بزاق و حلق با شدت ویروس کرونا مرتبط هستند

در مطالعات اخیر، محققان مشخصات میکروبیوم‌ های بزاق و حلق بیماران مبتلا به بیماری ویروس کرونا را بررسی کردند و توانستند ارتباط بین میکروبیوم‌ ها و شدت بیماری کرونا را تعیین کنند.

به گزارش سیناپرس، میکروبیوم‌ های بزاق و حلق با عفونت ویروس کرونا و شدت بیماری مرتبط هستند. عفونت‌های شدید سندرم تنفسی حاد کرونا در تعداد کمی از افراد علائم خفیف ایجاد می ‌کنند، در حالی که در افراد دیگر باعث آسیب شدید ریوی یا مرگ می شوند. با توجه به چنین علائم بالینی متنوعی، شناسایی نشانگرهای زیستی شدت کرونا برای بیماران بسیار مفید است.

عوامل لازم برای تهاجم ویروس کرونا به میزبان شامل سرین پروتئاز گذرنده ۲ و ۴ و آنزیم مبدل آنژیوتانسین ۲ (ACE2) به مقدار زیاد در غدد بزاقی و سلول های اپیتلیوم دهان هستند. علاوه بر این، میکروبیوم حلق یا نازوفارنکس به دلیل این واقعیت که مخاط حلق محل اصلی عفونت، تکثیر و انتشار ویروس کرونا در بافت‌ ها و اندام‌ های میزبان است، تحت فشار بیشتری قرار دارد.

در این مطالعه نمونه ‌های بزاق و ترشحات حلق بیماران کرونایی که دارای علامت بودند، تهیه شد. بیشتر نمونه ها در عرض دو هفته پس از شروع علائم کرونا به دست آمدند. در ادامه، اسید دئوکسی ریبونوکلئیک میکروبی (DNA) استخراج‌ شده از نمونه‌ ها برای تعیین خصوصیات میکروبیوم در معرض توالی ‌یابی ژن ریبونوکلئیک اسید ریبوزومی 16S (RNA) قرار گرفت. علاوه بر این، ارتباط بین میکروبیوم های حلق و بزاقی، سطوح سیتوکین پلاسما و سن مورد بررسی قرار گرفتند.

ارتباط بین تغییرات در میکروبیوم‌های دهان و حلق و علائم کرونا با مقایسه تنوع آلفا و بتا در میان شرکت ‌کنندگان علائم ‌دار کرونا و غیرعلائم دار ارزیابی شد. علائم ارزیابی شده شامل تب، تنگی نفس، سرفه، تهوع یا استفراغ و اسهال بود. همچنین شدت کرونا بر اساس وضعیت پذیرش در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) تعیین شد. همبستگی بین یافته ‌های میکروبی و پاسخ‌ های ایمنی سیستمیک بر اساس ارتباط بین فراوانی نسبی هر جنس و سطوح سیتوکین پلاسما تعیین شد.

به گزارش سیناپرس، در تجزیه و تحلیل توالی ژن، برای نمونه های دهانی و نمونه های حلقی، میانگین هر شرکت کننده به ترتیب ۱۷۸۲۰ و ۸۵۴۳ بود. پنج شاخه ای که بیشترین فراوانی را در میکروبیوم دهان داشتند اکتینوباکتریا، فیرمیکوتز، باکتریوئیدت، فوزوباکتریا و پروتئوباکتریا بودند. محققان توضیح دادند که بیماران کرونایی مثبت فراوانی کمتری از فوزوباکتری ها و پروتئوباکتری ها را در میکروبیوم دهان نشان دادند.

فراوانی بیفیدوباکتریوم در میکروبیوم بزاق با سطوح پلاسمایی نشانگرهای زیستی کرونا مانند پروتئین جذب کننده شیمیایی مونوسیت-1 (MCP-1) و اینترلوکین 17F (IL-17F) ارتباط منفی داشت. شدت عفونت ویروس کرونا با تغییرات در میکروبیوم های دهان و حلق مرتبط بود.

به گفته محققان، تنوع آلفای میکروبیوم های دهان و حلق در بین بیماران کرونا نسبت به بیماران غیر کرونایی به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافته است. با این حال، تفاوت معنی داری در تنوع آلفا بین بیماران بستری در آی سی یو و سایر بیماران برای میکروبیوم های بزاقی مشاهده نشد.

تنوع آلفای میکروبیوم بزاق و حلق با سن افراد همبستگی منفی نشان داد و با اسهال و تب همراه بود. به طور خلاصه، یافته‌ های مطالعه نمایه‌ های میکروبی بیماران کرونایی نشان داد که شدت ابتلا به بیماری کرونا با فراوانی نسبی گونه ‌های باکتریایی خاص در دهان و حلق مرتبط است.