آمار کودکانی که در جنگ زندگی می‌کنند

"اینگر اشینگ" مدیرعامل موسسه خیریه "سیو د چیلدرن" در بیانیه خود اعلام کرد: حیرت‌آور است که جهان ایستاده و مرگ کودکانی را می‌نگرد که مصون از مجازات هستند. از سال 2005 تا کنون مرگ یا قطع عضو حداقل 95 هزار کودک ثبت شده و ده‌ها هزار کودک ربوده شده‌اند. میلیون‌ها کودک نیز پس از حمله به مدارس یا بیمارستان‌ها از ادامه آموزش یا استفاده از خدمات درمانی خودداری می‌کنند.

مقامات سازمان‌های بین‌الملل از دولت‌های جهان خواستند تا از کودکان ساکن در مناطق جنگی حمایت کنند. این عکس‌العمل پس از انتشار گزارشی در مورد تعداد کودکانی صورت گرفت که این روزها در شرایط جنگی زندگی می‌کنند.

به گزارش عصر ایران و به نقل از وب‌سایت موسسه "سیو د چلدرن"،  کودکان در مناطق جنگی با سوء استفاده‌های جنسی و خطر استخدام در گروه‌های مسلح مواجه هستند. کودکان آفریقایی نیز آسیب‌پذیر از بقیه نقاط جهان هستند.

"سیو د چیلدرن" (کودکان را حفظ کنید) یک موسسه خیریه حمایت از کودکان جهان در بریتانیا است که در سال 1919 برای ارتقای زندگی کودکان جهان تاسیس شد.

درمان "مریم" دختر 5 ساله سوری در بیمارستانی در شمال شرقی سوریه- استان حسکه- سال 2019/ عکس: خبرگزاری فرانسه

به گزارش دویچه وله، در سال 2018 حدود یک ششم کودکان جهان یا 415 میلیون نفر از آنها در مناطق جنگی زندگی کردند. این میزان دو برابر آمار سال 1995 است.

"اینگر اشینگ" مدیرعامل موسسه خیریه "سیو د چیلدرن" در بیانیه خود اعلام کرد: حیرت‌آور است که جهان ایستاده و مرگ کودکانی را می‌نگرد که مصون از مجازات هستند. از سال 2005 تا کنون مرگ یا قطع عضو حداقل  95 هزار کودک ثبت شده و ده‌ها هزار کودک ربوده شده‌اند. میلیون‌ها کودک نیز پس از حمله به مدارس یا بیمارستان‌ها از ادامه آموزش یا استفاده از خدمات درمانی خودداری می‌کنند.

اشینگ در ادامه گفت: اگر کاری نکنیم و مسئولان جرایم علیه کودکان را نادیده بگیریم، "نابودی جان کودکان" ادامه می‌یابد.

براساس گزارش موسسه "توقف جنگ علیه کودکان"، "خشونت‌های شدید" علیه کودکان از سال 2010 حدود 170 درصد افزایش یافته است.

کودکان در نواحی جنگ زده

کودکان مناطق صورتی رنگ نقشه در شرایط بدتری زندگی می‌کنند/ نمودار: خبرگزاری فرانسه

به گزارش خبرگزاری فرانسه، حدود 170 میلیون نفر از کودکان آفریقایی در مناطق جنگی زندگی می‌کنند. حدود یک سوم کودکان خاورمیانه نیز در مناطق جنگی ساکنند یا در جنگ محاصره شده‌اند.

این گزارش می‌گوید: کودکان ساکن در مناطق جنگی با "خشونت‌های سنگین" مواجه‌اند. کشتار و قطع عضو، استخدام در مدارس شبه نظامیان، اشکال مختلف خشونت و تجاوز جنسی از مشکلات آنها به شمار می‌آید.

شرایط کودکان در افغانستان به مراتب وخیم‌تر از دیگر کشورهاست و کشورهای آفریقای مرکزی، جمهوری دموکراتیک کنگو، عراق و مالی در رده‌های بعدی قرار دارند.

به گزارش دویچه وله، کودکان نیجریه و مکزیک نیز با درگیری‌های شدید زندگی می‌کنند.

جنازه چند کودک و چند غیرنظامی بزگسال در حملات هوایی به استان "حلب" در شمال سوریه/ 3 فوریه 2020/ عکس: خبرگزاری فرانسه

در 18 سال منتهی به سال 2019، جنگ و درگیری در افغانستان ادامه داشته و هیچ کودکی در آرامش به دنیا نیامده است.

 تهدیدات مختلفی که دختران و پسران را تهدید می‌کند برای اولین بار در این گزارش مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

براساس گزارش خبرگزاری فرانسه، دختران به مراتب بیشتر از پسران در معرض تهدیدات جنسی مانند کودک‌آزاری یا ازدواج‌های زودهنگام و اجباری هستند.

پسران نیز بیشتر در معرض قتل، ضرب و شتم، آدم‌ربایی و استخدام  در ارتش یا مدارس جنگی قرار می‌گیرند.

آدم‌ربایی و سربازی کودکان

قربانیان هر دو گروه تجربیات خود را در این گزارش بازگو کرده‌اند. "سمیرا" مادر 15 ساله ایزدی یکی از آنهاست. او اینک یک کودک 2 ساله دارد.

ایزدی‌ها یکی از اقلیت‌های دینی در عراق است.

او به همراه مادر و خواهرانش در سال 2016 ربوده شد. این دختر حداقل به 3 نفر فروخته شد که او را کتک زده و مورد اذیت و آزار جنسی قرار می‌دادند.

پسران ساکن در نواحی جنگی بیشتر در معرض قتل، ضرب و شتم، آدم‌ربایی و استخدام در ارتش یا مدارس جنگی قرار می‌گیرند/ عکس: Getty images

وی سرانجام مجبور شد تا با یکی از نیروهای داعش ازدواج کند و فرزندی به دنیا آورد. این دختر جوان پس از سقوط داعش به خانه بازگشت و فرزندش تحت مراقبت مقامات در سوریه قرار گرفت.

با این وجود او در این باره گفت: من ترجیح می‌دادم در دوران برده‌داری بمانم و در اردوگاه زندگی کنم اما در کنار فرزندم باشم.

یکی دیگر از این موارد داستان جذب پسری جوان به نام "پیتر" در مدارس نظامی در سودان جنوبی است. او بعدها به اوگاندا گریخت.

این پسر جوان در این مدرسه آموزش پرکردن، نشانه‌گیری و شلیک اسلحه می‌آموخت.

او در این باره گفت: پس از فرار از مدرسه و ورود به اوگاندا احساس آزادی کردم.