صدای نگهبان مرال باشید

حسین عبیری گلپایگانی 

فعال محیط زیست

نوشته‌ای خواندم از برادر روزنامه‌نگار آقای محمد مالی به این شرح: «اردلان مرتضوی یکی از بهترین محیط‌بان‌های ایران است. او ناجی حیات‌وحش رودبارک سمنان است و خود را وقف این منطقه کرده. به قول خودش، ۱۰۰ مَرال، ۳۰ خرس، ۳۵۰ بزکوهی، ۳۰شوکا و ۲۰۰ گراز دارد. او استعفا داده چون از محیط‌بانی طرحی، به قراردادی تغییر وضعیت پیدا نکرده. مردم صدای نگهبان مَرال باشید.»

نگارنده به عنوان یک فعال محیط زیست می‌نویسم: جناب اردلان مرتضوی عزیز بسیار جای تاسف است که هیچ کاری از دست فعالان محیط زیست بر نمی‌آید و حرفی هم برای گفتن ندارند.

ولی باید متاسف بود که در هفته محیط زیست هنوز امکاناتی از قبیل کمی حق و حقوق و یا تغییر وضعیت استخدام از قراردادی شرکتی به قراردادی پیمانی برای بعضی از محیط‌بانان عزیز مهیا نشده است.

بیاد دارم هشتم امرداد سال ۸۴ در مراسم روز «جنگل رمز حیات» در جنگل‌های سوادکوه مازندران در حضور ریاست وقت سازمان محیط زیست خانم دکتر ابتکار مراسمی برگزار شد و در نشست خبری خانم ابتکار یکی از محیط‌بانان عزیز که بیش از بیست سال سابقه کار داشت فیش حقوقی‌اش را به بنده و همراهان نشان داد و گلایه داشت از اینکه فرزندانش بزرگ شده‌اند و با افزایش هزینه‌های زندگی، حقوق و مزایای کاری‌اش بسیار کم بود. آن عزیز محیط‌بان به یک نکته جالب اشاره کرد و گفت: یک درخت سرخدار جنگلی (در آن ایام) بیش از چهار میلیون تومان ارزش اقتصادی دارد ولی یک محیط‌بان که در حوزه کاری‌اش بیش از صدها هکتار از این نوع درختان وجود دارد، با بیست سال سابقه کار و مدرک تحصیلی معادل فوق دیپلم یک میلیون و اندی حقوق و مزایا می‌گیرد.

محیط‌بانی شغلی است همچون سربازی که مرگ و زندگی را در کنار هم تجربه می‌کنند، آن‌هم با حقوق اندک و شرایط کاری سخت.

امیدوارم هر کس کاری از دستش بر می‌آید انجام دهد تا امثال آقای اردلان مرتضوی لباس مقدس محیط‌بانی را از تن خارج نکند.

باور کنید جای دوری نخواهد رفت و محیط زیست برای نسل‌های آینده باقی خواهد ماند.