حقایقی ناگفته از چرنوبیل / آنچه با چشم خودم دیدم

سرویس فرهنگی مستقل‌آنلاین: چرنوبیل یک سریال تلویزیونی چند قسمتی هست که فاجعه هسته‌ای شوروی در سال 1986 را دنبال می‌کند.

به گزارش مستقل‌آنلاین و به نقل از گاردین، سریال چند قسمتی «چرنوبیل» گزارشی قانع کننده از چگونگی گسترش فاجعه است. براساس شهادت افرادیست که در آن زمان در محل حاضر بودند، و اکثر آن‌ها پس از فاجعه جان خود را از دست دادند. این واقعه حقیقت را نشان می‌دهد؛ منتها تنها برشی از حقیقتی خشن تر است که نشان می‌دهد  شوروی ناامید حاضر شد برای حفظ چهره خود هر تعداد مردان، زنان و کودکان را قربانی کند.

به محض اینکه تشعشعات از پایگاه راکتور هسته‌ای در حال سوختن خارج شد، مردم محلی دیدند کمونیست‌هایی که در منطقه بودند, خانواده های‌شان را به یک جای امن در مسکو منتقل کردند. در حالیکه از ساکنین خواسته شده بود طوری به زندگی ادامه دهند که انگار اتفاقی نیفتاده است. به مردم محلی گفته شد که امواج گرد و خاک مرگبار رادیواکتیوی فقط بخارهای بی ضرر تخیله شده است. 36 ساعت قبل از اینکه شهر تخلیه شود، نشانه‌هایی از بیماری رادیواکتیوی در عده‌ای نمایان شده بود.

امروزه، چرنوبیل یک جاذبه توریستی است. هزاران نفر از بازدیدکنندگان در اطراف شهر پریپیت، از بلوک‌های مسکونی زوال یافته، استخرهای سوخته، خیابان های عریض متروکه عکس می‌گیرند. اولین باری که از آنجا بازدید شد، به نظر می‌رسید که هیچ اتفاقی نیفتاده است. خانه ها هنوز هم مبله بودند. به مردم گفته شده بود که وسایل مورد نیاز برای دو یا سه روز بردارند. ظاهرا آنها در هوا غیب شده بودند.

اما در مرکز تحقیقاتی چرنوبیل، دانشمندان به ما نشان دادند در یک فاصله کوتاه از نیروگاه، نهال کاج از بذرهای "جنگل قرمز" در نزدیکی آنجا رشد کرده است؛ درحالیکه آن درختان پس از جذب تشعشعات باید سوزانده و دفن میشدند.

همه نهال‌ها جهش‌های عجیب و غریب یافتند. براثر جهش ناشی از انفجار بعضی از نهال درختان با برگ‌های سوزنی رشد کردند. هیچ نشانه‌ای از حیات وحش و حتی پرندگان وجود نداشت. محققان درباره موشهایی با شش پا و دندانهای متفاوت صحبت کردند.

بسیاری از پزشکان اصرار داشتند که تعداد سرطان‌ها و لوسمی‌ها در حال افزایش است. کودکان با ناهنجاری‌های نادر، از جمله "پاهای قورباغه‌ای" متولد شده‌اند، و کمر آنها به‌ شکل قوز خارج شده است.عده‌ای هم به خاطر "ید" رادیواکتیوی به نارسای‌های قلبی و سرطان تیروئید مبتلا بودند.

با این حال مقامات اصرار داشتند که همه چیز به چرنوبیل مربوط نیست. تنها شوروی دروغ نمی‌گوید. مقامات فرانسه هم اطلاعاتی درمورد  "ابر رادیواکتیوی" در خاک خود پنهان کردند و همچنان هانس بلیک، مدیر کل سازمان بین المللی انرژی اتمی (IAEA)، که متهم به پنهان کردن خطرات ناشی از فاجعه است؛ از خیلی قبل اعلام کرده بود که شهرک سازی در اطراف چرنوبیل برای ساکنین امن است. اندرِی شَخارُ دانشمند مخالف نیز فریب خوده بود. وی گفت: "باعث شرمساری من است، که در ابتدا تظاهر می‌کردم هیچ اتفاقی نیفتاده است."

به هر حال چرنوبیل بزرگترین نیروگاه هسته ای در جهان با 12 راکتور بود. عناصر رادیواکتیوی که در انفجار منتشر شدند، بین 30 تا 24 هزار سال فعال هستند. و برای قرن‌ها این یک تهدید زیست محیطی است.

بیش از600 هزار نفر شناخته شده بعنوان "انحلال طلبان " برای پاکسازی شرکت کردند. به عده‌ای از آنها دستور داده شده بود که گرافیت رادیواکتیو مرگبار را بیل بزنند و در شیفت‌های90 دقیقه‌ای کارکنند. حدود  350هزار نفر از بیش از 200 روستا تخلیه شدند. آخرین راکتور هم در سال 2000 بسته شد.