میگرن چست و چگونه درمان می شود؟

میگرن مزمن  به داشتن حداقل 15 روز سردرد در ماه، با حداقل 8 روز سردرد با ویژگی های میگرنی، برای بیش از 3 ماه تعریف می شود. سردرد مزمن با دوره‌های سردرد کمتری شروع می‌شود که به تدریج به الگوی سردرد مکرر تبدیل می‌شود.

چه کسانی به میگرن مزمن مبتلا می شوند؟

میگرن مزمن بین 3 تا 5 درصد از مردم ایالات متحده را تحت تاثیر قرار می دهد. تقریباً 3 درصد از افرادی که میگرن اپیزودیک دارند هر سال به میگرن مزمن تبدیل می شوند.

چه چیزی باعث میگرن مزمن می شود؟

میگرن مزمن در طول زمان به دلیل تعدادی از عوامل ایجاد می شود:

داروهایی که زمانی برای درمان سردردها استفاده می‌شد، در تلاش برای کنترل افزایش تعداد سردردها، بیش از حد مورد استفاده قرار می‌گیرند. داروهای حاوی باربیتورات (آموباربیتال [Amytal®]، بوتاباربیتال [Butisol®]) و مواد مخدر (افیون ها/افیون ها) داروهای تجویزی گزارش شده ای هستند که منجر به ایجاد سردرد مزمن می شوند. رایج ترین داروهایی که باعث سردردهای ناشی از مصرف بیش از حد دارو می شوند، داروهای بدون نسخه مانند Excedrin® و معادل های ژنریک، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و استامینوفن (Tylenol®) هستند.

سایر عوامل مرتبط با میگرن مزمن عبارتند از:

- چاقی

- خرناس

- اختلالات خلقی، به ویژه اضطراب و افسردگی

- اختلال مداوم الگوی خواب

- مصرف بیش از حد کافئین

- سابقه ضربه شدید عاطفی (رویدادهای استرس زا در زندگی) یا آسیب جسمی

تشخیص میگرن مزمن, داروهای ضد میگرن مزمن, میگرن مزمن

علایم و نشانه های میگرن مزمن

علائم میگرن مزمن چیست؟

علائم میگرن اپیزودیک و میگرن مزمن یکسان است. تفاوت صرفاً افزایش تعداد سردردها است. علائم معمول میگرن عبارتند از:

- سردرد با شدت متوسط ​​تا شدید که با فعالیت/حرکت بدنی بدتر می شود.

- درد در یک یا هر دو طرف سر

- درد ضربان دار یا درد شبیه فشار

- حساسیت به نور، صدا، بو

- حالت تهوع/استفراغ

- سرگیجه

علائمی که میگرن اپیزودیک در حال تبدیل شدن به میگرن مزمن است عبارتند از:

- داشتن تعداد فزاینده ای از حملات میگرن

- مصرف بیشتر دارو به دلیل افزایش تعداد حملات

میگرن مزمن چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک شما یک تاریخچه پزشکی دقیق می گیرد. دکتر در مورد:

- الگوی شما از درد میگرنی، از جمله زمان و چگونگی شروع میگرن؛ اگر اپیزودیک یا پیوسته باشند. میگرن چقدر طول می کشد؛ اگر محرک یا عاملی وجود داشته باشد که میگرن را بدتر می کند.

- توصیف شما از درد، از جمله محل، احساس و شدت آن.

- سایر علائم همراه با درد مانند هاله، کمبود انرژی، سفتی گردن، سرگیجه، تغییر در بینایی یا حواس و حالت تهوع/استفراغ.

- درمان‌های فعلی و قبلی شما، از جمله زمانی که داروها مصرف می‌شوند، دوزها، نتیجه و عوارض جانبی و استفاده از درمان‌های جایگزین یا مکمل.

- سابقه پزشکی شما از جمله سایر مشکلات سلامتی (به ویژه مشکلات خواب ، افسردگی، اضطراب یا فیبرومیالژیا )، سابقه خانوادگی سردرد، داروهای فعلی غیر سردرد و انتخاب های سبک زندگی (سیگاری، مصرف الکل، مصرف کافئین).

عوارض میگرن مزمن, علائم میگرن مزمن, میگرن مزمن چیست

راههای درمان میگرن مزمن

میگرن مزمن چگونه درمان می شود؟

درمان میگرن مزمن بر مدیریت انتخاب های سبک زندگی و محرک های سردرد، مدیریت حملات میگرن و ارائه درمان های پیشگیرانه برای کاهش حملات میگرنی متمرکز است.

- شروع یک برنامه ورزشی که توسط پزشک شما تایید شده است.

- استرس خود را مدیریت کنید. تکنیک هایی را برای کنترل استرس مانند مدیتیشن، یوگا، تمرین تمدد اعصاب یا تنفس آگاهانه یاد بگیرید.

- ایجاد یک رژیم معمول در مورد زمان وعده های غذایی و میان وعده. وعده های غذایی را حذف نکنید.

- به خوبی هیدراته ماندن

- شروع درمان برای هر گونه اختلال خلقی موجود (از جمله افسردگی و اضطراب) یا مشکل خواب.

برنامه درمانی معمول برای مدیریت حملات میگرن شامل موارد زیر است:

- درمان حملات میگرنی در مراحل اولیه زمانی که درد خفیف باشد. با یک مسکن ساده (پاراستامول، آسپرین، ایبوپروفن، ناپروکسن) شروع کنید و به آرامی دوز را در صورت نیاز به حداکثر دوز قابل تحمل افزایش دهید، مگر اینکه سردرد در ابتدا شدید باشد یا شدید شود. در چنین مواردی یک تریپتان را به داروی فوق اضافه کنید تا اثربخشی بهبود یابد.

- در صورت امکان از مصرف مواد افیونی خودداری کنید. پزشک شما یک برنامه درمانی برای جلوگیری از بدتر شدن سردرد مزمن با مصرف بیش از حد داروها طراحی خواهد کرد.

- عوارض جانبی مرتبط مانند حالت تهوع را درمان کنید.

- سایر تکنیک های درمانی، از جمله تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال و تحریک عصب فوق اوربیتال از طریق پوست را در نظر بگیرید.

داروهای پیشگیرانه با هدف کاهش تعداد سردرد انجام می شود. داروهای پیشگیرانه عبارتند از:

- مسدود کننده های بتا، مانند پروپرانولول (ایندرال)، آتنولول (تنورمین) و متوپرولول (لوپرسور)

- مسدود کننده های آنژیوتانسین، مانند candesartan (Atacand®)

- داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، مانند نورتریپتیلین (Pamelor®)، آمی تریپتیلین (Elavil®)

- داروهای ضد تشنج مانند توپیرامات (Topimax®)، والپروات سدیم

- فلوناریزین (Sibelium®)

- تزریق سم Onabotulinum A (Botox®).