اسید پاشی انتقامی دردناک از نگارهای بیگناه!

دختر جوان پرده را کنار زد، با ترس و لرز به کوچه نگاه می­کرد، از مدت ها پیش حضور سایه ای را پشت سرش احساس می­کرد. ایمان بود، یکی از همکلاس های دوره دانشگاهش، همان روزها عاشق نگار شده بود، یکی دو بار با ایمان صحبت کرده بود و با هم کافه رفته بودند، نگار متوجه شده بود که ایمان عصبی است و خیلی زود از کوره در می­رود، نگار به ایمان گفته بود که ما به درد هم نمی­خوریم و برایت آرزوی خوشبختی می­کنم اما پسر جوان دست بردار نبود! وقتی با جواب منفی نگار روبرو شد شروع به فحاشی به نگار و خانواده اش کرد! نگار باورش نمیشد دهانش باز مانده بود از رفتارهای پسر تحصیل کرده ای که فیزیک اتمی خوانده بود و به هنر هم علاقه داشت! بعد از آن خطش را عوض کرد، اما باز هم ایمان دست بردار نبود. یکبار آمده بود درِ خانه نگار و تعقیبش کرده بود، نگار فرار کرده بود و از آن روز همیشه قلبش مانند گنجشکی بی پناه از ترس می­لرزید، همان روزها بود که خبر اسید پاشی بر روی دختران اصفهان همه جا پخش شده بود. دختر جوان بعد از فارغ و التحصیلی سر کار می­رفت، اما چند روزی بود از ترس ایمان جرئت نداشت از خانه بیرون برود، نمی­خواست مادرش را نگران کند، پدرش هم وقتی نگار 5 سال داشت مرده بود، هیچ چیز به عقلش نمی­رسید، نمی­دانست از چه کسی باید کمک بگیرد. از پشت پرده نگاه کرد و ایمان را دید که در میدان نشسته و به پنجره اتاقش با خشم زل زده است، با دستان لرزان شماره 110 را گرفت اما نمی­دانست چه باید بگوید! بارها شنیده بود که افردا جامعه اش درباره دخترانی که مزاحمان اینچنین داشته اند با بی رحمی قضاوت کرده اند اما این دیگر گزینه آخر او بود...

اسید پاشی معضل بزرگی است که جوامع بشری و به خصوص زنان را تهدید میکند. این مسئله به شدت در ایران خودنمایی میکند. سوالات و شبهات زیادی در این خصوص وجود دارد. این نوع خشونت ورزی انسان ها نسبت به یکدیگر این سوالا را در ذهن ایجاد میکند که چرا و چگونه خشمی ممکن است کار را به این جا برساند. این خشونت گرچه ممگن است در بین زنان و مردان هردو اتفاق بیوفتد اما این کین توزی عجیب معمولا از جانب مردان به جنس مخالفشان یعنی زنان اعمال میشود. این مسئله از سال 1300 به بعد و در میان ایرانیان و به خصوص نسبت به زنان با شدت زیادی اعمال شده است. سال 1300 سالی است که مدرنیته در ایران شروع به رویش کرد. زنان کم کم از پستوی خانه ها به جامعه وارد شدند، به مدارس راه پیدا کردند سر از دانشگاه در آوردند و یک جورهایی در برابر نظم موجود نظام سنتی قد علم کردند. نظم موجود اما زن را در اندرونی خانه پذیرفته بود. به عنوان یک موجود فرمانبردار که اگر قرار بود در 12 سالگی به عقد مرد 70 ساله ای دربیاید با فراغ بال پذیرای این امر باشد، اما دوره ای که زنان به واسطه حضورشان در اجتماع و داشتن استقلال فکری و اقتصادی توان نه گفتن به نظم و ساختار موجود را پیدا کردند اسید پاشی شدت بیشتری پیدا کرد.

آنچه بیش از اسید پاشی بر جای میماند ترس از این حادثه برای زنان جامعه ایران است. زهری که جایش به سختی بروی بدنشان خودنمایی میکند از ماجرای سوختنِ آمنه و کور شدن وی تا اسید پاشی برروی دختران اصفهان که با ترس و در عین حال خشم جامعه همراه شد. اسید پاشی یک مسئله ی اجتماعی است که باید از ابعاد گونان مورد بررسی قرار بگیر، از منظر روانشناسی، حقوقی، جامعه شناسی.

مجلس شورای اسلامی چندی پیش در جریان بررسی طرح «تشدید مجازات اسیدپاشی و حمایت از بزه‌دیدگان ناشی از آن» تصویب کرد که اسیدپاشی به قصد ارعاب و ایجاد ناامنی «فساد فی‌الارض» تلقی می‌شود .

 مجید ابهری  آسیب شناس اجتماعی  رفتار شناس در خصوص مسئله اسید پاشی به خبرنگار مستقل آنلاین گفت: اسید پاشی به عنوان یکی از جرائم آشکار آمار صعودی دارد . در اسید پاشی معمولا قربانیان دختران و زنان جوان هستند که مورد انتقام  جویی عاطفی کور قرار می_گیرند. اسید پاشی چهره ای از خشونت در جامعه است که باید در کالبد شکافی آن به بالا رفتن خشونت و پرخاشگری عنایت ویژه داشت. وی در درپاسخ به این سئوال که آیا اعدام می_تواند به حل این مسئله اجتماعی کمک کند  گفت: البته از نگاه رفتار شناسی مجازات یکی از عوامل پیشگیری ثانویه به حساب می آید، اما اگر با اعدام کاری درست می­شد باید  جرم قتل هم از جامعه ایرانی ریشه کن می­شد. کسانی که دست به این جرم می­زنند قصدشان کشتن  فرد نیست بلکه به نوعی انتقام عاطفی دست میزنند. قربانی اسید پاشی نمی­میرد اما دچار سرنوشتی می­شود که روز هزار بارآرزوی مرگ می­کند و این اوج خشونت ورزی است.

وی در خصوص دلایلی که باعث اسید پاشی می­شود  اظهار کرد: کمبود شخصیت و مشکلات تربیتی ،خانوادگی ، فقدان اعتماد به نفس و عزت نفس ار دلایل یک چنین رفتاری است .

کسانی هستند که با زبان منطق نمی­توانند مشکلاتشان را بیان کنند و به خشونت روی می آورند. افرادی که دست به این کار می­زنند فاقد عزت نفس اجتماعی هستند.