانوان سرزمینمان پاس بداریم. 

دوری از هر گونه خشونت و پیگیری شجاعانه، خستگی ناپذیر و چند بعدی مطالبه فوق توسط اقشار گوناگون لازمه حفظ این اتحاد و نگه داشتن همه داغداران زیر پرچم برافراشته شده توسط این هموطن مظلوممان است.

این زخم را با فراست، پشتکار، خیرخواهی و حق‌طلبی به نشان ماندگار وحدت و انسجام ملی تبدیل کنیم. زخمی که یادگار تلاش جمعی‌مان در حفاظت از کرامت بانوان سرزمینمان در دوران سخت زورگویی و نقض حقوق شهروندان بنام ارزش‌ها خواهد بود. از این منظر، این اتفاق تلخ فرصتی است که ارزش‌های مورد احترام جامعه‌مان را از دست دین‌فروشان سفله و بی‌مقدار نجات دهیم، همچنانکه جامعه نیوزیلند چنین نمود.

صد البته افتادن در دام خشونت می‌تواند این زخم را به دملی چرکین و تفرقه انگیز مبدل سازد که جز خشونت مضاعف بازتولید نمی کند. چنین پایانی از میهن عزیزمان دور باد.