در زمانه‌ای هستیم که جامعه تصمیم گرفته است دیگر اطلاعاتی دریافت نکند/ پدیده «زیرزمینی» در جامعه ما به بدنه تبدیل شده است

سرویس فرهنگی مستقل آنلاین: فرزاد موتمن نویسنده و کارگردان سینما وتلویزیون است که در سه دوره جشنواره فیلم فجر نامزد بهترین کارگردانی و بهترین فیلم شده است. او کارگردانی آثاری همچون «شب‌های روشن»، «جعبه موسیقی»، «آخرین بار سحر را کی دیدی؟» و «خداحافظی طولانی» را برعهده داشته است.

او در نقد رشد و گسترش کافه کتاب‌ها و سالن‌های تئاتر با انتشار پستی در اینستاگرام گفت: در جامعه‌ای هستیم که تصمیم گرفته شده دیگر هیچ اطلاعاتی دریافت نشود. این کافه‌کتاب‌ها که به ظاهر مراکز فرهنگی هستند، به یک فضای مجازی تبدیل شده‌اند که تاثیری بر واقعیت جامعه ندارد.

او گفت: «در حالی‌که تیراژ کتاب، بین هـفتصد تا سیصد جلد، در نوسان است و روزنامه‌هـا دیگر خواننده‌ای ندارند و فقط منتشر می‌شوند تا باشند، یعنی در زمانه‌ای که جامعه تصمیم گرفته که به اطلاعات نیازی ندارد، در فاصله بین خیابان کریمخان تا جمهـوری، هـر سوراخی که فکرش را بکنید، تبدیل به «کافه کتاب» شده و بسیاری از ساختمان‌هـای قدیمی و از کار افتاده و انباری‌هـا، تبدیل به سالن‌هـای کوچک تئاتر شده‌اند. پدیده‌ای که در جامعه ما به‌طور طبیعی باید پدیده‌ای «زیرزمینی»، تلقی شود، با اجرای حدود صد و بیست نمایش در هـر شب، تبدیل به «بدنه» شده است. مهـم‌ترین ویژگی جامعه ما از دیرباز، این بوده که «ناموزون» و «مرکب» است، اما این پدیده در سال‌هـای اخیر ابعادی غیر واقعی پیدا کرده است. نمونه‌اش هـمین «کافه کتاب»هـا و تئاترهـا هـستند که در واقع دارند جای خالی شادمانی و سرزندگی و زندگی شبانه را پر می‌کنند، اما مشکل وقتی رخ نشان می‌دهـد، که از سالن تئاتر یا کافه‌ای قدم به روزمرگی کُند و ملاحظه‌کار هـمیشگی خیابان می‌گذاری و واقعیت عبوس و دوست نداشتنی، مثل یک سیلی، ناگهـان تو را به‌خود می‌آورد و دوباره بیاد می‌آوری که کجا زندگی می‌کنی! تا وقتی که بین فضاهـایی که برای خوش‌آیند خودمان می‌سازیم و جامعه واقعی اطرافمان، ارتباط ارگانیکی وجود نداشته باشد، این فضاهـا مجازی هـستند و هـیچ تأثیری بر واقعیت زندگی اطراف‌مان نمی‌گذارند.»