حمله‌ی "گاندو"ها به "ظریف"

تحریم ظریف در بیانیه تندی که وزارت خزانه‌داری آمریکا علیه او نوشته"تحریم ثانوبه" خوانده شده چرا که از نظر این وزارت‌خانه، ظریف به صورت مستقیم یا غیر مستقیم با "آیت‌الله خامنه‌ای" رهبر انقلاب کار  ،و یا به نمایندگی از او عمل می‌کند که پیش‌تر نام رهبری هم در فهرست تحریم‌های آمریکا قرار گرفته بود.

تحریم مقام‌های رسمی کشوری دیگر به ندرت از سوی آمریکا صورت گرفته بود. "یاسر عرفات" رئیس پیشین دولت خودگردان فلسطین و "خورخه آریازا" وزیر امورخارجه ونروئلا از مقام‌هایی هستند که پیش‌تر تحریم شده بودند.

یک مقام وزارت‌خارجه آمریکا که نخواست نامش فاش شود در خصوص سفرهای آتی ظریف به سازمان ملل در نیویورک گفته، درخواست سفر وزیر خارجه ایران به صورت موردی بررسی خواهد شد.

تحریم ظریف درحالی صورت گرفت که دولت آمریکا دائم ژست مذاکره و گفت‌وگو می‌گیرد و در همین حال بالاترین مقام مذاکره‌کننده ایران را تحریم می‌کند.

اینکه ظریف در درون کشور و در یک "سریال کم‌مایه" به‌صورت تلویحی جاسوس و ساده‌لوح معرفی می‌شود تا جایی که او از سر گلایه نامه‌ای به رهبری بنوسد و در خارج از کشور ، عامل پروپاگاندای جمهوری اسلامی لقب می‌گیرد و این دو حمله به صورت تقریبا هم‌زمان و توسط "رادیکال‌ها" برنامه‌ریزی می‌شود نشان از آن دارد که ظریف با وجود ایرادهایی هم که به او وارد است، تا حد زیادی موفق عمل کرده و همین که تندروهای مخالف دیپلماسی و صلح در ایران و آمریکا چنین سخت به او می‌تازند یعنی ظریف تا اینجا درست عمل کرده است.

این حرکت‌های "سلبی" داخلی و خارجی علیه ظریف نشان می‌دهد مخالفانش در هردوسوی اقیانوس که از "جنگ" و تنش، کره می‌گیرند در نبود او راحت‌ترند کما اینکه در اسفندماه پارسال وقتی ظریف استعفای خود را اعلام کرد، رادیکال‌ها در هر دوسو نتوانستند جلوی شادمانی خود را بگیرند.

البته ظریف در داخل و به دلیل برخی اظهارنظرهایش منتقدانی سخت دارد اما باید گفت این بخش از وظایف ظریف تا حدودی شبیه حرفه روزنامه‌نگاری است چون گاهی مجبورند برخلاف نظرات شخصی خود، نظر بدهند.

ظریف در شرایط کنونی بهترین گزینه جمهوری اسلامی برای دیپلماسی است و حمله هم‌زمان "گاندوها" به او ممکن است در کوتاه مدت شادی آفرین باشد تا آنان به منافع مادی‌شان دست یابند اما در بلند مدت برای آنان هم بی‌فایده خواهد بود.