35 حقیقت جذاب درباره فریدا کالو نقاش فمینیست مکزیکی که جالب است بدانید

سرویس فرهنگی مستقل‌آنلاین:

1- فریدا کالو در ۶ ژوئیه ۱۹۰۷ از پدری با تبار آلمانی و مادری دورگه (اسپانیایی و مکزیکی) در شهرک کوچکی به نام کویوآکان در حومه شهر مکزیکوسیتی در خانه‌ای که اکنون به موزه فریدا تبدیل شده (به نام «خانه آبی») چشم به دنیا گشود.

2- فریدا دو خواهر بزرگ‌تر از خودش به‌نام‌های ماتیلده و آدریانا و یک خواهر کوچک‌تر به نام کریستینا داشت. کریستینا یک سال پس از فریدا به دنیا آمد.

پدر فریدا کالو

3- پدر فریدا هنرمند و عکاس مشهوری در مکزیک بود که پرتره‌های فراوانی از کودکی فریدا گرفته است. سلف‌پرتره‌هایی که فریدا از خودش کشیده است در حقیقت تداوم عکاسی‌های پدرش از او به‌حساب می‌آید.

بیماری فریدا کالو

4- در شش‌سالگی فریدا کالو به بیماری فلج اطفال مبتلا شد و چندین ماه در خانه گذراند. این بیماری باعث شد انحرافی دائمی در پای راستش ایجاد شود و این اتفاق باعث شد که پای راستش تا پایان عمرش لاغرتر از پای چپش باشد. به همین دلیل بود که فریدا کالو تا آخر عمرش در انظار عمومی همه‌جا با دامن‌های بلند ظاهر شد.

5- پدر فریدا کالو برای کمک به بهبودی فریدا، او را به فوتبال، شنا و حتی کُشتی تشویق می‌کرد. ورزش‌های در آن زمان برای دختران کمی غیرمعمول بود.

 6- بیماری‌اش باعث شد که او به رشته پزشکی علاقه‌مند شد. او توانست در امتحان ورودی مدرسه پزشکی موفق شود و در کنار تنها ۳۵ دختر در مقابل ۱۹۶۵ به تحصیل در رشته پزشکی مشغول شود. فریدا خیلی زود به خاطر داشتن روحیه‌ی شاد و دوستانه‌ و علاقه‌اش به لباس‌ها و جواهرات رنگارنگ و سنتی در میان هم‌مدرسه‌ای‌هایش محبوب شد.

فعالیت‌های سیاسی فریدا کالو

7- فریدا در مدرسه با گروهی از دانشجویان که از نظر سیاسی همفکر او بودند، آشنا شد. او به فعالیت در زمینه سیاست پرداخت و به عضویت اتحادیه‌ی جوانان کمونیست و حزب کمونیست مکزیک درآمد.

8- در سپتامبر سال ۱۹۲۵، اتفاق تلخ و سرنوشت‌سازی مسیر زندگی فریدای جوان را برای همیشه تغییر داد. او در یک تصادف شدید رانندگی در قسمت‌های متعدد بدنش از جمله شانه، سینه، لگن و پا دچار شکستگی‌های فراوان شد و چندین هفته در بیمارستان بی‌هوش بود. خودش درباره حادثه چنین می‌گوید «دسته صندلی، چون شمشیری که به گاو می‌زنند در من فرورفت.» همچنین به دلیل ضایعه‌ای که به خاطر فرورفتن میله‌ای آهنی در رحمش ایجاد شد، فریدا کالو تا پایان عمر توانایی داشتن فرزند را از دست داد.

دلیل نقاش شدن فریدا کالو

9- می‌گویند وقتی‌که فریدا کالو به هوش آمد، اولین خواسته‌اش از پدرش این بود که برایش وسایل نقاشی بخرد. اولین نقاشی‌ای که او پس از ماجرای تصادف کشید، تصویر اتوبوسی بود که آن را با مداد کشیده بود. او اعتقاد پیدا کرده بود که نقاشی تنها راهی ست که به او قدرت می‌دهد و می‌تواند او را دوباره به زندگی بازگرداند.

10- فریدا کالو تا پیش از تصادفش نامزدی داشت اما او پس از حادثه تصادف، از ازدواج با فریدا پشیمان شد و این اتفاق نیز در کنار عوارض روحی و جسمی ناشی از تصادف تأثیر عمیقی بر حال فریدا گذاشت.

ازدواج فریدا کالو

11- فریدا به‌تدریج بهبود یافت و پرتره‌هایش را نزد دیه‌گو ریورا، نقاش دیواری کمونیست و مشهور مکزیکی برد که در دوران کوتاه تحصیل در مدرسه پزشکی در کلاس‌های طراحی با او آشنا شده بود. دیه‌گو به‌شدت نقاشی‌های فریدا کالو را پسندید و این ماجرا آن دو را به یکدیگر نزدیک کرد. کمی بعد آن دو زندگی مشترکشان را آغاز کردند که در سال ۱۹۲۹ منجر به ازدواج شد. در زمان ازدواج دیه‌گو ۴۲ سال داشت و فریدا ۲۲ سال.

12- مادر فریدا به دلیل اختلاف سنی زیاد با ازدواج آن دو مخالف بود و اعتقاد داشت آن دو مثل «فیل و فاخته» هستند.

13- فریدا کالو خودش درباره آشنایی‌اش با دیه‌گو چنین گفته است: «عاقبت روزی رسید که تابلوهایم را به نقاش بزرگ مکزیک نشان دادم. دیه‌گو هنرم را تحسین کرد. در یک لحظه حس کردم زیبایی وجود مرا درک کرده و حالا من عاشق دیه‌گو بودم و دیه‌گو ریورا عاشق من! روزها که می‌گذشت، من دیه‌گو را هم در کنارم کشیدم و دیه‌گو نیز مرا در نقاشی‌هایش گنجاند. من سوسیالیست شدم و دیه‌گو عاشق. آقای ریورا، نقاش بزرگ مکزیک همسر من است. من خوشبختم. حالا فقط دلم می‌خواهد از دیه‌گو فرزندی داشته باشم.»

بارداری فریدا کالو

14- فریدا پس از مدتی از دیه‌گو باردار شد که در نهایت این بارداری به سقط جنین ناخواسته منجر شد. این تجربه ناکام مادر شدن در آثار بعدی فریدا تأثیر فراوانی گذاشت. تابلوی مشهور فریدا از خودش به نام «جنین، رحم و خون» درباره همین تجربه تلخ فریداست.

افکار چپ‌گرایانه فریدا کالو

15- در طی سال‌های جنگ جهانی دوم که اروپا در آتش جنگ می‌سوخت، پایتخت فرهنگی و هنری از پاریس به‌نوعی به مکزیکوسیتی انتقال یافته بود و هنرمندان، روشنفکران و ناراضیان تبعیدی زیادی از جمله لئون تروتسکی، لوئیس بونوئل به مکزیک مهاجرت کرده بودند. در این دوران خانه فریدا و دیه‌گو پاتوق بسیاری از این هنرمندان بود که معمولاً افکار چپ‌گرایانه داشتند. گرچه فریدا با اینان حشرونشر داشت اما هرگز این تمایلات در آثارش بروز پیدا نکرد؛ گرچه حتی پس از ترور تروتسکی، همچنان طرفدار استالین باقی ‌ماند و بعدها به مائو علاقه‌مند شد.

16- فریدا کالو هنرمندی تنها و منزوی بود. بسیاری از آثار او سلف پرتره‌هایی است که خودش درباره آن‌ها چنین گفته: «اکثر نقاشی‌های من تصویری از خودم است، زیرا من بیشتر مواقع تنها بودم و خودم را بیش از هر کس و هر چیز دیگری می‌شناختم.»

17-ئفریدا رابطه عشقی کوتاهی نیز با لئون تروتسکی برقرار کرد که بعداً در سال ۱۹۴۰ در شهر مکزیکوسیتی توسط مأموران استالین ترور شد. کمی بعد از مرگ تروتسکی، فریدا موضعش را تغییر داد و حمایت خود را از شوروی تحت رهبری استالین اعلام کرد.

18- در سال ۱۹۳۹، فریدا کالو برای زندگی به پاریس مهاجرت کرد. او در پاریس تعدادی از نقاشی‌هایش را به نمایش گذاشت و با هنرمندانی چون مارسل دوشان و پابلو پیکاسو آشنا شد.

19- فریدا کالو در سال ۱۹۴۱ در همکاری با دولت مکزیک، شروع به کشیدن پرتره‌ی ۵ زن برجسته‌ی مکزیکی کرد؛ اما به دلیل فوت پدرش و مشکلات مزمن جسمی قادر به پایان این پروژه نشد.

20- آندره بروتون، شاعر، نویسنده و منتقد فراواقع‌گرای فرانسوی بعد از ملاقات با فریدا در سال ۱۹۳۸ چنین گفت: «فریدا تنها کسی است در تاریخ هنر که توان شکافتن سینه و قلب و گفتن حقیقت بیولوژیکی و این را که در آنچه احساس می‌کند، دارد.»

21- برتون که برای اولین‌بار نمایشگاه آثار فریدا را در ۱۹۳۹ در گالری جولین لوی در نیویورک برپا کرد فریدا کالو را سورئالیست خواند؛ لقبی که فریدا خود با آن موافق نبود و ادعا می‌کرد: «من رئالیسم خودم را می‌کِشم.» کالو هرگز خود را سورئالیست نمی‌خواند، هرچند که کارهایش گاهی به‌عنوان هنر سورئالیستی در نظر گرفته می‌شوند و او نمایشگاه‌های متعددی به همراه سورئالیست‌های اروپایی برپا کرده بود.

جدایی فریدا کالو از همسرش

22- فریدا سومین زن دیه‌گو بود. گرچه دیه گو هنرمندی موفق و پرآوازه بود اما در زندگی زناشویی ابداً چنین نبود. او دائماً به زنانش خیانت می‌کرد ازجمله فریدا. فریدا می‌دانست که او با زنان دیگر نیز در رفت‌وآمد است اما هرگز به روی دیه گو نیاورد؛ اما فاجعه زمانی رخ داد که ده سال پس از ازدواجشان، فریدا فهمید که دیه‌گو با خواهر کوچک‌ترش «کریستینا» هم‌بستر شده است. این ماجرا باعث شد او از دیه‌گو جدا شود. او خود در مورد دوران جدایی‌شان چنین گفته است: «دیگر دیه‌گو هم با من نیست، او را رها کردم. حالا خودم هستم. نقاشی می‌کنم. این بار خودم را می‌کشم. دست در دست خودم، با خودم ازدواج کرده‌ام. راستی، آیا من برای خودم کافی هستم؟»

بااین‌حال، فریدا همیشه درباره دیه‌گو می‌گفت: «دیه‌گو، مردِ چاقِ نقاشم که همیشه روی پیشانی‌ام چون آفتاب می‌درخشد…»

ازدواج فریدا کالو برای بار دوم

23- کمی بعد از جدایی از همسرش فریدا به بیماری سختی دچار شد. وقتی‌که او در بیمارستان با بیماری‌اش دست‌وپنجه نرم می‌کرد دیه گو بر بالین او حاضر شد و دوباره از او تقاضای ازدواج کرد، فریدا هم برای بار دوم به درخواست او پاسخ مثبت داد و آن دو مجدداً ازدواج کردند.

24- نقاشی‌های فریدا کالو بازتابی از تجربه‌های و ماجراهای زندگی شخصی او هستند. او در نقاشی‌هایش تمرکز زیادی بر رنج و خشونت موجود در زندگی زنان دارد. شیفتگی و علاقه او به مسائل زنانه و روش صریح و صادقانه‌ای که این شیفتگی را در نقاشی‌هایش بروز می‌داد، باعث شد تعدادی از صاحب‌نظران او را به‌عنوان یکی از مهم‌ترین فمینیست‌های قرن بیستم به شمار آورند.

25- با گذشت زمان، وضعیت جسمی فریدا نیز رو به وخامت گذاشت. در سال ۱۹۵۳ بیماری‌اش چنان شدت یافت که توان بلند شدن از روی تخت را هم از او سلب کرده بود. در همان سال او نمایشگاهی در مکزیک برگزار کرد که به دلیل وخامت حالش مجبور شد خوابیده بر تخت در آن حضور یابد.

26- فریدا هیچ‌وقت اجازه نداد شرایط بد جسمی او را از فعالیت‌های سیاسی‌اش بازدارد. آخرین حضور او در جمع مردم در تاریخ ۲ جولای و در تظاهراتی علیه سرنگونی خاکوبو آرنز رئیس‌جمهور گواتمالا بود. این کودتا با حمایت آمریکا اتفاق افتاد.

تأثیر مکزیک بر آثار فریدا کالو

27- مکزیک و فریدا در تعامل متقابل بودند. مکزیک گهواره چالش‌ها و عشق‌های او بود و فریدا نمایشگاه سیار فرهنگ و آداب‌ورسوم مکزیک. او همیشه در لباس‌هایش از عناصر باستانی مکزیک استفاده می‌کرد و این استفاده به نقاشی‌های شاهکارش نیز سرایت کرد. تاریخ فریدا کالو را با دامن بلند چین‌چین بومیان مکزیک به یاد می‌آورد.

مرگ فریدا کالو

28- در ۱۹۵۳ پزشکان به دلیل شدت بیماری قانقاریا مجبور شدند یکی از پا‌های فریدا را قطع کنند. او پس از قطع پای راستش درگیر افسردگی شد. فریدا که سال پایانی عمرش را بر صندلی چرخ‌دار می‌گذراند، برای تحمل درد‌های جسمی و روحی‌اش به اعتیاد روی آورد و در نهایت در ۱۳ ژوئیه ۱۹۵۴ به خاطر انسداد جریان خون از دنیا رفت.

آثار هنری بر اساس زندگی فریدا کالو

29- درباره زندگی فریدا کالو سه فیلم ساخته شده است: اولی با نام «فریدا کالو» فیلم مستندی بود که در سال ۱۹۸۲ در آلمان ساخته شد.

در سال ۱۹۸۴ فیلم داستانی‌ای با عنوان «فریدا؛ طبیعت زنده» ساخته شد؛ اما مشهورترین فیلمی که درباره او ساخته شد فیلمی سینمایی است با نام «فریدا» ساخته جولی تایمور است که در سال ۲۰۰۲ به نمایش درآمد. در این فیلم سلما هایک در نقش فریدا و آلفرد مولینا در نقش ریورا بازی کردند. فیلم نامزد ۶ جایزه اسکار شد و جایزه اسکار بهترین گریم و موسیقی متن را از آن خود کرد. همچنین موسیقی و کتاب‌های زیادی نیز درباره این نقاش معروف منتشر شده است که زندگی و شخصیت این هنرمند را روایت می‌کند. از جمله کتابی با عنوان «فریدا: بیوگرافی فریدا کالو» نوشته هایدن هِرِرا در سال ۱۹۸۳ که دوران کودکی فریدا، تصادف، زندگی هنری، ازدواجش با دیه‌گو ریورا، ارتباطش با حزب کمونیست و روابط عاشقانه‌اش را روایت کرده است.

30- درباره‌ی مرگ فریدا گمانه‌زنی‌های زیادی وجود دارد. گفته می‌شود علت اصلی مرگ او آمبولی ریه بوده است اما شایعاتی هم درباره‌ی احتمال خودکشی او نیز وجود دارد.

31- پیکر او سوزانده شد و خاکسترش هم‌اکنون در کوزه‌ای در خانه قدیمی او قرار داده شده است.

موزه فریدا کالو

32- خانه‌ی پدری فریدا کالو که فریدا در آن به‌دنیا آمد و کودکی‌اش را گذراند بعدها به‌عنوان خانه‌ی آبی (کاسا آزول) مشهور شد. این خانه در سال ۱۹۵۸ به‌عنوان موزه فریدا کالو افتتاح شد.

این موزه در کویوآکان در مکزیکوسیتی واقع شده است و آثار دست‌ساز این هنرمند به‌همراه تعدادی از بهترین نقاشی‌هایش مانند ویوا لا ویدا (۱۹۵۴)، فریدا و سزارین (۱۹۳۱) و پرتره‌ی پدرم ویلهلم کالو (۱۹۵۲) را به معرض نمایش عموم گذاشته است.

33- فریدا کالو چند روز قبل از مرگش در یادداشت‌های روزانه‌اش چنین نوشته بود: «امیدوارم عزیمت لذت بخشی باشد و امیدوارم هرگز بازنگردم.»

مشهورترین نقاشی‌های فریدا کالو

34- بیشتر آثار فریدا کالو را سلف پرتره‌ها یا خودنگاره‌ها تشکیل می‌دهند. تعدادی از معروف‌ترین نقاشی‌های او عبارت‌اند از:

• فریدا و دیه‌گو ریورا (Frieda and Diego Rivera) - سال ۱۹۳۱
• بیمارستان هنری فورد (Henry Ford Hospital) - سال ۱۹۳۲
• خودکشی دوروتی هِیل (The Suicide of Dorothy Hale) - سال ۱۹۳۹
• دو فریدا (The Two Fridas) - سال ۱۹۳۹
• ستون شکسته (The Broken Column) - سال ۱۹۴۴

35- در پاسخ به ایـن سوال که انگیزه فریدا کالو از کشیدن سلف‌پرتره‌هایش چه بود، گور فرآناس دوست نزدیک فریدا گفته است: «هدف نهایی فریدا بـرای نـقاشی کردن، نجات خودش، تحمل کردن و بالاخره شکست دادن مرگ بود.»