لزوم حمایت اجتماعی از سیل زدگان/ سیل زدگان فراموش شدند؟/ باید امید را در دل سیل زدگان زنده کرد

بهار برای همه کشورها نوید امید است و با خود شوق زیستن دوباره را می آورد، بهار امسال ایران زمین اما با خشونت و قهر طبیعت همراه شد. سیل به یکباره هموطنان عزیز ایران زمین را غافگیر کرد. از گلستان آغاز شد و لرستان، شیراز و خوزستان را نیز به شدت درگیر کرد، آق قلا و معلولان و پل دختر نیز از این سیل ویرانگر در امان نماندند.

وقتی که سیل اینگونه بی مهابا به کشور ما تاخت احساسات مردم به صورت خودجوش قلیان کرد. همه مردم تا آنجا که در توان داشتند کمک کردند حتی بعضی از مردم خودشان  را به نواحی سیل زده رساندند تا به مردم سیل زده کمک کنند و در کنارشان باشند. دولت و حتی دولت های همسایه و دوست  همگی به کمک نواحی سیل زده شتافتند.

اما بعد از دو الی سه ماه کم کم حافظه جمعی سیل زدگان را به فراموشی سپرد! در همین  راستا خبرهایی از بعضی مناطق سیل زده به گوش می رسد.

 ندا اسدی از سیل زده گان پلدختر، در توییتر خود خبر از چهار سقط جنین، دو خودسوزی و یک خودکشی تنها در یک منطقه سیل زده داده و نوشته :«از پنجم فروردین(سیل اول) تا به امروز چهار زن از اطرافیانم ، بچه‌هایشان  یا سقط شدند یا مرده به دنیا آمدند. دو زن هم کمتر از دوماه بعد از سیل خودسوزی کرده‌اند. اولی فرزانه بود؛ دومی آسیه و امروز سومین زن به اسم مریم هم خودکشی کرد. سقط جنین به دلیل شوک سیل بوده است و علت خودسوزی زنان افسردگی پس از زایمان.  او همچنین نوشته: می ترسم دیدن و شنیدن خبر خودسوزی زنان (خصوصاً یک یا دوماه بعد از زایمان) مثل انفجارهای هرروزهء افغانستان یا کشته شدن کولبران با شلیک مستقیم ماموران مرزی عادی شود. مسلما وقتی یک منطقه دچار بحران های شدید می شوند که در اثر آن افراد زندگی خود را از دست می دهند.  در همین رابطه خبر نگار مستقل آنلاین با دکتر حشمت الله درویشی، روانشناس و مشاور  گفتگوی کوتاهی داشت.

افراد آسیب دیده نیازمند حمایت اجتماعی هستند

حشمت الله درویش با بیان این مطلب که حوادث غیر مترقبه می تواند تعادل روانی افراد حادثه دیده را تحت شعاع خود قرار دهد گفت: وقتی عزیزانی با این پدیده مواجه می شوند ممکن است از چند جنبه آسیب ببینند. یکی از این جنبه ها از دست دادن پشتوانه مالی است، خراب شدن منزل و از بین رفتن ماشین و کل زندگی، معمولا از دست دادن و متضرر شدن  زمینه افسرگی را ایجاد می کند یا از آن فراتر خدای نکرده اگر یک عزیزی را از دست داد باشند که زمینه از دست دادن تعادل روانی در فرد را ایجاد می کند. این مسئله باعث ایجاد یاس عاطفی ، غضه خوردن و ناراحتی روانی در فرد می شود.

او در ادامه بیان داشت : چنین حوادث ناگهانی ممکن است سبب شود که فرد تعادل هورمونی اش بهم بریزد و باعث کم و زیاد شدن ملاتونین و دوپامین،  اندورفین شود و افراد حادثه دیده را دچار افسردگی می کند. درویش با مهم دانستن نقش حمایت اجتماعی در این میان افزود:  نقش دولت و نهاد های مردمی به شدت می تواند موثر باشد همانطور که اشاره کردم فرد در اینجا نیازمند حمایت اجتماعی است. دولت باید با قدرت در این میان ظاهر شود و جلوی آسیب های روانی و روحی بازماندگان را بگیرد.  این حمایت ها می تواند افراد را از بحران های روانی باز دارد.

روانشناسان و مددکاران و مشاوران باید به این قضیه ورود پیدا کنند

این روانشناس و مشاور  همچنین  نقش باورهای دینی را در بازگرداندن سلامت و روحیه افراد آسیب دیده به شدت مهم خواند و افزود، باید از این طریق به کمک این عزیزان شتافت. با مشاوره ، صحبت کردن و یاد آوری این نکته که هیچ برگی از درخت نمی افتد مگر به اذن پروردگار. اصل مهم لزوم توجه به خداوند، این نکته که خداوند هرگز آنان را فراموش نکرده و به کمک شان خواهد شتافت.

محوریت اعتقادات دینی به شدت می تواند از دست زدن این افراد به خودکشی جلوگیری کند، اما در این حالت پریشانی روحی نیاز دارند تا حمایت شوند، روانشناسان و مددکاران و مشاوران باید به این قضیه ورود پیدا کنند. باید به آنها یاد آور شویم که خداوند هر یک از ما را به یک چیزی آزمایش می کند،او  در قرآن می گوید شما را با مال و فرزند می آزماییم. یاد آوری این نکات باعث آرام شدن تشویش درونی این عزیزان می شود و امید را به آنها بر می گرداند تا مقاومت کنند. درویش همچنین به این نکته اشاره کرد که خود انتظاری و خود پنداری مثبت باید در افراد به وجود بیاوریم. مهارت معنوی و ارتباط معنوی باید در این رابطه ایجاد شود که این عزیزان به تعادل روانی خودبرگردند.رسیدگی به افراد آسیب دیده وظیفه دولت ها و نشانگر شرافت ملی دولت ها است.

خدمات بهداشت روان باید در الویت قرار بگیرد

 این مدرس دانشگاه  در پایان افزود: کمک های مادی از جمله چادر و پتو مهم است اما به هیچ عنوان کافی نیست. این آدم ها باید بتوانند به لحاظ روحی سر پای خود بایستند. خدمات بهداشت روان باید در الویت قرار بگیرد.احساس درماندگی را باید از این عزیزان دور کنند. رسیدن به این افراد نشانگر نجابت ملی است و باید تحت عنوان یک پروسه مد نظر قرار بگیرد که کار یکماه و دوماه نیست. باید کمک ها جوری سازمان دهی شود که فرد به خودکفایی روحی و مالی برسد.