به روحانی بگویید ما در اینجا انتخابات جنسیت زده نداریم

یک کاربر افغانستانی در پاسخی طعنه آمیز به روحانی نوشت:

"مه هم یکمک یخگلگی کنم:

به روحانی بگویید: ما در افغانستان وقتی در بانک حساب باز میکنیم کارت ATM ما همان مستر کارت است که میتوانیم با آن هر جای دنیا از حساب خود پول برداریم. بماند که از تمام خودپردازها میتوانیم هم دلار و هم پول رایج مملکت دریافت کنیم. ما حجاب اجباری نداریم.

تلویزیون ما در قرق یک عده خاص نیست، ما تلویزیون آزاد، خبرنگار آزاد و روزنامه های آزاد داریم. ما سانسور خبری، سانسور محتوایی، خودسانسوری نداریم. ما در افغانستان برای انتخابات ریاست جمهوری محدودیت جنسیتی نداریم و زنها هم مجازند کاندید ریاست جمهوری باشند.

ما برای ورود به استادیوم محدودیت جنسیتی نداریم. ما هم آزادی بیان داریم و هم آزادی پس از بیان. در افغانستان داشتن ماهواره جرم نیست و مردم در حصر خبری نیستند. در افغانستان فیسبوک، توئیتر، تلگرام، یوتیوب و غیره فیلتر نیست."

به گزارش سرویس سیاسی مستقل آنلاین تمسخر آقای روحانی در قبال انتخابات الکترونیک در افغانستان بیش از آنکه در پی تمسخر آن کشور باشد، ناشی از تصور باطلی است که بسیاری از ایرانیان از جمله رئیس جمهورمان درمورد آن کشور دارند مبنی بر اینکه افغانستان کشوری عقب مانده است. این تصور خطا ناشی از پناهندگی میلیونها افغانستانی در ایران و اشتغالشان به کارهای یدی میباشد. آوارگی میلیونها افغانستانی در خارج از کشورشان بیش از آنکه ناشی از عقب ماندگی کشورشان باشد محصول ناامنی، جنگهای داخلی و صد البته حضور طالبان است. البته در افغانستان بواسطه چهل سال جنگ و ویرانی بسیاری از زیرساختهای توسعه همچون، صنایع مدرن، نیروگاهها، حمل و نقل، راه آهن و این دست اقدامات صورت نگرفته است. از این بابتها ایران از افغانستان بسیار جلوتر است ضمن آنکه ما بیش از یکصد سال هم هست که از درامد سرشراری به نام نفت و گاز برخوردار بوده ایم که آنها یک سنت آن را هم نداشته اند. اما جان کلام که نه رئیس جمهورمان و نه بسیاری از هموطنانمان از آن خبر ندارند آن است که از نظر توسعه سیاسی واجتماعی، افغانستان بسیار از ایران پیشرفته تراست. زنان، به عنوان مثال، در افغانستان از نظر سیاسی و اجتماعی وضعیت بهتری در نسبت با زنان درایران دارند؛ دست کم در مناطقی که زیر نظرحکومت مرکزی است. درافغانستان یک دوجین رادیو و تلویزیون غیرحکومتی و خصوصی وجود دارد که یکی از آنها هم درایران وجود ندارد. آزادی بیان، آزادی مطبوعات، آزادی احزاب و تشکلهای سیاسی و مدنی مستقل ازحکومت، امکان انتقاد از حکومت و مخالفت با آن و مفاهیمی از این دست قابل مقایسه با ایران نیست. انتخابات در افغانستان به مراتب آزادتر از انتخابات در ایران است. در افغانستان نهادی به نام شورای نگهبان و نظارت استصوابی، جلوی شرکت منتقدین حکومت در انتخابات را نمی گیرد. درست است که در انتخابات اخیرشان در حدود پانرده درصد رای دادند، اما مشارکت پایین در نتیجه نبود امنیت، تهدیدات جدی طالبان، اختلافات قومی، قبیلگی و محلی بود تا عدم تمایل مردم برای شرکت در انتخابات.

  هیچکس ادعا نمیکند که دموکراسی در افغانستان حتی د رمناطقی که زیر نظرحکومت مرکزی است بی عیب و نقص است. اما درمقایسه با ایران، افغانستان میتواند سرش را خیلی بالاتر بگیرد چون نه کسی به اتهام "تبلیغ علیه نظام" یا "تشویش اذهان عمومی" در آن کشور در زندان به سرمیبرد، نه روزنامه ای به این اتهامات بسته شده و نه حکومتشان آنگونه که با معترضین آبان ماه در ایران برخورد شد، با معترضینش برخورد میکند.