وقتی چشمها سکته می کنند

شبکیه چشم و اعصاب بینایی نواحی از چشم هستند که بیشتر درگیر عارضه سکته چشمی می‌شوند. اصطلاح "استروک چشمی" یا همان سکته چشمی در توضیح چندین بیماری مختلف به کار گرفته می‌شود که به دلیل عدم جریان خون کافی به چشم به کاهش قدرت بینایی منجر می‌شود. سکته چشمی می‌تواند موجب از بین رفتن ناگهانی بینایی شود. خطرات ناشی از سکته چشم جدی هستند و باید به سرعت کنترل شوند.

اگرچه دلایل انواع مختلف سکته چشمی ممکن است متفاوت باشد اما نتیجه تمامی آن‌ها برابر است با از دست دادن بینایی که در صورت عدم رسیدگی به موقع می‌تواند دائمی شود.

شایعترین انواع سکته چشمی شامل انسداد ورید مرکزی شبکیه، انسداد شریان مرکزی شبکیه و نوروپاتی ایسکمیک عصب بینایی هستند.

سکته چشمی معمولا با درد همراه نیست اما موجب کاهش قدرت بینایی و به طور معمول در یک چشم می‌شود. از دیگر علائم این بیماری می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: تغییر ناگهانی در قدرت بینایی، تاری دید و احساس فشار و ناراحتی در چشم.

آسیب‌دیدگی دائمی می‌تواند تنها در چند دقیقه اتفاق افتد. حتی درصورتیکه قدرت بینایی به سرعت به حالت اولیه خود بازگردد لازم است به پزشک مراجعه شود.

پزشک در تشخیص سکته چشمی سابقه پزشکی، بیماری قلبی عروقی و دیگر بیماری‌ها از قبیل دیابت و فشار خون بالا را بررسی می‌کند. حدت بینایی و میدان بینایی ارزیابی می‌شود. با گذشت زمان شبکیه نازک شده و مملوء از رنگدانه می‌شود. همچنین ممکن است عروق خونی در چشم علائم دیگری از سکته را در مدت یک هفته تا یک ماه پس از آن نشان دهند.

درصورتیکه لخته خون عامل انسداد جریان خون باشد درمان سکته چشمی با مصرف داروهای حل کننده لخته خون امکان‌پذیر است. همچنین پایین آوردن فشار چشم در برخی موارد به جابجا شدن لخته خون کمک می‌کند.

سکته چشمی با سکته مغزی مرتبط است اما یک عارضه متفاوت از سکته مغزی است. سکته چشمی از کاهش جریان خون ناشی شده و به همین دلیل با سکته مغزی شباهت دارد. همچنین سکته در چشم فاکتور خطرزایی برای افرادی است که سابقه سکته دارند. علاوه بر این، فاکتورهای خطرزایی همچون فشار خون بالا، بیماری قلبی عروقی و سن در بروز هر دو نوع سکته نقش دارند.