یکه‌تازی گواردیولا در دنیای مربیگری

انقلاب پپ

از گواردیولا به عنوان انقلابی فوتبال مدرن یاد می‌شود؛ او نه تنها تیمش زیبا بازی می‌کند بلکه نتیجه هم می‌گیرد و قهرمان می‌شود. زیبایی در فوتبال همیشه گارانتی‌ای برای رسیدن به جام نبوده است ولی برای پپ گواردیولا این موضوع دردسری درست نشده است. او سوء تفاهم‌ها در این زمینه را از بین برده است؛ می‌شود زیبا بازی کرد و در نهایت هم برنده و قهرمان شد. دست‌کم نتایجی که او در طول سال‌های مربیگری اش گرفته این موضوع را برجسته می‌کند. پپ در طول همه سال‌هایی که روی نیمکت به عنوان سرمربی نشسته تا به الان توانسته ۲۸ عنوان قهرمانی به دست بیاورد؛ آن هم فقط در طول ۱۲ سال (به همراه اولین سال حضورش در بارسای B). اولین قهرمانی اش در فصل ۲۰۰۸-۲۰۰۹ به همراه بارسا رقم خورد و بعد او در بردن جام‌ها هت‌تریک کرد. این روزها پپ چهارمین مربی تاریخ فوتبال است که بیشترین عناوین قهرمانی را به دست‌آورده است؛ به این حال در مدت زمانی که او به این تعداد از قهرمانی رسیده می‌تواند برای خودش پیش‌رو باشد. بالاتر از گواردیولا سه مربی پرافتخار دیگر هستند: سومی لوبانوفسکی است که ۲۹ قهرمانی در عرض ۴۲ سال فعالیت به عنوان مربی به دست آورد. دومی لوچسکو است که ۳۳ قهرمانی در ۴۰ سال دارد و نفر اول، پادشاه بی‌نظیر لیگ برتر انگلیس، سرالگس فرگوسن است که در عرض ۳۹ سال فعالیت موفق شد ۴۹ عنوان قهرمانی به دست بیاورد.

پپ در لیگ‌های مختلفی قهرمان شده و بازی‌های زیادی برده است ولی خودش به نظر می‌رسد که شیفته لیگ برتر انگلیس باشد. «همیشه لیگ برتر را ترجیح می‌دهم». البته او در همه سال‌هایی که از بارسا جدا شده دستش به جام لیگ قهرمانان اروپا نرسیده است و شاید امسال تمام تلاشش را بکند تا به این جامی که جایش در ویترین باشگاه سیتی خالی است برسد. «لیگ قهرمانان تورنمنتی بسیار مهم و البته بردنش بسیار سخت است. الان شرایط برای من و تیمم در این لیگ به گونه‌ای است که می‌خواهم به کازینو بروم و روی هرچیزی که در جیبم دارم برای بردن سیتی شرط ببندم. البته بردن لیگ برتر برای چند ماه من را خوشحال می‌کند، چون همیشه این قهرمانی مهم است، دلیلش هم این است که برای رسیدن به آن باید هفته‌های زیادی منتظر بمانید. این در حالی است که در لیگ قهرمانان اروپا در لحظه ممکن است اتفاقات زیادی بیفتد. بردنش به همین خاطر کار بسیار دشواری است».

درو کردن لیگ

در طول ۱۲ سالی که گواردیولا هدایت تیم‌های مختلفی را به عهده داشته (او یک سال بدون تیم بود) فقط در دو نوبت رسیدن به عنوان قهرمانی لیگ را از دست داده است؛ اولی مربوط به زمان حضورش در بارسلونا است؛ فصل ۲۰۱۲-۲۰۱۱ او پشت‌سر رئال‌مادرید ژوزه مورینیو به عنوان نایب‌قهرمانی رسید. دومی هم فصل ۲۰۱۷-۲۰۱۶ است؛ اولین فصل حضورش در سیتی که با این تیم در جایگاه سومی ایستاد. به غیر از این دو مورد، او همیشه قهرمان لیگ شده است. فارغ از فتح الفتوحاتی که کرده اثرگذاری این مربی هم مهم است؛ او هرجایی که بوده تأثیر خودش را نشان داده و ثابت کرده تیمش دارد گواردیولایی بازی می‌کند. از اسپانیا تا آلمان او تأثیرگذار بوده و تیم‌هایشان در جام جهانی هم توانسته‌اند از تفکراتی که پپ به لیگ تزریق کرده بهره ببرند. حضورش در لیگ برتر انگلیس هم به انگلیسی‌ها کمک کرد در جام جهانی ۲۰۱۸ جام بسیار متفاوتی را رقم بزنند.

شاید هنوز هم عده‌ای در دنیا باشند که از سبک پپ خوششان نیاید ولی بدون تردید همه آن‌هایی که فوتبال را دوست دارند از راه حل‌هایی که به ذهن این مربی می‌رسد تا تیمش را یک سرو گردن از بقیه بالاتر نگه دارد خوششان می‌آید. آخرین مورد این نبوغ را می‌شود در همین بازی ومبلی که چند روز پیش برگزار شد دید. او همچنان به پرس کردن تیم رقیب از بالا اعتقاد ویژه‌ای دارد ولی داستان جدیدش این است که دروازه‌بان با خروج از محوطه خودش تبدیل به مدافع آخر می‌شود و دو مدافع کناری هم وظیفه دارند به سمت زمین رقیب یورش ببرند تا به عنوان هافبک مهاجم ایفای نقش کنند. نوآوری‌های این مربی نشان می‌دهد، پپ هنوز هم فاصله زیادی با بقیه دارد.