صفایی فراهانی: رفتن به سراغ خاتمی که نیاز به خرج کردن ندارد/رفع حصر به جامعه امید می‌دهد

محسن صفایی فراهانی، فعال سیاسی اصلاح طلب در گفتگویی به مباحثی پیرامون رفع حصر، انتخابات سال 98 و ..پرداخته است.

 بخش هایی از این گفت و گو را در ادامه بخوانید؛

رفع حصر از محصورین در این شرایط می‌تواند به جامعه امید دهد

*بعضی از اقدامات نشان می‌دهد که گروهی بدون توجه به مجموع شرایط کشور و نیاز به همبستگی ملی در این شرایط مانعی برای حل مشکلات کشور بوده و به آتش این بحران‌ها می‌دمند. امروز هیچ دلیلی وجود ندارد که بعضی از محدودیت‌های به وجود آمده در کشور را ادامه دهند. به نظر من، آقای خاتمی به عنوان یک نیروی ملی بسیار می‌تواند در روابط خارجی کمک کند ولی باید دید که از وجود او چه استفاده‌ای می‌شود؟

*رفع حصر از محصورین نیز در این شرایط می‌تواند به جامعه امید دهد. حال که نمی‌توان در پیشبرد فرآیندهای اقتصادی تلاش چندانی نمود، لااقل باید از بُعدهای روانی تلاش‌هایی انجام داد که جبران کننده فشارهای اقتصادی بر مردم باشد. به نظر می‌رسد در شرایطی که حداقل ۳۰ درصد کسری بودجه در کشور پیش‌بینی می‌شود و تورم سیر صعودی دارد و فشار زیادی به طبقات پایین و میانی و کارمندان و کارگران وارد می‌شود، این تلاش‌ها معقول باشند. 

رفتن به سراغ شخصیتی نظیر آقای خاتمی نیاز به خرج کردن ندارد

*کشور امروز در مقابل یک جنگ روانی بین‌المللی جدی از ناحیه آمریکا و اقمار منطقه‌ای قرار گرفته و تمام تریبون‌های آنها نیز درحال کار بر علیه ایران هستند. آمریکا میلیون‌ها دلار در دنیا هزینه می‌کندتا از هرکس که می‌تواند در ازای دریافت پول علیه ایران حرف بزند، استفاده کند. در صورتی‌که اینجا نیازی به خرج‌کردن پول نیست. رفتن به سراغ شخصیتی نظیر آقای خاتمی که نیاز به خرج کردن ندارد. تنها کافی است به آقای خاتمی و امثال ایشان احترام بگذارند تا از تمام توان خود برای کشور استفاده کنند.

ممکن است بهانه برخی افراد وقایع سال ۸۸ باشد

*قاطعانه می‌گویم به عنوان فردی که سال ۸۸ دستگیر شدم، هیچ‌کدام از این افراد در هیچ مقطعی اقدامی نکردند که یک سر سوزن منافع کشور را به خطر انداخته باشد. من در تمام این ۴۰ سال هم با اصلاح طلبان هم با اصولگرایان ارتباطی نزدیک داشتم. جناح اقلیت مجلس ششمی‌ها می‌توانند شهادت دهند که در تمام دوره آن مجلس چقدر با آنها مذاکره مستقیم داشتم. باید پرسید ما کجا حاضر شدیم منافع کشور را زیر پا بگذاریم؟ یا کجا حاضر شدیم ، منافع خود را به منافع کشور ترجیح دهیم؟ متاسفانه نیروهایی که در همه مراحل پای کشور ایستادند و حاضر به ترک آن نشدند طرد می‌شوند. همان نیروهایی که بازهم وقتی دشمن تجاوز کند سینه سپر کرده و از کشور دفاع خواهند کرد.

*اسفندماه امسال انتخابات مجلس در پیش است، چقدر فضای عمومی آماده است تا مردم احساس کنند بایستی مشارکت جدی کنند؟ چگونه می‌خواهند فضای فعلی را بانشاط نمایند؟ آیا با برخوردهای دوگانه و خودی و ناخودی کردن و سلیقه‌های تند و یک طرفه و از صحنه خارج کردن سرمایه‌های اجتماعی و چهره های نمادین سیاسی می‌توان به نشاط دست یافت؟ این طور نمی‌شود که تا هرکسی انتقاد کرد به او انگ زده شود و تحت تعقیب قرار گیرد. این روش و سلیقه نمی‌تواند جامعه را به امید و همبستگی هدایت کند.

فضا نباید به گونه‌ای باشد که تا فردی انتقاد کرد او را به تبلیغ علیه نظام متهم کنند

*به‌خصوص آن‌که بعد از گذشت ۴۰ سال با بحران‌های عدیده‌ای روبه رو هستیم که ریشه، این بحران‌ها محصول سوءمدیریت های دراز مدت است و شاید در یکی دو سال اخیر به دلیل فشارهای زیاد سرباز کرده و خود را بیشتر نشان داده است، ولی زائیده ۴۰ سال سوءمدیریت انباشته است، اگر بخواهند آن‌ها را حل کنند باید با تدبیر به همه نیروها فرصت همکاری داده شود تا بتوان بر این بحران‌ها فائق آمد. و راه آن فاصله گرفتن از تندروی‌ها در اداره جامعه و نحوه برخورد با مردم است.