مردم منتظر نمی‌مانند که دولتمردان خواب‌آلود برایشان تصمیم بگیرند

تفکر دیواری وارد فرهنگ مدیریتی ما شده، منابع دولتی می گیرند که دیوارکشی کنند!

نیاز مسکن وجود دارد، یک عده از مردم هم هستند که تمکن مالی دارند و می توانند خودشان بسازند. یک نیاز فزاینده ای هم وجود دارد بخصوص در مناطق ییلاقی و خوش آب و هوا و شمال کشور. مانند همان بحثی که گفتم اگر مدیریت، عالمانه و معطوف به آینده نگری نباشد و از تحولات عقب بماند، این جز هرج و مرج و بی نظمی حاصلی ندارد چون مردم منتظر نمی مانند که دولتمردان ما از خواب برخیزند و دائما خمیازه بکشند و چای و قهوه شان را بخورند و گپ و گعده شان را بگذرانند و بعد حالا بنشینند و چهار تا تصمیم بگیرند که تازه حالا چقدر از این تصمیمات درست و اصولی باشد یا نباشد و به نفع مردم باشد یا نباشد چون متاسفانه اغلب تصمیمات بازدارنده است. نگاه که می کنیم نوع تصمیمات محدودکننده است. من یک اصطلاحی داشتم و می گفتم تفکر دیواری. یعنی مثلا ما در هر جایی که قرار می گیریم دائما دنبال این هستیم که یک دیوار بکشیم و مانع بشویم از اینکه مثلا یک عده وارد شوند و یا یک عده خارج شوند.

من هرمزگان که رفته بودم اگر در آن سالها تشریف برده باشید، وقتی از فرودگاه به سمت مرکز شهر حرکت می کنید، دو طرف زمین های وسیعی بود که در اختیار دستگاه های دولتی بوده؛ نیروهای نظامی و انتظامی و جالب است که این زمین های رسیعی که در دوطرف بودند، همه سرتاسر دیوار کشیده بودند. دیوارهای آجری بلند و شما انگار در یک تونل بدون سقف داشتید حرکت می کردید و جالب اینکه در شهر بندرعباس که یک شهر ساحلی هست، شما اصلا دریا را نمی دیدید. می آمدید مرکز شهر و بازار شهر و آنجا یک مقدار منظره دریا را می توانستید ببینید. می گفتم برای چه دیوار کشیدید؟ شما داخل تمام این محوطه هایی که دارید، فضای سبز، حوض، گل و گیاه کاشتید، خب این دیوارها را بردارید، نهایتا یک نرده معمولی بگذارید که این ملت از خیابان که رد می شوند با دیدن این درخت و سرسبزی، یک منظر و ماوای زیبایی را ببینند و باعث بهجت و انبساط خاطر بشود. جالب است ما پارکی داشتیم، پارک شهید دباغی در مرکز شهر که دور تا دور آن دیوار بود. دیوار آجری ۲ متری. پارک که دیگر یک فضای سبز است اجازه بدهید ارتباط بصری بین عابرین و ماشین هایی که عبور می کنند برقرار شود. دریا که کلا کور بود یعنی اگر شما وارد بندرعباس می شدید و نمی دانستید دریایی وجود دارد، فکر نمی کردید کنار دریا هستید. ما با این مدیران کلی صحبت کردیم، چانه زدیم و تشویق کردیم و پول دادیم که آقا این دیوارهایتان را جمع کنید، اینها مال مردم است. اجازه بدهید مردم از این مناظر طبیعی استفاده کنند و حظ بصری ببرند. و این منبعث از همان تفکری است که دائما دنبال دیوارکشی هستیم.

ما پروژه های بزرگی داشتیم. چند ده هکتار زمین مثلا برای دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان که اینها سالها منابع دولتی را فقط برای دیوارکشی می گرفتند! پس تو کی قرار است دانشگاهت را بسازی؟ کی می خواهی ساختمان ها و کلاس ها را بسازی؟ خب بیا یک منطقه کوچکتری را فعلا بگیر. اصل آن آموزش است، اصل آن ساختمانها هستند. تو سالها پول را برای دیوار پمپاژ می کنی؟ این تفکر دیوار متاسفانه همه جا هست یعنی به نحوی وارد فرهنگ مدیریتی ما شده که هر کجا که می رویم، سریع می خواهیم یک دیوار دور خودمان بکشیم که کسی وارد یا خارج حوزه ما نشود. این غلط است، آن را باز کنید. مردم در شمال کشور منتظر نمی مانند که آقایان کی می آیند که حالا مثلا اجازه می دهند در فلان جا یک ویلا بسازی یا نسازی! دارند می سازند و نتیجه اینگونه ساخت و سازهای لجام گسیخته و بی برنامه این شده که پراکنده شده، آشفته شده، کشاورزی از بین رفته، باغ ها نابود شده اند، خدمات رسانی به اینها مشکل شده، هزینه ها بالا رفته، تخلفات افزایش پیدا کرده، فساد زیاد شده، این به آن پول و رشوه داده! خب چرا؟ مثل خیلی از کشورهای دنیا ما هم بیاییم تعریف کنیم. کشورهایی که برایشان کشاورزی و محیط زسیت اهمیت داشته، برای این مسائل تدبیر کرده اند.

 گفتگوی دکتر عبدالرضا شیخ الاسلامی در جلسه آنلاین مدیریت ایرانی/ دولت بهار