آلبوم جدید پیتر سلیمانی‌پور با نام «زیرا که می‌وزد» رونمایی شد

در مراسمی از آخرین آلبوم موسیقی‌دان پیتر سلیمانی‌پور در حالی رونمایی شد که این آلبوم توسط نشر هاشور منتشر شده بود.

در ابتدای این مراسم فرزاد آذری‌پور مدیر نشر هاشور گفت: آشنایی من با پیتر سلیمانی‌پور به زمانی برمی‌گردد که هنوز کامپیوتر وارد دنیای گرافیک نشده بود. تصویری که از او در خاطرم مانده این است که همیشه لبخندی بر لب داشت و سخاوتمندانه آنچه داشت را منتقل می‌کرد.

وی ادامه داد: قرار بود در زمان راه اندازی سامانه ویدئویی هاشور بخش موسیقی آنرا مدیریت کند اما شرایط جسمانی‌اش اجازه نداد. از همه همکارانی که برای انتشار این آلبوم کمک کردند، تشکر می‌کنم.

در ادامه آقای جوان که پخش این آلبوم را بر عهده دارد نیز گفت: در مراسم امروز هنرمندانی حضور دارند که از دوستان نزدیک سلیمانی‌پور هستند و قطعا صحبت‌هایشان مهم‌تر خواهد بود. از مدیران شهر کتاب دانشگاه که اجازه برگزاری این مراسم را دادند، تشکر می‌کنم.

وی ادامه داد: آخرین تصویری که از پیتر سلیمانی‌پور به یادم مانده در جشنواره آیینه و آواز است که بسیار تکیده و رنجور از پله‌های تالار رودکی بالا آمد و عاشقانه تا آخرین روزهای زندگی در حوزه موسیقی گام برداشت. او در آخرین لحظه‌های زندگی‌اش با اینکه نمی‌توانست ساز بزند اما مخاطب جدی موسیقی بود.

علی بوستان از دوستان نزدیک سلیمانی‌پور نیز گفت:‌ ما همیشه عادت داریم برای عزیز و دوستی که از میان ما می رود ناراحت و اندوهگین می شویم اما پیتر با آثارش همچنان در میان ما است.

وی با بیان اینکه آشنایی اش با پیتر به سال۶۵ در دانشگاه برمی گردد، افزود: سلیمانی‌پور مصداق کامل مردی است که تکلیفش با خودش مشخص بود و وسواس کاری اش در آثار بصری، موسیقی و گرافیکش مشهود بود و برای این وسواس خودش را ایزوله می کرد.

بوستان خاطرنشان کرد: ‌بسیاری از هنرمندانی که در حوزه موسیقی در دنیا شناخته شده هستند، ایران و موسیقی ایران را از طریق پیتر شناختند. برای انتشار این آلبوم به جز خودش زحمات زیادی توسط دوستان دیگر کشیده شده است که بانی شدند تا آلبوم «زیرا که می وزد» منتشر شود.

وی ادامه داد: جای خودش و آلبوم های بعدی اش در کشور ما بسیار خالی خواهد بود. آثار زیادی از او در مرحله تدوین وجود دارد که با منتشر شدنشان لذت خواهیم برد.

در ادامه رضا عسگرزاده نوازنده مطرح موسیقی با بیان اینکه از انتشار آخرین آلبوم سلیمانی پور خوشحال است، گفت:‌من هم معتقدم پیتر الان در بین ما است اما متاسفانه نمی توانیم او را ببینیم. من با او طی حادثه ای در سال ۶۲ آشنا شدم  و تجربیات هیجان انگیزی با او داشتم ودر طول این سال ها سعی کردیم کارهایی را مشترک باهم انجام دهیم. از تلاش همه دوستانی که موفق شدند تا این آلبوم را منتشر کنند، تشکر می کنم.

در ادامه علیرضا ایران نژاد روزنامه نگار حوزه موسیقی نیز گفت: آشنایی من با این مرد بزرگ به زمانی برمی گردد که در منزل او تمرین موسیقی انجام می دادیم. همیشه شخصیت، متانت، طنز و غرورش که از ایمان به کارش می آمد زبانزد همه بود و برای من جذاب بود.

وی ادامه داد: سلیمانی‌پور از جمله هنرمندانی بود که ما روزنامه نگاران کمتر می توانستیم سراغش برویم زیرا باید از قبل می دانستیم که چه چیزی باید از او بپرسیم زیرا پاسخ های او نیاز به تجزیه و تجلیل داشت. نبود آدم های مثل او جبران ناپذیر است زیرا سلیمانی پور آدم بسیار متعهدی بود که خودش را به بازار نفروخت.

در ادامه امیر بهاری روزنامه نگار حوزه موسیقی نیز با بیان اینکه سلیمانی پور در زندگی او آدم بسیار مهمی بوده است، گفت: با او مصاحبه های زیادی داشتم و اغلب موضوع گفتگو موسیقی تلفیقی بود از جمله ویژگی های خوبش این بود که سریع مطالب را اصلاح می کرد. یادم می آید در جمله ای به او گفتم موسیقی تلفیقی در دهه ۵۰ شکل گرفت و او سریع گفت خیر مربوط به دهه ۶۰ می شود.

وی ادامه داد: مشخصه مهمی که در وجود او بود و در موسیقی اش هم جاری بود این بود که تا آخرین لحظه ارائه آثارش تلاش می کرد و اولویتش این بود که صادقانه بر روی صحنه حاضر شود.به همین دلیل مانند موزیسین های بزرگ فراز و فرودهای زیادی داشت.

بهاری در ادامه یادآور شد: به خاطر اصل و نسب سلیمانی‌پور همیشه این نگاه نسبت به او وجود داشت که خُلقیاتش غربی است درحالی‌که کاملا شرقی بود. او کسی بود که جَز (موسیقی آزاد) را در ایران آموزش داد. این را خطاب به افرادی می گویم که معتقدند در کشور ما جَز وجود ندارد. برای سلیمانی پور جَز بسیار مهم بود و یک روایت شرقی نسبت به آن داشت.

وی ادامه داد: سلیمانی‌پور از هر سبکی نوشته بود چیزهایی که امروز هنرجویان موسیقی آنها را تمرین می کنند درحالیکه او بدون رفتن به دانشگاه آنها را آموحته بود. سلیمانی پور موسیقی ایرانی، موسیقی اقودام و کلاسیک را جدی گوش می کرد و درباره آنها صحبت می کرد.

این رهبر ارکستر با بیان اینکه از پیتر بیشتر گوش کردن را به معنای عمیق آموخته است، بیان داشت: این میراث بزرگی است که از او به جا مانده است به همین دلیل موسیقی او قابل شنیدن است و همه المان های اصلی در آثار او دیده می شود.

در ادامه مژگان جلال‌زاده از همراهان و دوستان نزدیک نیز گفت: ‌برای انتشار این آلبوم راه طولانی طی شده است که در بخشی از این راه پیتر سلیمانی پور حضور نداشت.این کار توسط رضا عسگرزاده که کار مسترینگ و فرزاد آذری پور مدیر نشر هاشور انجام شده است.

وی ادامه داد: از ویژگی‌های مهم سلیمانی پور خودآموختگی اش بود درحالیکه هیچ وقت معلم نداشت.از آلبوم «منظومه شخصی» او متوجه شدم که او می توانست از این خودآموختگی خلق به معنای عالی کند.

جلال زاده یادآور شد: نکته مهم این است که در بهار ۹۶ سلیمانی پور کلیه ارتباط موسیقی اش را با ناشر قبلی قطع کرد اما آنها هنوز اصرار به فروش آثار او دارند. از گفتن این جمله متاسفم اما اینکار کاملا به شکل غیرانسانی انجام میشود.از همه علاقمندان به آلبوم «زیرا که می وزد» میخواهم برای تهیه این قطعات به ناشر قانونی آن مراجعه کنند.

در این مراسم فریم ۲۱ از فیلم ۲۴ فریم عباس کیارستمی که کار موسیقیاش را پیتر سلیمانی پور انجام داده بود نمایش داده شد.

در انتهای این مراسم قطعهای از پیتر سلیمانیپور که مربوط به سال ۱۳۷۰ بود و از قدیمیترین آثارش محسوب میشود، اجرا شد.

منبع: خبر آنلاین