حسرت دلار ۳۷ هزار تومانی را خواهیم خورد

سرویس اقتصادی مستقل: قیمت صعودی دلار و سکه تاثیر خود را بر تمام جوانب اقتصاد ایران گذاشته و محصول و خدماتی نیست که از این سیر صعودی اثر نگرفته باشد. اثر دومینویی اقتصاد همان نکته‌ای است که وزرای اقتصادی و مشاوران و مدیران مالی دولت، آن را دست‌کم گرفتند. برای بهبود روندها باید تمام شاخص‌ها بررسی و تحت کنترل باشد تا مشخص شود اندکی نوسان در یک بخش چگونه به تمام ساختار سرایت کرده و بی‌ثباتی ایجاد می‌کند.
در رابطه با اقتصاد خانوار و مشکلات مالی جامعه گفت‌وگویی با آلبرت بغزیان اقتصاددان و استاد دانشگاه داشته‌ایم:
 

سکه ۲۰ میلیون را رد کرد. نرخ دلار سر به فلک کشیده و گرانی مردم را گرفتار کرده است. این شرایط طاقت‌فرسا ریشه در چه علت یا علت‌هایی دارد؟

باید ببنیم، مسئولان در این مورد چه می‌گویند و چه نظری دارند.

آقای رئیسی و تنی چند تن مسئولان دیگر از پیشرفت در تمامی حوزه‌ها خبر می دهند.

شاید هم درست می‌گویند. به هرحال مردم می‌دانند وضعیت دخل و خرج‌شان چطور است. درباره این نوع اظهارات چیزی نگوییم، بهتر است. اما درباره گرانی سکه باید گفت؛ مسیر گرانی از ارز به سمت سکه است. یعنی هر زمان که نرخ ارز بالا می‌رود، سکه هم گران می‌شود. در واقع مشکل، نرخ ارز است.

بنابراین بانک مرکزی به عنوان متولی اصلی، باید شرایط را مدیریت کند.
اگر راست می‌گویند، باید جواب بدهند که بانک مرکزی پس چکاره است که نمی‌تواند جلوی این روند غلط را بگیرد. واقعیت چیزی جز این نیست که بانک مرکزی نرخ را بالا می‌برد. حالا اینکه چرا؟ من نمی‌دانم و شاید دلیلی دارند. بانک مرکزی در یک موقعیتی جمشید بسم‌الله را مقصر معرفی می‌کرد و بعضا هم گرانی را گردن نفوذی‌ها می‌انداخت، این اواخر هم عراقچی را به خرابکاری متهم می‌کردند. البته یکی از علت‌ها می‌تواند تغییر تحولات در ریاست مرکزی باشد. مثلا وقتی آقای زاهدی وفا برای ریاست بانک مرکزی مطرح شد، افزایش قیمت داشتیم چرا که شناخت و سوابق ایشان، بازار ارز را به شدت نگران کرده بود. پس اگر طرح نام رئیس بانک مرکزی می‌تواند تا به این حد مهم باشد، معلوم می‌شود، بانک مرکزی نرخ ارز را تعیین می‌کند.

همکاری چین و عربستان در این شلختگی به وجود آمده چقدر سهم دارد؟

خیلی. یعنی هر چقدر تشنج سیاست خارجی بیشتر باشد، درگیر شدن با کشورهای دوست و شریک، بازار اقتصادی را شدیدا تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. چون امکان دارد، چین زیر قول و قرارهای تجاری‌اش بزند و از آنجایی که به ما بدهکار است، ذخائر ارزی‌مان کم می‌شود و متعاقباً ارز گران و در نتیجه قیمت سکه هم بالا می‌رود.

متاسفانه این شرایط در ماه‌های آخر سال ایجاد شده است. یعنی زمانی که مردم هزینه‌های‌شان بیشتر می‌شود.

اگر بانک مرکزی با همین فرمان پیش برود و دولت هم به قیمت‌ها اعتنایی نکند، شرایط مردم بدتر خواهد شد. چون دلار به نرخ ۴۵ هزار تومان خواهد رسید تا مردم، حسرت دلار ۳۷ هزارتومانی را بخورند. این دشواری‌ها در شرایطی است که دولتی‌ها، هم توانایی و هم تخصص لازم را دارند. اما اینکه چرا تصمیم‌شان کارساز نیست؟ نمی‌دانم و هیچ توجیهی برای این فضا نمی‌تواند وجود داشته باشد. بالاخره یک نفر این وسط راستش را نمی‌گوید.

تکلیف مردم با این همه مشکل ریز و درشت چیست؟

نمی‌دانم چه بگویم. کشور ما از پتانسیل بالایی برخوردار است و اینکه مردم حتی در تامین مایحتاج اولیه هم به چه کنم چه کنم بیفتند٬ چیزی نیست که بتوانیم از کنارش به سادگی بگذریم. در پایان تاکید می‌کنم٬ به‌هم‌ریختگی اقتصادی عجیب و شائبه برانگیز است.