انتقاد مردم از مسئولان؛ یکی در کانادا و دیگری در ایران

برخورد یک شهروند با نخست وزیر کانادا را مقایسه کنیم با زبان بدن و ادبیات استاندار و شهردار تهران در امدادرسانی به سیل زدگان ...

مواجهه با مسئولین و مدیران دولتی، مهارتی است که مردم ما ندارند یا از اینگونه پرسشگری واهمه دارند.

۱- این فرد با کلاه و آستین بالا داده و چهره غضب کرده بادیگارد سلبریتی‌ها یا نقد کننده چک های برگشتی نیست بلکه استاندار تهران است که به مخاطبی که سن و سالی شاید نزدیک به پدرش دارد، می گوید:

«گیجی حرف نزن، پسر خوب»

۲- حضور سریع استاندار و شهردار و نماینده و وزیر در محل وقوع حوادث طبیعی و غیرطبیعی روی دیگر حاکمیت «ارباب-رعیتی» است. آنها در ناخودگاهشان خود را ارباب و شهروندان را رعیت می دانند و با این نگاه پس هر حادثه ای خود را به محل رسانده و با ثبت چند عکس اینگونه القاء می کنند که: رعیت ببینید چه اربابان خوبی دارید که به خاطر شما کفش و لباسش را گلِی کند. 

۳- مسئولی که خود را کارگزار شهروندان می داند وسط گِل و لای سیل نمی خزد، بلکه با استناد به قانون وظیفه خود را انجام می دهد و در پس هر حادثه ضمن تنبیه مقصران سریعا نشست خبری گذاشته و در مقام پاسخگویی به چرایی حادثه برمی آید.

۴- نسل جدید مدیران جوان چیزی شبیه ایشان و عبدالمالکی و یامین پور و سایر شاگردان رائفی پور است. در مقابل این نسل باید دعاگوی قدیم اصولگرایی از قبیل ضرغامی و توکلی و.. شد. آنها حداقل احترام سن و سال و ریش سفید را نگه می‌داشتند.

از کانال تلگرامی  https://t.me/kharmagaas