مجازات خیانت در امانت چیست؟

در پاسخ به این سوال که خیانت در امانت چیست؟ باید به شما بگوییم هنگامی که شخصی مالی را در اختیار دیگری قرار می دهد تا به طور قانونی از آن استفاده کرده و یا آن را به مصرف خاصی برساند گفته می شود مالک آن مال را به دیگری به امانت سپرده است. حال اگر فرد مذکور مال سپرده شده را به ضرر مالکان یا تصرف کنندگان آن مال تصرف کرده باشد گفته می شود در امانت خیانتی رخ داده است و فرد خائن شمرده می شود که باید بر حسب آنچه در قانون به عنوان مجازاتی برای خیانت در امانت آمده است برای وی لحاظ گردد. ما در این مقاله به مجازات خیانت در امانت در قانون کشور خواهیم پرداخت تا افراد با آگاهی از این مسئله دچار چنین اشتباهاتی نشوند.

مجازات خیانت در امانت

در کشور ایران برای اولین بار در ماده ۲۴۱ قانون مجازات اسلامی به مجازات خیانت در امانت پرداخته شد. و در سال ۱۳۷۵ خورشیدی در مواد ۶۷۳ و همچنین ۶۷۴ به این جرم پرداخته شده است.

طبق آنچه گفته شد عنصر قانونی مربوط به جرم خیانت در امانت ماده ۶۷۴ قانون تعزیرات مصوب سال ۱۳۷۵ می باشد. آنچه در این قانون آمده است این گونه است که: هرگاه اموال غیر منقول یا منقول یا نوشته و عباراتی همچون: چک و سفته و قبض و همانند آنها به عنوان امانت یا اجاره یا رهن یا برای وکالت یا هر کار بی اجرت یا اجرت دار به شخص دیگری داده شده باشد و بنای کار به این صورت باشد که اشیای مذکور به مصرف معینی برسد یا پس داده می شود و شخصی که اشیا نزد او بوده و آنها را به ضرر مالکین ما متصرفین آنها تلف یا استعمال یا مفقود یا تصاحب نماید به حبس از شش ماه تا سه سال محکوم خواهد گردید.

در این بین عنصر مادی خیانت در امانت هر چهار مورد را شامل می شود که این موارد عبارتند از: اتلاف، مفقود کردن، تصاحب و یا استعمال مالی که به امانت گذاشته شده است که می تواند به شکل ترک فعل یا فعل باشد.

اما باید توجه داشت که این امر در بیشتر مواقع به شکل فعل بوده که در مجازات خیانت در امانت در ماده ۶۷۴ هم به این موضوع پرداخته شده است.

جمع بندی

آنچه در این مقاله گفته شد در رابطه با مجازات خیانت در امانت می باشد که خیانت در امانت زمانی محقق می شود که رابطه حقوقی امانی میان امانت گذار و خائن برقرار شده باشد. باید این موضوع را جدا کنید که اگر خائن بر خلاف رضایت مالک و توسط خودش مالی را تصاحب کرده باشد آنچه که به عنوان جرم شناخته می شود از مصادیق سرقت است نه خیانت.

در نهایت می توان گفت که جرم خیانت در امانت امری بسیار زشت و ناپسند می باشد که نه تنها امانت مورد ادعا را مورد خدشه قرار داده است. بلکه موجب از بین رفتن اعتماد عمومی جامعه نی می شود. و قانون مجازات خیانت در امانت را طوری طراحی کرده است که هر دو طرف به حق و مجازات خود برسند.