چرا یاغی محبوب شد؛ وضع موجود یا درد مردم یا هر دو؟!
سجاد عابدی
فعال رسانه‌ای
یاغی، سریالی‌ست که این روزها به روایت آمار، پربیننده‌ترین سریال شبکه نمایش خانگی‌ست. خوب است در ابتدا این سوال را درباره سریال یاغی مطرح کنیم:
چرا سریال یاغی تا این حد، پربیننده شده است؟
درباره آخرین ساخته محمد کارت در مقام کارگردان، در مرحله اول باید برخی ویژگی‌های این سریال را مرور کنیم؛ به عنوان مثال، درخشش بازیگران معروف سینما و تلویزیون در نقش قهرمانان کوچک و بزرگ یاغی و رسیدن‌شان از فرش به عرش!
شاید برای خیلی‌ها رویا باشد که چگونه در مدت‌زمان کوتاه، بتوانند راه صدساله را یک‌شبه یا در مدتی بسیار کوتاه، طی کنند و به جایی برسند که برای خودشان محافظ و آدم و نوچه و برو و بیا و هزاران کبکبه و دبدبه داشته باشند؟
اینکه سریال یاغی، روایتی است از پیشرفت مالی در کوتاه‌ترین زمان، یکی از نکاتی است که توجه برخی را به خود جلب کرده است، اما دیگر ویژگی برجسته یاغی، این است که هم فرش را خوب و کامل به نمایش گذاشته است و هم عرش را! آنقدر دقیق و زیرکانه به برخی جزئیات اشاره شده است که مخاطب، خیلی راحت، هر وضعیتی را درک و احساس می‌کند و با آن، همذات‌پنداری.
به عنوان مثال: بدبختی‌ها و وضعیت دردناک جامعه فقیر یا پایین‌شهری را آنقدر با ظرافت به نمایش گذاشته است که مخاطب، راحت با آن کنار می‌آید. بازگویی مشکلات افراد بی‌شناسنامه را در این سریال ببینید؛ افرادی که آرزوی آن‌ها فقط داشتن هویت و شناسنامه است. اشاره به معضلات اجتماعی و فرهنگی و نشان‌دادن واقعیات، که می‌توان گفت سریال‌های صداوسیما این ویژگی را ندارند.
نکته مهم دیگر در سریال یاغی که به نظرم مخاطبین را به خود جذب کرده، مساله طمع آدم‌هاست؛ طمعی که بدون شک، هر انسانی می‌تواند داشته باشد؛ طمعی برای رسیدن به خواسته‌ها و تحقق آرزوهای کوچک و بزرگش.
دختری که سر چهارراه‌ها روزگاری در کودکی، تنبک می‌زده و اکنون رسیده به جایی که در کنار مهم‌ترین افراد معروف، ساز بزند و حتی پایش برای اجرای کنسرت از اجرای خیابانی در چهارراه استانبول تهران به استانبول ترکیه برسد و همراه خوانندگی رضا صادقی، هنگ‌درام در ارکستر بنوازد، اما در ذهنش باز هم طمع است ...
پسری که روزگاری فقط گرفتن شناسنامه تنها آرزوی او بوده یا نهایتا برنده‌شدن در کشتیِ خاکی در جنوب شهر، حالا قرار است با تیم ملی کشتی به مسابقات جهانی مجارستان سفر کند، اما باز هم در ذهنش طمع است برای رسیدن به خواسته‌های بزرگتر و وصال با معشوق ...
یا شخصی که پدرزنش را قربانی کرده تا دخترش را بگیرد و به موقعیت و مال و اموال فراوان برسد، هنوز در ذهنش طمع دارد برای به دست آوردن میلیاردها تومان پول بیشتر با قاچاق کوکائین که برایش سخت، می‌جنگد ...
سریال یاغی و محمد کارت و تیم نویسندگانش، موفق هستند در به تصویر کشیدن واقعیاتِ کف جامعه؛ اینکه افرادی هستند که به‌رغم میل باطنی‌شان بعضا مجبور می‌شوند دست به کارهای خلاف بزنند؛ اینکه دردهای جامعه را به تصویر بکشند!
اینکه خیلی‌ها نمی‌خواهند قدم در راه‌هایی بگذارند ولی مجبورند. اینکه تا پول و مقام و پارتی نباشد، رسیدن به خواسته‌ها دشوار و شاید دست‌نیافتنی باشد و ...
القصه، "یاغی" خودِ خودِ وضع موجود است؛ والسلام
ارسال نظر