دولت مال جبهه پایداری است

امیرحسین جعفری

این روزها اخبار مربوط به اعتراضات باعث شده دیگر اخبار کشور از جمله تحولات و جابجایی‌های درون دولت، مشکلات روزافزون اقتصاد و مسائل حوزه دیپلماسی و سیاست خارجی به حاشیه برود و جامعه چندان توجهی به رویکردهای فعلی و تحولات کلان اقتصاد و سیاست نداشته باشد که طبیعت شرایط زمان است. در این بین دولت رئیسی تغییرات قابل توجهی را تجربه کرده است که هر یک در ابعادی شامل پیام‌های سیاسی و در ابعادی نیز نشانه‌ی بهم‌ریختگی و ضعف است.

جهت بررسی موضوع فوق گفتگو کردیم با محمد مهاجری فعال سیاسی اصولگرا که در ادامه مشروح آن را می‌خوانیم:

در میان اخبار این روزها، برخی خبر‌ها نیز از درون دولت وجود داشت که تا حدودی به حاشیه رفت، اما از اهمیت قابل توجهی برخوردار بود؛ همچون انتصاب وزیر کار، استعفای معاون اجرایی رئیس جمهور، انتقال استاندار تهران به پست معاونت اجرایی ریاست جمهوری، و بالاخره اداره پایتخت بدون استاندار در شرایطی که جلسات شورای تامین باید با حضور استاندار برگزار شود. رئیس مناطق آزاد جنوب نیز در اقدامی ناگهانی برکنار شد و وزیر مستعفی و ضعیف کار جایگزین او شد. این تحولات یک بهم‌ریختگی سیاسی درون دولت است یا تحولی طبیعی که از دولت رئیسی انتظار آن می‌رود؟

بنظر من این وضعیت کاملا عادیست. تهران استاندار داشته باشد یا نداشته باشد مهم نیست وزارت رفاه ۴ ماه وزیر نداشت و اداره می‌شد، اتفاقی هم نیفتاد‌. معاون اجرایی رئیس جمهور هم نمی‌داشتیم اتفاقی نمی‌افتاد، رئیس سازمان مناطق آزاد هم نداشتیم اتفاقی نمی‌افتاد خیلی از کارها در دولت بدون رئیس هم صورت می‌گیرد و اتفاقی نمی‌افتد. دولت دچار بهم‌ریختگی نیست، قاعده همین است که می‌بینید وگرنه اگر انتظار نظم و ترتیب دارید که یک امر غیرطبیعی درون این دولت است.

کنار گذاشتن سعید محمد و جایگزینی عبدالملکی به عنوان یک وزیر شکست خورده چه پیام سیاسی دارد؟

من اگر شخص دیگری رئیس مناطق آزاد می‌شد تعجب می‌کردم. آقای رئیسی حتما باید بدهی جبهه پایداری را پرداخت می‌کرد زیرا بدهی سنگینی داشت که با انتصاب عبدالملکی وصول شد.

با این حساب یعنی دولت رئیسی به جبهه پایداری باج داده است؟

خیر! این کار باج نیست دولت مال جبهه پایداری است کسی که به خودش باج نمی‌دهد! بالاخره اگر کسی از بیرون آمده باشد مسئله‌برانگیز است. سعید محمد از بیرون جبهه پایداری بود که کنارش زدند کسانی هم که به جبهه پایداری وفادار نباشند باید دیر یا زود بروند و رها کنند. به هر حال دولت، دولت جبهه پایداری است و کسی را درون خود راه نمی‌دهد.

 اصلاح ساختارها و استفاده از چهره‌های خارج از دولت که این روز‌ها صحبت آن زیاد از تریبون‌های رسمی شنیده می‌شود، تا چه حد امکان وقوع دارد؟

خیلی تفاوتی نمی‌کند! افرادی را که حاضرند با رئیسی کار کنند و افرادی که رئیسی حاضر است با آن‌ها کار کند، خیلی دایره بسته‌ای هستند. این‌ها افراد فارغ‌التحصیل امام صادق و جبهه پایداری و تندروهای اصولگرا هستند و خارج از آن کسی حاضر نیست با رئیسی کار کند. افرادی که در اشل سیاسی پایین‌تر از حد معمول به حساب می‌آیند، با دولت کار می‌کنند. من هیچ انتظاری برای تغییر مثبت درون دولت ندارم.

 با این حساب دولت رئیسی به همین مسیر فعلی و بدون هیچ تغییری و با رویکرد بسته ادامه خواهد داد؟

من کاملا امیدوارم که این دولت هر تغییری پیدا می‌کند به سمت تقویت جبهه پایداری باشد. بخاطر اینکه دولت متعلق به جبهه پایداری است تا دولت یکدست شود، یکدستی که در یکسال گذشته نتیجه آن را در اقتصاد و سیاست خارجی دیده‌ایم ...

به عنوان سوال پایانی به یک سوال کلی برسیم، آینده دولت رئیسی در انتهای دوره اول را چگونه می‌بینید؟

دولت رئیسی اصلا اعتقاد ندارد که ضعف‌هایی دارد، دولت مثل راننده‌هایی است که تازه یاد گرفته‌اند و فقط گاز می‌دهند و توجهی به چراغ قرمز و چاله‌ها ندارند. تصوری که دولت از اداره کشور دارد یک تصور خیلی سطحی و ساده است و به همین خاطر وضعیت این است. وزیر اقتصاد بعد از یکسال تازه فهمیده است باید اقتصاد دستوری داشته باشد و به ارز دستور می‌دهد که پایین بیاید. یعنی کارهایی انجام می‌دهند که مدل ۱۹۶۰ است.