رافائل نادال فرمانروای بی‌رحم

به گزارش ایران ورزشی، به‌نظر می‌رسد که رولان گاروس در قرن 21 دارد تغییر ظاهر می‌دهد و پوست‌اندازی می‌کند. این رقابت‌ها گسترده‌‌تر و مبتکرانه‌تر است و شاید بعد از این گذرگاه‌ها خلوت‌تر شود. زمین شماره یک که به میدان گاوبازی معروف است، به‌زودی تخریب می‌شود. زمین شماره 2 هم با آن عدم تقارن فریبنده‌اش همین حالا از بین رفته است. حتی زمین اصلی فیلیپه شارتیه، جایی که نادال دوازدهمین قهرمانی‌اش در بخش انفرادی اوپن فرانسه را کسب کرد هم سال گذشته بازسازی شد. شاید باورش سخت باشد که رافائل نادال هم یک روز از انظار محو خواهد شد، یا حداقل او فینال اوپن فرانسه را به‌جای حضور در زمین مسابقه، از ردیف اول جایگاه ریاست تماشا خواهد کرد، آن هم در حالی که هنوز باکس آب‌های سفارشی‌اش کنار دستش خواهد بود، اما آن موقع دیگر او را با لباس‌های غرق در خاک رس و مقابل حریفانی مستأصل که به‌دنبال راه‌حلی برای شکست دادن رقیب اسپانیایی‌شان هستند، نخواهید دید؛ راه‌حلی که این روزها نمی‌توانند آن را پیدا کنند.

فعلا اما چه کسی می‌تواند ادعا کند که می‌داند نادال 33ساله چه مدت دیگر می‌خواهد ستون‌های این کاخ رسی باشد. او دارد جایگاه، اعتبار و میراثش در اوپن فرانسه را سال به سال، دوئل به دوئل و قهرمانی پس از قهرمانی ارتقا می‌دهد. با غلبه بر دومنیک تیم در فینال 4ستی که ست‌های اول، سوم و چهارم آن را 6 بر 3، 6 بر یک و 6 بر یک برد و تنها ست دومش را 7 بر 5 باخت، بازی نادال همان نمایش خیره‌کننده‌ای بود که از چنین فینال سطح بالایی انتظار می‌رفت.

دومنیک تیم اتریشی در پایان بازی گفت: «نخستین ست بی‌نهایت سخت بود، همینطور ست دوم. شاید من در ست سوم از نظر جسمی افت کردم. نمی‌دانم اما مقابل رقبای دیگر، شاید دچار چنین افت خفیفی شدن از نظر جسمی و فنی چندان دراماتیک نباشد اما مقابل نادال که یک قهرمان بزرگ است، داستان فرق می‌کند و او از افت شما به نفع خودش استفاده می‌کند.»

نادال از سال 2005 تا الان در پاریس و رقابت‌های دیگر هرچه در توان داشته گذاشته است و آمارها هم این را ثابت می‌کنند؛ 12 قهرمانی در 12 حضور در فینال رولان گاروس. این یک آمار معمولی نیست. نادال در این تورنمنت تنها 2 شکست داشته که یکی از آنها در دور چهارم سال 2009 مقابل روبین سودرلینگ بود و دیگر در یک‌چهارم‌نهایی این رقابت‌ها در سال 2015 مقابل نواک جوکوویچ. سال 2016 او به‌دلیل مصدومیت در دور دوم، از ادامه رقابت‌ها انصراف داد. فابریس سانتورو، ستاره سابق تنیس فرانسه، در پایان فینال اوپن فرانسه مصاحبه‌اش با نادال را با مرور تمام سال‌هایی که او بر رولان گاروس فرمانروایی کرده است، استارت زد: «2005، 2006، 2007، 2008، 2010، 2011، 2012، 2013، 2014، 2017، 2018 و 2019». شروع او بیشتر شبیه یک آواز بود تا یک سوال و وقتی بالاخره از خواندن فهرست سال‌های قهرمانی نادال فارغ شد. تنیسور اسپانیایی داشت پشت سرش را می‌خاراند و به‌نظر می‌رسید که کمی شرمنده شده است.

نادال گفت: «نمی‌توانم توضیحش دهم. احساسی که من دارم این است که یک رؤیا برایم محقق شده است. زمانی که من نخستین‌بار در سال 2005 در اوپن فرانسه بازی کردم، فکر نمی‌کردم سال 2019 هم دوباره به چنین جایگاهی در این رقابت‌ها می‌رسم.» از آنهایی که همزمان با نادال کارشان را شروع کردند، شاید تعداد انگشت‌شماری هنوز مانند او شأن قهرمانی داشته باشند اما او همچنان دارد می‌تازد. اگر مسوولان اوپن فرانسه نخواهند این جام را بایگانی کنند و قصد داشته باشند دائما «کاپ موسکتایره» را به نادال بدهند (که البته ایده بدی نیست)، قطعا به‌زودی باید به فکر تعمیر آن باشند چون گازهای پی‌در‌پی این پسر اسپانیایی بالاخره گوشه‌ای از آن را جدا خواهد کرد.

شاید چنین سلطه بیرحمانه‌ای بر رولان‌گاروس به مذاق آنهایی که ترجیح می‌دهند این رقابت‌ها از ذره‌ای تنوع سالم برخودار باشند، خوش نیاید اما کاری که نادال انجام داد یکی از تحسین‌برانگیز‌ترین دستاوردهای تاریخ ورزش‌های حرفه‌ای است. نیکلاس ماسو، مربی تیم می‌گوید: «قطعا شما هرگز بازیکن دیگری را نخواهید دید که 12بار قهرمان اوپن فرانسه شود.»

قهرمانی‌های نادال در رولان گاروس، دو برابر تعداد قهرمانی‌های پرافتخارترین تنیس زمین‌های رسی قبل از او، بیورن بورگ شد. همچنین با این قهرمانی، نادال فاصله خود با رقیب قدیمی‌اش راجر فدرر را از حیث کسب قهرمانی در گرنداسلم‌ها به 2تا کاهش داد. فدرر الان 20 قهرمانی در گرنداسلم‌ها دارد و نادال 18تا.

نادال درباره رکوردش گفت: «این هم یک عامل انگیزه‌بخش است اما دغدغه من نیست. من هر روز صبح به شوق رسیدن به رکورد فدرر و شکستن آن از خواب بیدار نمی‌شوم، تمرین نمی‌کنم و به زمین مسابقه نمی‌روم. فکر نمی‌کنم اگر حتی با رکورد فدرر برابر شوم یا کارهایی که جوکوویچ انجام داده را تکرار کنم، احساس درونی‌ام یا آینده‌ام تغییر کند. من تا همین الان هم از تمام آنچه در تصوراتم بود، دستاورد‌های بیشتری کسب کرده‌ام.»

تازه‌ترین قهرمانی نادال از نگاه خیلی‌ها به هیچ عنوان تضمین‌شده نبود. نادال ماه مارس همین امسال از بازی مقابل فدرر در مرحله نیمه نهایی رقابت‌های بی‌ان‌پی پاریباس انصراف داد چون مصدومیت زانویش دوباره عود کرده بود و خیلی‌ها تصور می‌کردند این مصدومیت مزمن که در دو فصل اخیر هم گریبانش را گرفت، امسال نخواهد گذاشت جام را بالای سر ببرد. نادال ادامه داد: «من کمی از انرژی‌ام را از دست داده‌ام چون مسائل زیادی به‌صورت پشت سر هم برایم پیش آمد. وقتی هنوز مشکل قبلی را کامل پشت سر نگذاشتی و دومی از راه می‌رسد، وضعیت سخت می‌شود و کار به جایی می‌رسد که دیگر سست می‌شوید.»

با این حال پس از ناکامی روی زمین‌های رسی مونت‌کارلو، بارسلونا یا مادرید، نادال به اوج برگشت تا اوپن ایتالیا را فتح کند و الان هم تنها با قبول شکست در دو ست، قهرمان رولان گاروس شد. تیم 25ساله که در رده‌بندی تنیسورهای اوپن فرانسه جایگاه چهارم را در اختیار داشت، سال گذشته هم در فینال این رقابت‌ها مغلوب نادال شده بود. از شانس بد او بازی مرحله قبلی‌اش مقابل جوکوویچ به‌دلیل بارش شدید باران، طی دو روز برگزار شد و یک بازی سنگین 5ستی هم از آب درآمد. به این ترتیب او درست فردای بازی نفسگیرش مقابل مرد شماره یک تنیس جهان، مجبور شد با نادالی که یک روز کامل بیشتر از او استراحت کرده بود، رقابت کند. در حقیقت او پیش از مصاف با نادال حتی 23 ساعت هم استراحت نکرد. با این حال خستگی او در ست مهیج اول آنقدر به چشم نیامد و او حتی ست دوم را هم برد. طولانی شدن ست دوم اما بر خستگی تیم افزود و از آنجا به بعد بود که افت عملکرد و قوای جسمانی تنیسور اتریشی مشهود بود. نادال بعد از دوئل‌های نفسگیر در دو ست اول که هر کدام‌شان نزدیک به یک ساعت به‌طول انجامید، ست سوم را در 28 دقیقه برد و ست چهارم را هم با شرایطی مشابه مقابل حریفی که به‌نظر می‌رسید انرژی و انگیزه‌اش را از دست داده برد و به این ترتیب به نخستین بازیکن در تمام دوران تبدیل شد که در یکی از گرنداسلم‌های تنیس 12 قهرمانی کسب کرده است. از نظر ماسو شاید هیچ‌کس نتواند رکورد نادال را بشکند اما خود او نظر دیگری دارد: «من خودم را آدمی عادی می‌دانم. مطمئنم یک روز یکی دیگر می‌آید و این رکورد را هم می‌شکند اما واقعیت این است که برای رسیدن به چنین رکوردی شما واقعا باید باکیفیت بازی کنید، شانس داشته باشید و آمادگی جسمانی‌تان را برای مدتی طولانی حفظ کنید.»

منبع: نیویورک‌تایمز