اختلال پُرخوری بر مغز کودکان اثر می‌گذارد

اسکن مغز کودکان ۹ تا ۱۰ ساله مبتلا به نوعی اختلال خوردن که باعث پرخوری غیرقابل کنترل می شود، تفاوت هایی را در تراکم ماده خاکستری در مقایسه با همسالان سالم آنها نشان داد.

اختلال پُرخوری بر مغز کودکان اثر می‌گذارد

اختلال پُرخوری بر مغز کودکان اثر می‌گذارد 

 

 سیناپرس نوشت؛ اختلال پرخوری، که حدود ۳ تا ۵ درصد از جمعیت ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می دهد، با دوره های مکرر خوردن مقادیر زیاد غذا و احساس عدم کنترل بر رفتار مشخص می‌شود.

یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که رشد غیرعادی در مراکز پاداش و بازداری مغز ممکن است نقش اصلی در این عارضه داشته باشد.

استوارت موری (Stuart Murray) سرپرست این تیم تحقیقاتی و استادیار روانپزشکی و علوم رفتاری دلا مارتین در این باره می‌گوید: در کودکان مبتلا به اختلال پرخوری، ما شاهد ناهنجاری در رشد مغز در نواحی مختلف هستیم که به طور خاص با پاداش و تکانشگری یا توانایی مهار پاداش مرتبط است. 

او می‌افزاید: این بچه‌ها حساسیت پاداش بسیار بسیار بالایی به خصوص نسبت به غذاهای پر کالری و با قند بالا دارند. 

کارشناسان معتقدند که اختلالات غذا خوردن در کودکان و جوانان در طول همه‌گیری کرونا و همراه با افزایش شدید بستری شدن در بیمارستان، افزایش یافت.

 

 انزوای اجتماعی، استرس، اختلال در برنامه‌‌های روزمره و تلاش برای رسیدن به کمال توسط رسانه‌های اجتماعی، همه اختلالاتی مانند بی‌اشتهایی، بد شکلی عضلانی و پرخوری را تشدید می‌‌کنند.

اختلال پرخوری افراد را در معرض خطر چاقی، سندرم متابولیک، عملکرد غیرطبیعی قلب و افکار خودکشی قرار می‌دهد.

 

اهداف درمانی شامل کاهش دفعات وعده‌های پرخوری با حذف غذاهای محرک و همچنین رسیدگی به اضطراب یا افسردگی زمینه‌ای است. موری در این باره گفت که درمان با دارو و گفتار درمانی فقط در نیمی از موارد موثر است.

برای این مطالعه، موری و همکارانش اسکن‌های مغزی و سایر داده‌های ۷۱ کودک مبتلا به اختلال پرخوری تشخیص داده شده و ۷۴ کودک بدون اختلال پرخوری را تجزیه و تحلیل کردند. این مطالعه همچنین شامل داده‌ های ۱۱ هزار و ۸۷۵ کودک ۹ تا ۱۰ ساله است.

 در ادامه پژوهش‌ها محققان افزایش تراکم ماده خاکستری را در نواحی مختلف مغز در کودکان مبتلا به اختلال پرخوری مشاهده کرده و دریافتند که این نواحی معمولاً در طول رشد سالم مغز هرس می‌شوند. هرس سیناپسی، مرحله رشدی است که بین ۲ تا ۱۰ سالگی اتفاق می‌افتد و مغز سیناپس‌هایی را که دیگر استفاده نمی‌شوند حذف کرده و مغز را کارآمدتر می‌کند. گفتنی است که اختلال در هرس سیناپسی با تعدادی از اختلالات روانپزشکی مرتبط است.

 

شرح کامل این مطالعه و یافته های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصیPsychiatry Research منتشر شده است

 

ارسال نظر

یادداشت

آخرین اخبار

پربازدید ها