تنش بین ایران و آمریکا؛ چه کسانی جنگ می‌خواهند؟

هر دو طرف (ایران و آمریکا) در شرایط فعلی خواهان رویارویی مستقیم نیستند

توضیح تصویر: محل حمله پهپادی به نیروهای امریکایی در پایگاه نظامی «برج 22» در اردن 

داوود حشمتی در امتداد نوشت:

بررسی دیدگاه رسمی ایران و آمریکا به ویژه در حوادث چند ماه گذشته، بر روی یک مساله صراحت دارد؛ «ایران و آمریکا هیچ کدام «جنگ نمی‌خواهند». با این حساب سوال این است: پس چه کسی جنگ می‌خواهد؟

حمله نیروهای عراقی به بخشی از خاک اردن در نزدیکی مرز سوریه، منجر به کشته شدن دستکم سه سرباز آمریکایی و مجروح شدن 30 نظامی آمریکایی شد. بعد از این اتفاق، دولت بایدن زیر فشار مخالفان برای واکنش نشان دادن قرار گرفت.

بلافاصله بعد از این حمله نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد یکشنبه شب به وقت محلی در گفتگو با خبرنگار ایرنا اعلام کرد که «ایران هیچ ارتباطی با این حملات ندارد و درگیری میان ارتش ایالات متحده آمریکا و گروه‌های مقاومت در منطقه است که بصورت رفت و برگشت با هم مقابله به مثل می‌کنند.»

اگر قرار باشد خط قرمز اسرائیل را در امنیت درونی خود ترسیم کنیم، یکی از این خطوط قرمز این است که اسرائیل تلاش می‌کند تا هیچ شهروند اسرائیلی درتمام سرزمین اشغالی کشته نشود. چرایی مساله هم به آنجا باز می‌گردد که دولت اسرائیل تلاش می‌کند به سراسر دنیا اثبات کند که خاک این کشور برای حضور آن‌ها امنیت کامل دارد. به این ترتیب است که می‌تواند یهودیان قائل به ارض موعود را راضی به حضور در سرزمین‌های اشغالی کند.

با همین نگاه؛ یکی از مهمترین خطوط قرمز آمریکا در مورد سربازانش، امنیت آن‌ها و کشته نشدن آن‌ها در زمان حضور در خارج از مرزهای این کشور است. به این دلیل که  در آمریکا چیزی به عنوان سربازی اجباری وجود ندارد و افراد با تمایل شخصی به استخدام ارتش این کشور در می‌آیند. لذا بالا رفتن ریسک زندگی و حیات برای آن‌ها یکی از مهمترین خطوط قرمز آمریکایی است. برای همین هم به سرعت خواهان نشان دادن واکنش هستند. تا اقتدار و امنیت سربازانشان بازگردد. اما چرا به سراغ ایران می‌آیند؟ و موضع ایران و آمریکا چیست؟

واقعیت این است که هر دو طرف (ایران و آمریکا) در شرایط فعلی خواهان رویارویی مستقیم نیستند. این سیاست از همان ساعات اولیه بحران غزه در اکتبر 2023 کاملا آشکار شد. با این حال ترور مقامات ایرانی در سوریه و عملیات‌های تروریستی داخل خاک ایران، عواملی است که فشار ورود به جنگ را افزایش می‌دهد. در کنار این مساله فشار تندروهای «انتقام خواه» و «جنگ طلب» که خواهان «برخورد نهایی از نوع نزدیک» با آمریکا و اسرائیل در میدان جنگ و جهاد هستند، کار را برای تصمیم‌گیران در ایران روز به روز سخت‌تر می کند.

در این شرایط  می‌بینیم که اولا مقامات کاخ سفید در واکنش اول حمله را به ایران و نیروهای نزدیک به ایران منتسب می‌کنند. (واکنش اولیه بایدن)، اما در ادامه کاخ سفید به طور رسمی اعلام می‌کند که به دنبال تنش با ایران نیست. ایران هم خرج خود را از گروه‌های حمله کننده جدا کرده است.

«جان کربی» سخنگوی امنیت ملی کاخ سفید شامگاه دوشنبه به وقت تهران گفت که دولت آمریکا بر این باور است که یک پهپاد نیروهای آمریکایی را در اردن هدف قرار داد. جان کربی در ادامه گفت که آمریکا خواهان جنگ با ایران یا تشدید تنش‌ها در منطقه نیست.

در سمت ایرانی نیز ضمن آنکه سخنگوی وزارت خارجه تاکید می‌کرد « اتهام حمله ایران به نیروهای آمریکایی بی‌اساس است» وزیر اطلاعات قرار دارد که می‌گوید: «پاسخ مقاومت به متجاوزان آمریکایی با صلاحدید خودشان صورت می‌گیرد»

در مجموع وقتی می‌بینیم حتی دیگر حسین شریعتمداری نیز در کیهان حرفی از «بستن تنگه هرمز» نمی‌زند، تنها آن‌ کسانی که افزایش تنش میان ایران و آمریکا باعث می‌شود ایران بیش از پیش به وضعیت «غیرعادی» و «بحرانی) وارد شود، به دنبال جنگ و جهاد هستند. این بازیگران داخلی و بین المللی از این رهگذر منافعی دارند که برای رسیدن به آن دست از تلاش بر نخواهند داشت.