امتحانات ناموس آموزش و پرورش است

  مستقل آنلاین، رضا قاسم‌پور کارشناس حوزه آموزش/

به دلیل اهمیت و حساسیت ویژه امتحانات خردادماه قدیمی‌ترها می‌گفتند که: "امتحانات ناموس آموزش و پرورش است." و البته این جمله‌ای چالشی، قابل بحث و نهایتا درست می‌باشد. سال تحصیلی جاری از پرمسئله‌ترین سال‌های تحصیلی در تاریخ آموزش و پرورش ایران است. سیل، آلودگی هوا، اعتراضات و اغتشاشات، سقوط هواپیمای مسافربری، انتخابات مجلس و نهایتاً شیوع ویروس کرونا گوشه‌هایی از حوادث ناگوار سال جاری آموزشی بوده و عملاً کم و کیف امتحانات نوبت دوم را زیر رادیکال برده است. به لطف سیستم چالشی ۶_۳_۳ که در زمان وزارت دکتر حاجی بابایی بر آموزش و پرورش تحمیل شد، با توصیفی شدن امتحانات در دوره ۶ ساله اول تقریباً چیزی به نام مردودی در این مقطع وجود ندارد. در دوره ۳ ساله متوسطه اول نیز امتحانات نهایی از سال نهم حذف شده و عملاً مردودی از این مقطع نیز رخت بر بسته است. در دوره متوسطه دوم به ویژه امتحانات نهایی سال دوازدهم، مسئله پیچیده و چالشی است. در گپ دوستانه با تعدادی از مدیران متوسطه، استاد خسرو پرویز از مدیران پیشکسوت استان البرز پیشنهاد معکوس کردن بارم امتحانات خرداد ماه لحاظ ۱۴_۶ به جای ۶_۱۴ را دادند. (یعنی از نیمسال دوم فقط شش نمره سوال طرح شود) با توجه به اینکه حدود ۷۰ درصد کتب تا پایان بهمن ماه به طور حضوری در مدارس تدریس شده است و بخش‌هایی نیز در کلاس‌های مجازی مدارس، شبکه آموزش صدا و سیما با کمک اولیای دانش‌آموزان به طور نیم‌بند مطالعه شده است، لذا در صورتی که حتی اردیبهشت ماه هم مدارس بازگشایی نشوند، پیشنهاد می‌شود بارم امتحانات نیمسال دوم به صورت ۱۰ _۱۰ منظور گردد. البته حتی اگر اردیبهشت ماه نیز مدارس مجددا دایر گردند، بازهم پیشنهاد ۱۰_۱۰ منصفانه‌تر به نظر می‌رسد.

سخن آخر

با توجه به تمرکز ویژه بر ارزشیابی فاینال، فشار روحی و روانی والدین برای کسب نمره و اخذ مدرک، فشار مضاعف تعطیلات و اجرای نیم‌بند کلاس‌های مجازی (به دلایل مختلف) می‌توان به جز امتحانات سال دوازدهم، در برخی از دروس با استفاده از آزمون‌های اوپن بوک، دادن کار عملی، سمینار، کار گروهی، خرد کردن نمره، سؤالات تحلیلی و آزمون‌های متعدد تا حدودی از فشار امتحانات نیمسال دوم بر دانش‌آموزان کاست. نظر به این که دکتر ساکی رئیس مرکز سنجش و پایش کیفیت آموزشی وزارت آموزش و پرورش از پیشکسوتان آموزش و پرورش بوده و بر مسائل ساری و جاری احاطه کامل دارند، لذا انتظار می‌رود حداقل در مرحله تصمیم‌سازی‌ها از نظرات سازنده همکاران استفاده نمایند.