حسینی: سردار و طارمی کار را درمی‌آورند
کاپیتان تیم فوتبال پرسپولیس به خبرورزشی گفت: الگو نیستم، اما جوان نیمکت‌نشین پرسپولیس به من نگاه می‌کند.
به سیدجلال تبریک می‌گویم که بعد از مدت‌ها بازی نکردن نشان داد نمونه و الگوست. او همیشه به تصمیم مربی احترام گذاشته و چه در زمین و خارج از زمین به تیم کمک می‌کند.» این جملاتی بود که گابریل کالدرون سرمربی پرسپولیس در نشست خبری پس از پایان بازی با فولاد خوزستان در تمجید از کاپیتان تیمش بر زبان آورد. صحبت از سیدجلال حسینی است. او در پاسخ به این سؤال که شما به خاطر شهرآورد روی نیمکت نشسته بودید، می‌گوید: «اصلاً این‌طور نیست سرمربی تصمیم می‌گیرد و خدا را شکر که امروز یک برد خوب به دست آوردیم. کنعانی‌زاده هم گل زد، مبارک همه باشد. نظر فنی سرمربی بود که امروز روی نیمکت بنشینم. او سرمربی است و هرچه تصمیم بگیرد درست است.» رفتار و گفتاری که می‌تواند یک الگو برای فوتبالیست‌های ایرانی باشد و حتی کاپیتان دوم پرسپولیس ابایی ندارد که بگوید: «سیدجلال برای من یک الگوی بزرگ است. ما خوشحالیم که یک کاپیتان بزرگ داریم که توانسته مردم را در این چند ساله خوشحال کند. من کنار او بوده‌ام و همیشه دیده‌ام که واقعاً سیدجلال یک کاپیتان و رهبر بزرگ برای ماست.»
شاید در حرف ساده باشد، اما در عمل خیلی سخت است که عضو باشگاه صدتایی‌های تیم ملی باشی، پرافتخارترین بازیکن لیگ برتر باشی، کاپیتان اول و بزرگ‌تر تیم باشی و روی نیمکت بنشینی، اما صدایت درنیاید! فقط باید سیدجلال حسینی باشید تا عمق این حرف را درک کنید. کاپیتانی که در روز‌های اخیر مصاحبه هم کرده، اما اشاره‌ای به نیمکت‌نشینی خود و تصمیمات کالدرون نکرده است.
اگر موافق باشی می‌خواهم برگردیم به بازی با فولاد خوزستان. البته نه خود بازی و دقیقاً بعد از اتمام مسابقه.
منظورت رختکن است؟!
نه، کنفرانس خبری گابریل کالدرون که از تو به عنوان یک الگو یاد کرد. سرمربی پرسپولیس به تو تبریک گفت که بعد از مدت‌ها بازی نکردن نشان دادی یک بازیکن نمونه و الگو هستی.
آقای کالدرون لطف دارد، اما من الگو نیستم. هرگز خودم را الگو ندانسته و نمی‌دانم!
چرا؟
فوتبال ما آن‌قدر بزرگ و الگو داشته که سیدجلال حسینی اصلاً به حساب نمی‌آید!
این را به حساب تعارف و تواضع تو می‌گذارم، اما حرف سرمربی توست.
گفتم آقای کالدرون خودش بازیکن بزرگی بوده و دو دوره جام جهانی برای تیم ملی آرژانتین بازی کرده است. من فقط به وظایف خودم به عنوان یک بازیکن حرفه‌ای عمل کردم، همین!
اما خواسته یا ناخواسته الگو شدی. کاپیتان اول تیم باشی، مصدوم هم نباشی، اما یک دقیقه هم بازی نکنی و حرفی نزنی!
ببینید وظیفه اصلی یک فوتبالیست حرفه‌ای و هر بازیکنی احترام به تصمیم سرمربی است. من این قانون نانوشته را در فوتبال آموختم و سعی کردم به آن عمل کنم. کار شاقی هم نکردم. در فوتبال حرفه‌ای یاد گرفتم که با اعتراض و حرف کسی نمی‌تواند حقش را بگیرد بلکه باید تمرین و تلاش بیشتری کنی و به جای زبان از ساق‌هایت کار بکشی!
چه اشاره جالبی!
نمی‌دانم! هر کس به هر حال روش زندگی خودش را دارد. من... (سکوت می‌کند)
چرا سکوت کردی؟
ببینید به قول شما من خواسته یا ناخواسته توی دید هستم!
الگو! اسمش الگوست؟!
حالا به قول تو الگوی جوانی که کنار من روی نیمکت پرسپولیس نشسته است. آن جوان نیمکت‌نشین به من سیدجلال حسینی نگاه می‌کند. گفتم که من نه دوست دارم و نه خودم را در اندازه‌های یک الگو می‌دانم، اما به هر حال آن جوان به من نگاه می‌کند. باید مراقب رفتار و گفتار خودم باشم.
به عنوان یک کاپیتان؟
بله، این بازوبند کاپیتانی پرسپولیس خیلی سنگین است. بزرگانی مثل علی پروین، علی دایی، مهدی مهدوی‌کیا، علی کریمی و... آن را به بازو بسته‌اند. باید وارث خوبی برای آن باشم. اگر من هم بخواهم ناپخته عمل کنم از آن بازیکن جوان چه انتظاری می‌رود؟
همین الان به ذهنم رسید. خیلی جالب است که الان در تیم یوونتوس اسطوره این باشگاه یعنی جانلوئیجی بوفون نیمکت‌نشین است و اعتراضی هم ندارد.
فوتبال حرفه‌ای یعنی همین. بوفون یوونتوس را انتخاب کرده و می‌داند باید پای این انتخاب بایستد. او یک بازیکن حرفه‌ای است و البته همه هم می‌دانیم یک الگوی اخلاقی مناسب برای همه دروازه‌بان‌ها و حتی بازیکنان فوتبال.
منظورم این بود که او هم مثل تو کاپیتان است، اما با تصمیم سرمربی روی نیمکت می‌نشیند و حرفی هم نمی‌زند.
ما کجا و بوفون کجا؟ شوخی می‌کنی؟!
نه، در مثل جای هیچ مناقشه‌ای نیست. بوفون برای فوتبال ایتالیا یک بازیکن بزرگ است و تو هم برای فوتبال ما یک مدافع بزرگ و ماندگار هستی. البته این مثال را زدم، چون می‌دانم فوتبال ایتالیا را خیلی دوست داری.
البته من آن فوتبالی را از ایتالیا دوست دارم که آث میلان در اوج قدرتش بود. رود گولیت، فرانک ریکارد و مارکو فان‌باستن سه هلندی درآن بازی می‌کردند و همه جام‌های اروپایی را تصاحب می‌کرد. آث میلان و همین‌طور فوتبال ایتالیا خیلی افت کرده است. نظری هم دادی لطف توست و امیدوارم بتوانم اسم خوبی از خودم در فوتبال به جای بگذارم.
به هر حال واکنش تو به نیمکت‌نشینی در پرسپولیس، سکوت و تحمل شرایط برای خود من که سال‌ها در مطبوعات ورزشی قلم زدم جالب و در عین حال تأمل‌برانگیز است. امیدوارم به قول گابریل کالدرون الگویی برای همه جوانان فوتبالیست ما باشد.
ممنونم!
بحث پرسپولیس را که ببندیم به تیم ملی می‌رسیم. پنج‌شنبه (امروز) تیم ملی کشورمان بازی بسیار حساسی با تیم ملی عراق دارد. تو به عنوان کسی که سال‌ها در تیم ملی بازی کرده این مسابقه را چطور ارزیابی می‌کنی؟
به نظرم عراق تیمی سختکوش است که شبیه‌ترین فوتبال به ایران را در قاره آسیا بازی می‌کند. بازی مقابل این تیم اصلاً ساده نیست، اما ما نفرات خوبی داریم و امیدوارم بتوانیم عراق را در اردن شکست دهیم.
گفتی عراق شبیه‌ترین فوتبال به ایران را دارد. توضیح بیشتری می‌دهی؟
بله، بازیکنان عراقی هم مثل ما از دل کوچه و خیابان و زمین‌های خاکی می‌آیند. به شدت احساسی هستند و مثل ما ایرانی‌ها عرق و تعصب زیادی به تیم ملی کشورشان دارند. آن‌ها خیلی متعصبانه بازی می‌کنند و هر چه دارند در زمین می‌گذارند. من فکر می‌کنم این عراق خطرناک است، اما تیم ایران در حال حاضر از آن‌ها قوی‌تر است.
چرا؟
شما نفر به نفر بازیکنان ما از دروازه بگیرید تا خط دفاع، هافبک و مهاجم همه بچه‌های ایران یک سروگردن از لحاظ فوتبالی از آن‌ها بالاتر هستند و به همین خاطر پیش‌بینی می‌کنم برنده این بازی ما باشیم.
اما ما به بحرین باختیم.
آن شکست یک اتفاق بود و باید فراموش شود. اتفاقاً با آن شکست بچه‌ها به خودشان آمده و جلوی عراق جبران مافات می‌کنند.
کریم باقری که به تازگی سر تمرین تیم ملی حضور پیدا کرده بود اعتقاد داشت بازیکنان ایرانی کمی بیش از حد عصبی هستند. نظر تو چیست؟
روی حرف آقاکریم که نمی‌توان حرف زد! به هر حال اگر هم بازیکنان ایرانی کمی عصبی یا احساسی می‌شوند به خاطر عرق و تعصب به کشورشان است، اما باید مراقب هم باشند. باید با تمرکز کامل با عراق بازی کرد و مطمئن هستم به امید خدا بچه‌ها با دست پر از اردن برمی‌گردند.
خودت فکر می‌کنی چه بازیکن یا بازیکنانی از تیم ملی کشورمان شانس گلزنی بیشتری در بازی با عراق داشته باشند؟
(بعد از کمی مکث) ما نفرات خیلی خوبی در خط حمله داریم. فکر می‌کنم به قول ما فوتبالی‌ها سردار آزمون و مهدی طارمی در بازی با عراق کار را دربیاورند و عملکرد خوبی داشته باشند.
و بالاخره پیش‌بینی نتیجه بازی؟
فوتبال که قابل پیش‌بینی نیست، اما امیدوارم ۲ بر صفر یا ۲ بر یک برنده این بازی شویم.
ارسال نظر