برای پایین کشیدن پرسپولیس تلاش می‌کنند

مجموعه‌ای از صحبت‌ها به شفاف شدن اتفاقاتی منجر شد که همیشه درباره آن صحبت می‌شد. ماجرا با صحبت‌های گرشاسبی شروع شد و استنتاجی که صورت گرفت و موضوع دست‌های بالا به میان آمد و به سرعت در شبکه‌های اجتماعی پر شد، به ویژه که همزمان محمدحسن انصاری فرد نیز در گفتگویی پرده از اظهارات اسماعیل حسن‌زاده برمی دارد.

محرومیتی که دستورش از بالا می‌رسد؟ حالا همه می‌پرسند منظور از بالا چیست. در جریان احکام شبکه اجتماعی پر می‌گردد از انگشت اتهامی که به سمت مهدی تاج و محمدرضا ساکت گرفته می‌شود، اما رفتن گرشاسبی و برانکو ایوانکوویچ قطعا چالش‌هایی بزرگتر از قواره مقام‌های فدراسیون فوتبال است. سراغ حمیدرضا گرشاسبی می‌رویم تا شنونده صحبت‌های او باشیم. البته به آسانی می‌توان متوجه شد، حرف‌های ناگفته بسیاری را پیش خود محفوظ نگه داشته است. با این گفتگو همراه باشید.

صحبت‌های اخیر شما در کنار صحبت‌های مدیرعامل باشگاه به نقل از رییس پیشین کمیته انضباطی در شبکه‌های اجتماعی بسیار پر سر و صدا شد. استنتاجی که از صحبت‌های شما درباره دخالت دست‌های بالا شد را چطور ارزیابی می‌کنید؟

بالاخره راه‌های حفظ موفقیت در یک مجموعه موفق کاملا روشن است. همه چیز را نباید گفت. شما ببینید پرسپولیس مهمترین موفقیت‌های سال اخیر فوتبال ایران رادر چه شرایطی به دست آورد. باشگاه از جذب بازیکن محروم بود. محدودیت زیادی داشت. با آن شرایط نایب قهرمان آسیا شد. چه بسا قهرمان آسیا هم می‌شدیم اگر برنامه ریزی‌هایی که کردند مانع نمی‌شد. پرسپولیس در آن شرایط همه جام‌های داخلی را دریافت کرد و تازه برای فصل پس از آن خود را تجهیز کرده بود آن هم با بازیکنانی که سرمربی معرفی کرد. ولی یک جای موفق با یک سری تصمیم‌های غلط در مسیر ناکامی قرار گرفت. آن تصمیم غلط، استثنائات هم داشت، اما پرسپولیس را آنقدر دارای ارزش نداشتند که برایش مجوز بگیرند وقتی نمی‌شود، یعنی نمی‌خواهند.

یعنی تغییر خودتان را بخشی از برنامه ناکام شدن پرسپولیس می‌دانید؟

من نمی‌گویم برنامه بود. در مورد خودم هم حرف نمی‌زنم. بحث من کلی است. هیچ جای دنیا آگاهانه کاری نمی‌کنند که یک قطار از روی ریل خارج شود. پرسپولیس روی ریل بود. اگر این بحث‌ها را هم انجام می‌دهیم برای این است که جلوی تکرار آن برای آینده گرفته شد.

این تغییر را از صحبت‌های شما استخراج کرده اند که گفته شد قهرمانی پرسپولیس بس است، این صحبت به صراحت گفته شد یا اینکه تلقی این بود؟

من اینطور نمی‌گویم. ما این را احساس کردیم، چون به صورت مر تب کار سخت‌تر می‌شد. شما در فضای کاری که جلو می‌روید، مسائلی دستگیرتان می‌شود. قرار نیست همه چیز را رک و راست بگویند. اگر غیر از این باشد که سنگ روی سنگ بند نمی‌شود، اما از روی رفتار‌ها به خوبی متوجه می‌شوید، فضا چگونه اس

مثلا چه رفتارهایی؟

من نمی‌خواهم صحبتی کنم که حاشیه به وجود آید. ولی می‌توانم اینطور بگویم که شما تلاش می‌کنید و به موفقیت‌هایی می‌رسید و بعد می‌بینید به تلاش‌های شما ارزشی گذاشته نمی‌شود. فقط برای من اینطور نبوده است. پرسپولیس در طول تاریخش موفقیت‌ها و افتخارات زیادی داشته است، کدام یک از آن‌ها مورد تقدیر قرار گرفتند.

از سال ۷۹ به بعد هر مدیری که پرسپولیس را به قهرمانی رسانده برکنار شده است، فکر می‌کنید اگر پرسپولیس را قهرمان نمی‌کردید، سرکار می‌ماندید و استثنائ‌های قانونی شامل حال شما و پرسپولیس می‌شد؟

واقعا اینطور بوده است؟ هر چه هست برای من فرقی نمی‌کند. مدل اخلاقی و وجدانی من این است که در طول دوران مدیریتم، هر جا اگر احساس می‌کردم نمی‌توانم مجموعه را یک قدم جلوتر ببرم، خودم نمی‌ماندم. پرسپولیس قهرمان بود و به کمتر از این راضی نبودیم. اگر نمی‌توانستم پرسپولیس را قهرمان کنم حتی اگر می‌خواستند، خودم نمی‌ماندم. امکان نداشت بمانم. آن‌هایی که با من کار کردند و خود شما، روحیات من را به خوبی می‌شناسید. مدل کاری من ایت نیست که بمانم و با ماندنم خیانت کنم.

منظور ما این نبود که عامدانه پرسپولیس را قهرمان نکنید، ولی آیا این احساس را داشتید یا دارید که اگر پرسپولیس در زمان شما قهرمان نمی‌شد، ممکن بود که به کار خودتان ادامه بدهید؟

این را نمی‌دانم. هیچکس نمی‌داند، ولی به نظر من پرسپولیس این ارزش را داشت که آن را بر هم نزنند. فقط بحث من در میان نیست. بحث بر سر این است که یکسری قوانین با عجله وضع می‌شود. بعد هم با عجله یکسری استثنائات قائل می‌شوند و بعد این استثنائات شامل خیلی جا‌ها می‌شود، اما شامل حال پرسپولیس نمی‌شود. این اهمیت را می‌شد برای پرسپولیس و هواداران آن قائل شد. من هم که الان این حرف‌ها را می‌زنم برای این است که آقایان ملکی و پندار توفقیقی یکسری مسائل را مطرح کردند. خب طبیعی است که هواداران پرسپولیس من را مواخذه می‌کنند که چرا سکوت کردیم. تحت فشار قرار می‌گیریم و یک حرف‌هایی را می‌زنیم.

پس این بحث‌های هواداران در شبکه‌های اجتماعی مبنی بر برنامه ریزی بودن جدایی برانکو ایوانکوویچ را باید قابل تامل بدانیم؟ آیا رفتن شما هم بخشی از این برنامه بود؟

من این قضیه را برنامه ریزی شده نمی‌دانم. این را نمی‌گویم، ولی مساله این است که رفتن او در پی یکسری مسائل اتفاق افتاد.

به نظر با این سوال راحت نیستید. آن را به شکل دیگری مطرح می‌کنیم. می‌پرسیم اگر از ظرفیت‌های قانونی استفاده می‌شد و شما می‌ماندید، آیا می‌توانستید برانکو را نگه دارید؟

ما در یکی از سخت‌ترین شرایط و زمان‌ها با آقای برانکو، ۲ ساله تمدید کردیم. یکسری رفتار‌ها اگر در زمان من هم می‌شد، برانکو می‌رفت و نمی‌ماند، ولی به هر شکل بود با دیالوگ و ارتباط او را برای ماندن متقاعد کردیم. من یک جور دیگر هم می‌توانم این مساله را مطرح کنیم. اینکه شما گرشاسبی را زدید و رفت، هیات مدیره را چرا برهم زدید؟

یک بحث همین است. اینکه با توجه به سوابق موجود از دوران همکاری ایوانکوویچ با فدراسیون و پس از آن، ترکیب هیات مدیره به شکلی چیده شد که برانکو را برای رفتن متقاعد می‌کرد و شاید آن را برای خود یک پیام می‌دانست؟

به هر حال ترکیب هیات مدیره به این شکل شد و من الان مجبورم سکوت کنم باید کمک کنیم پرسپولیس در حاشیه قرار نگیرد. به هر حال طبیعی است که همیشه تلاش می‌شود تا قهرمان سقوط کند.

آقای گرشاسبی به نظر این مساله اصلا طبیعی نیست. اینکه رقبا چنین چیزی بخواهند را می‌پذیریم، اما غیر از رقبا چرا افرادی باید چنین خواسته‌ای داشته باشد؟

یک مساله این است که فشار‌ها روی افراد زیاد می‌شود. این سوال مطرح می‌شود که چرا پرسپولیس همیشه باید قهرمان باشد؟ در مظان اتهام قرار می‌گیرند. این مسائل در زمان ما هم بود. مثل بازی‌هایی که برای ما برنامه ریزی شد. همین برنامه ریزی برای قبل از بازی رفت فینال آسیا اتفاق افتاد. بازی با سایپا باعث شد تا تیم ما له شده برای بازی اعزام شود. در حالی که شرایط می‌توانست به کلی تغییر کند. همه می‌آیند، قهرمان را زمین بزنند. آن‌هایی که دست اندر کار هستند، چون متهم می‌شوند و تحت فشار هستند می‌خواهند از این شرایط خارج شوند و ناخواسته از آن سوی بام می‌افتند. این مدیران باشگاه هستند که باید این مسائل را مدیریت کنند.

ممکن است به خود برانکو هم کد‌هایی داده باشندکه وی را به نتیجه رساند با هر بهانه‌ای که شد برود؟

نمی‌توانم بگویم رفت برانکو سازمان یافته بود. رفتن او محصول یکسری اتفاقات بود که می‌توانست روی ندهد. وقتی خود من در پرسپولیس بودم با هر موفقیت احساس می‌کردم فشار‌ها بیشتر و حلقه محاصره تنگ‌تر می‌شود. ولی نمی‌گویم همه بسیج شده بودند که ناکام بشویم، اما برآیند نیرو‌ها به این سو بود. یک مثال می‌زنم شما به یک میهمانی می‌روید و اگر خوب استقبال نکنند متوجه می‌شوید که نمی‌توانید برای شام بمانید.

با اوصافی که وجود دارد فکر می‌کنید پرسپولیس می‌تواند باز هم به قهرمانی فکر کند؟

به نظر من نباید به کمتر از قهرمانی فکر کند فقط خواهش من این است که هیات مدیره هوای مدیریت و سرمربی تیم را داشته باشد. این حرف‌ها را دیگر باید کنار بگذاریم. آنچه اهمیت دارد این است که همه پشت هم باشند. مهمتر از همه، این است که هواداران سرسختانه از تیم حمایت کنند چه در ورزشگاه و چه در فضای مجازی باید حمایت کنند و حواسشان باشد که به حاشیه نروند. پرداختن از حد به این حرف‌ها هم کمک نخواهد کرد فقط حمایت همه جانبه از تیم است که می‌تواند کمک کند.