سریالی برای نوازش خودی‌ها

 آتوسا راوش/روزنامه‌نگار

این روزها شبکه‌های رنگ‌ووارنگ ماهواره‌ای جم را که مرور کنی در ساعات مختلف شبانه‌روز در حال پخش سریال آقازاده هستند.

حال که سریال فخیمه به اوج خود رسیده و با بازنمایی شخصیت‌های خوش‌نام ایران که به دلایل مختلف در برخی دام‌ها افتاده انده در حال شبهه پراکنی است چند کلامی از سر درد و دل‌های شهروند شاید خالی از لطف نباشد.

دریک نگاه این سریال نمایی از تفکر سطح پایینی است که در آن خط‌های درهم‌وبرهمی برای به تصویر کشیدن گروه‌های اجتماعی و سیاسی ارائه می‌دهد که در برخی صحنه ها به شدت آزاردهنده و به دوراز واقعیت های موجود است.

شخصیت‌های اصلی سریال به‌غایت افرادی باسمه‌ای و غیرواقعی به نظرمی رسند شخصیت‌های مثبت این سریال خانگی به حد بلاهتی که سازندگان آن برای تماشاگران متصور هستند، خوب و پاک هستند و دیالوگ‌های شعاری و شخصیت‌های منفی هم باز با همان بلاهت در نظر گرفته‌شده برای بیننده منفی و شر هستند، با رفتارهای به‌غایت خارج از عرف. صحبت‌هایی که شاید بخواهد طعنه به فیلم گرگ وال‌استریت بزند اما آن کجا و این کجا؟!

صحنه‌های تکراری و کلیشه‌ای به‌کرات در این سریال موج میزند که در برخی مواقع دیدن آن را به‌شدت کسالت‌بارمی کند.

رعدوبرق‌های بصری رفت‌وآمدها تاریخی احادیث و آیات به نظر نه‌تنها رنگ و بوی مذهبی و معنوی به سریال نمی‌دهد بلکه نوعی کسالت شعارگونه مرسوم در ذهن بیننده را ایجاد می‌کند.

استفاده از هنرپیشه‌ها بعضاً گران و مطرح حکایت از پشتوانهٔ مالی گرم‌ونرم برای سازندگان این سریال دارد تا بتوانند در عرصهٔ سیاست، خودی‌ها را نوازش و بیخودی‌ها را بنوازند.

این نه اولین بار و نه آخرین باری است که هنر نمایش این‌چنین در خدمت نیروهای قدرت قرار می‌گیرد تا واقعیت‌های واژگونه را در ذهن مردمی که به‌شدت درگیر تبعات مسائل و مشکلاتی هستند که نقش نیروها و بخش‌های سیاسی در پرده و بعضاً بیرون پرده‌در آن برایشان در سایه‌روشن‌های دانستی ها و ندانستی ها قرارداد.

سریال آقازاده تداعی‌گر تمامی روش‌های امنیتی است که در طی سال‌ها در این کشور به دنبال نمایش‌ها خطی، غیرواقعی و کلیشه‌ای بین خوب و بد و خودی و غیرخودی و دوست و دشمن هستند است.