22 حقیقت جذاب درباره دنیل دی لوییس که احتمالا نمیدانستید
سر دنیل دی لوئیس (متولد ۲۹ آوریل ۱۹۵۷) بازیگر انگلیسی از بزرگترین و صاحب‌سبک‌ترین بازیگران سینمای دنیاست. او که تا کنون سه بار برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر شده اخیرا اعلام بازنشستگی کرده است.
سرویس فرهنگی مستقل‌آنلاین: در مطلب پیش رو 22 نکته خواندنی از زندگی دنیل دی لوییس را می‌خوانید.
1.جان هارتوچ، معلم بازیگری دی لوئیس در بریستول، درباره او چنین گفته: «همیشه یک چیزی درباره او بود. او ساکت و مؤدب بود ولی کاملاً روی کارش تمرکز داشت - دانیل کیفیت لازم برای این کار را دارا بود و به نظر می‌رسید درون خود آتشی افکنده که هر لحظه امکان زبانه کشیدن آن وجود دارد. او عملکرد خاصی از خود نشان می‌داد به‌طور مثال وقتی دانش آموزان نقش‌هایشان را در نمایش دشمن طبقاتی بازی کردند، درخشش او برای همه ما آشکار شد. چیزهایی را از او می‌دیدیم که به ما گوشزد می‌کرد فرد ویژه‌ای را در دستانمان داریم.»
سبک بازیگری دنیل دی لوئیس
2. دنیل دی لوئیس تحصیل‌کرده مدرسه بازیگری بریستول است. باوجود اینکه در این مدرسه شیوه مرسوم و عادی بازیگری را آموزش می‌دادند، او تصمیم گرفت که از سبک متد اکتینگ استفاده کند. به همین دلیل است در فیلم‌هایی که او ایفای نقش کرده است به طور کامل خود را وقف نقشش می‌کند و همچنین به تحقیق درباره نقش‌هایی که بازی می‌کند شهرت دارد. او معمولاً در تمام زمان فیلمبرداری در نقشش باقی می‌ماند؛ حتی اگر این موضع اعث آسیب به سلامتی‌اش شود یا برایش ضرر داشته باشد.
دنیل دی لوییس بازیگری گزیده‌کار
3. دی لوئیس به یکی از گزیده‌کارترین بازیگران صنعت سینما مشهور است، به‌طوری‌که از سال ۱۹۹۸ به بعد او تنها در شش فیلم به ایفای نقش پرداخته و تقریباً بین هریک از فیلم‌هایش پنج سال فاصله افتاده‌است.
4. دنیل دی لوییس به شدت بر روی حفظ حریم شخصی‌اش حساس است و با دقت ازحریم زندگی شخصی‌اش محفاظت می‌کند به طوری‌که در همه این سال‌ها به ندرت مصاحبه‌ای انجام داده یا در مجامع عمومی ظاهر شده‌است.
5. در ژوئن ۲۰۱۴، او در جریان مراسم تولد ملکه انگلستان به دریافت عنوان شوالیه مفتخر شد.
دنیل دی لوییس و تئاتر
6. دی لوئیس در اکثر سال‌های دهه ۸۰ میلادی، هم در تئاتر حضور فعالی داشت هم در سینما. عضویت در «شرکت رویال شکسپیر» و ایفای نقش نقش رومئو در نمایش رومئو و ژولیت اثر ویلیام شکسپیر و بازی به جای فلوت در نمایش رؤیای شب نیمه تابستان از جمله فعالیت‌های او در تئاتر محسوب می‌شود. در سال‌های ۱۹۸۴ و ۱۹۸۵او به ترتیب در فیلم‌های باونتی و رختشویخانه زیبای من بازی کرد. اولین ایفای نقش جدی او که هم توانست نظر منتقدان را جلب کند و هم نزد تماشاگران محبوب شود هم نظر مردم را جلب کند، فیلم اتاقی با یک چشم‌انداز (۱۹۸۵) بود.
جوایز و افتخارات دنیل دی لوئیس
7. دنیل دی لوئیس یکی از تحسین‌شده‌ترین بازیگران نسل خودش است، او جوایز متعددی به دست آورده که مهم‌ترین آن سه جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد از جوایز آکادمی اسکار برای فیلم‌های پای چپ من (۱۹۸۹)، خون به پا خواهد شد (۲۰۰۷) و لینکلن (۲۰۱۲) است که او را به تنها بازیگر دارنده این عنوان تبدیل کرده است. او همچنین از جمله سه بازیگر مردیست که تاکنون توانسته برنده سه جایزه اسکار شود. او برای فیلم‌های به نام پدر (۱۹۹۳)، دارودسته‌های نیویورکی (۲۰۰۲) و رشته خیال (۲۰۱۷) نیز توانسته نامزد دریافت این جایزه شود. او چهار جایزه بفتا، سه جایزه از انجمن بازیگران فیلم و دو گلدن گلوب نیز در کارنامه خود دارد و همچنین تنها بازیگری است که توانسته دوبار پنج جایزه حرفه‌ای سینما (شامل اسکار، بفتا، انجمن منتقدان، گلدن گلوب و انجمن بازیگران) را کسب کند. در نوامبر ۲۰۱۲، مجله تایم دی لوئیس را «بزرگترین بازیگر جهان» خواند.
اولین تجربه بازیگری دنیل دی لوییس
8. فیلم یکشنبه خونین یکشنبه اولین فیلم دانیل دی لوئیس بود. او زمانی که در این فیلم بازی کرد تنها چهارده سالش بود و نقش یک بچه خرابکار را بازی کرد. بعدها او این تجربه را با کلمه «بهشت» توصیف کرد و گفت: «به من گفتند دو پوند به تو می‌دهیم و تو هم با یک بطری شکسته روی تمام ماشین‌های پارک شده در اطراف کلیسا خط بنداز!»
9. در سال ۱۹۸۵، بازی در فیلم رختشویخانه زیبای من ساخته استیون فریرز، نام دنیل دی لوئیس را سر زبانن‌ها انداخت. داستان این فیلم در دوره نخست‌وزیری مارگارت تاچر، در دهه ۸۰ میلادی و در لندن، اتفاق می‌افتد و دانیل نقش همجنسگرایی را بازی می‌کند که در رابطه‌ای بین نژادی قرار گرفته‌است. این فیلم، اولین فیلم دانیل دی لوئیس بود که در فهرست ۱۰۰ فیلم برتر بریتانیایی بنیاد فیلم بریتانیا، با رتبه ۵۰، قرار گرفت،
10. در سال ۱۹۸۷، دنیل دی لوییس بازی در اقتباس فیلیپ کافمن از میلان کوندرا به نام سبکی تحمل‌ناپذیر هستی را قبول کرد. دانیل در این فیلم نقش جراحی اهل کشور چک را بازی کرد که روابط عاشقانه‌اش با وارد شدن زنی به زندگی‌اش به کلی دگرگون می‌شود. او برای این فیلم زبان چکی یاد گرفت و حتی در هشت ماه صحنه برداری، لهجه چکی‌اش را، چه در زمان فیلمبرداری و چه در زندگی عادی، ترک نکرد. در همین دوره بود که دی لوئیس و دیگر بازیگران بریتانیایی مثل گری اولدمن، کالین فرث، تیم راث و بروس پین، «بریت پک» نامیده شدند.
11. در سال ۱۹۹۲، تقریباً سه سال بعد از بردن اسکار، او در فیلم آخرین موهیکان ظاهر شد. دی لوئیس برای این فیلم به کارگردانی مایکل مان نیز تحقیقات گسترده‌ای انجام داد و دوره‌های بسیار سنگینی را برای کم کردن وزنش پشت سر گذاشت. او که به خاطر سابقه‌اش در نجاری، مهارت زیادی در کار با چوب داشت و برای هر چه بهتر اجرا کردن نقشش شروع به زندگی در جنگل کرد، برای خودش قایق درست کرد، دست به ماهیگیری و شکار زد و یادگرفت چگونه از پوست حیوانات لباس تهیه کند. او حتی تفنگش را هم با خود به فیلم آورد. گفته می‌شود در مراسم شب کریسمس هم با همین تفنگ درازش سر میز شام حاضر شده بود.
ماجراهای غرق شدن دنیل دی لوییس در نقشش
12. داستان‌های غوطه‌وری دنیل دی لوئیس در نقش‌هایش فراوان است. دی لوئیس برای بازی در نقش گری کانلون در فیلم به نام پدر، به دلیل استفاده از خوراک زندان ۱۳ کیلوگرم وزن کم کرد، برای دو روز بی‌خوابی کشید، سه روز توسط افسر پلیس واقعی بازجویی شد و در این حین از او خواست که شدت بازجویی را به بیشترین حدش برساند تا جایی که بازجو روی دانیل سطل آب سرد ریخت. برای فیلم بوکسور در سال ۱۹۹۷، او هفته‌ها با قهرمان پیشین بوکس جهان، بری مک گیگان، تمرین کرد. بری درباره او گفت: «به اندازه‌ای خوب بود که می‌توانست در مسابقات حرفه‌ای شرکت کند». او در این فیلم دماغش شکست و دیسک کمرش آسیب دید.
13. دی لوئیس در سال ۱۹۹۳ به آمریکا برگشت تا در اقتباس مارتین اسکورسیزی از رمان ایدیت وارتون به نام عصر بی‌گناهی بازی کند. داستان این فیلم در عصر طلایی ایالات متحده رخ می‌داد، به همین دلیل دانیل برای آماده‌سازی خود برای ایفای این نقش، پیش از شروع تصویربرداری، دو ماه لباس‌های اشرافی قرن نوزدهم (کلاه، عصا، شنل و…) پوشید و در نیویورک شروع به پرسه زدن کرد.
14. لوئیس در نسخه سینمایی نمایش بوته آزمایش، نوشته آرتور میلر، به ایفای نقش پرداخت. او در زمان فیلمبرداری این فیلم با ربکا میلر، دختر آرتور، آشنا شد و همین آشنایی منجر به ازدواجشان گردید.
15. دی لوئیس پس از بازی در بوکسور از حرفه کاری خود را فاصله گرفت و دوره‌ای با نام «نیمه بازنشستگی» را شروع کرد و مشغول به کار نجاری شد. او که شیفته کفاشی شده بود به فلورانس در ایتالیا رفت و آن‌طور که گفته می‌شود زیر نظر استفانو بمر، کفاش معروف ایتالیایی، به آموزش کفاشی پرداخت.
16. بعد از پنج سال دوری از صنعت سینما، دی لوئیس با بازی در فیلم دارودسته‌های نیویورکی (۲۰۰۲) به کارگردانی اسکورسیزی و تهیه‌کنندگی هاروی وینستین به سینما بازگشت. او در این فیلم نقش سردسته فاسد خلافکاران، ویلیام «بیل قصاب» کاتینگ را در کنار لئوناردو دی‌کاپریو، که نقش شاگرد تحت‌الحمایه بیل را به عهده داشت، بازی کرد. او برای اینکه آمادگی بیشتری برای ایفای نقشش بدست آورد دوره‌ای طولانی مدت را به عنوان شاگرد قصاب گذراند. به همین خاطر قصابی را استخدام کرد تا به او دستورهای لازم برای سلاخی کردن گوشت و لاشه را گوشزد کند. همچنین از افراد مشغول به کار در سیرک کمک خواست تا به او نحوه کار با چاقو را آموزش دهند. مثل همیشه، هنگام فیلمبرداری از نقشش بیرون نیامد (حتی لهجه نیویورکی کاراکتر فیلم را نگه می‌داشت). در زمان ساخت فیلم تشخیص داده شد که دانیل به بیماری ذات‌الریه مبتلا شده‌است به همین خاطر او مجبور شد که کت گرمی بپوشد یا حداقل خود را درمان کند تا فیلمبرداری فیلم به تأخیر نیفتد و در نهایت متقاعد شد که برای درمان خود دارو مصرف کند. بازی دی لوئیس در دارودسته‌های نیویورکی سومین نامزدی اسکار را برایش به ارمغان آورد و موفق شد که برای دومین بار جایزه بفتای بهترین بازیگر نقش اول مرد برنده شود.
17. با بردن جایزه اسکار، دی لوئیس در کنار مارلون براندو و جک نیکلسون به تنها بازیگران مردی بدل شدند که بین اولین و دومین جایزه‌شان چند بار نامزد شده‌اند. وی برای این فیلم در تمامی سکانس‌های چاه نفت، خود حاضر می‌شد و از بدل کار استفاده نمی‌کرد و در صحنه‌ای که نردبان می‌شکند و او در چاه می‌افتد ۲ دنده‌اش می‌شکند.
18. زمانی که این سؤال از خود دی لوئیس پرسیده شد که آیا تو «بزرگترین بازیگر جهان» هستی او پاسخ داد: «به نظرتان این حرف احمقانه‌ای نیست؟ این عنوان مدام در حال تغییر است».
19. پس از مدت کمی از برنده شدن اسکار برای فیلم لینکلن، دی لوئیس اعلام کرد که قرار است از بازیگری فاصله بگیرد و به مدت پنج سال، تا بازی در فیلم بعدی، به خانه خود در شهرستان ویکلو برگردد.
بارنشستگی دنیل دی لوئیس
20. در تاریخ ۵ ژوئن ۲۰۱۷، سخنگوی دی-لوئیس، لزلی دارت، اعلام کرد که دانیل بازنشسته می‌شود. دی لوئیس در رابطه با خداحافظی‌اش از سینما تا مدت‌ها سکوت کرده بود اما سرانجام در نوامبر ۲۰۱۷ در مصاحبه‌ای به صحبت درباره آن پرداخت و گفت: «می‌دانم که انتشار بیانیه دور از ادب و عادت است، اما می‌خواستم برای خود مرزی تعیین کنم. دوست نداشتم به پروژه دیگری کشیده شوم. یک عمر، به این اندیشیدم که اگر چگونه بازنشسته شوم بهتر است، نمی‌دانم چرا این بار با دفعات قبل متفاوت بود، اما انگیزه کناره‌گیری در من ریشه دواند، و به اضطرار بدل شد. کاری بود که باید انجام می‌دادم.»
زندگی شخصی دنیل دی لوئیس
21. دنیل با بازیگر فرانسوی، ایزابل آجانی به مدت شش سال در رابطه بود که در نهایت با توافق طرفین از هم جدا شدند. حاصل این رابطه فرزندی با نام گابریل-کین دی لوئیس بود که در سال ۱۹۹۵ در نیویورک به دنیا آمد و تنها چند ماه پس از تولد او، دانیل و ایزابل به رابطه‌شان پایان دادند.
در سال ۱۹۹۶، زمانی که مشغول کار روی پروژه‌ای اقتباس شده از نمایش بوته آزمایش بود، آرتور میلر (نویسنده نمایشنامه) را ملاقات کرد. همان زمان بود که به دختر آرتور، ربکا میلر، علاقه‌مند شد و آن‌ها همان سال با هم ازدواج کردند. چندی بعد دانیل و ربکا صاحب دو پسر شدند، رونان کال دی لوئیس (متولذ ۱۹۹۸) و کاشل بلیک دی لوئیس (متولد ۲۰۰۲). خانواده دی لوئیس معمولاً زمان خود را در نیویورک و ایرلند سپری می‌کنند.
22. دی لوئیس در سال ۱۹۹۳ تابعیت ایرلندی گرفت. در حال حاضر او هم شهروند انگلستان است و هم ایرلند و تاکنون هر دوی آنان را حفظ کرده‌است. او از سال ۱۹۹۷ در آنامو، شهرستان ویکلو زندگی می‌کند. او در این باره گفت: «با اینکه من دو ملیت دارم اما فکر کنم انگلیس کشور من باشد. من به شدت به لندن احتیاج دارم اما نمی‌توانم آنجا زندگی کنم زیرا در لندن زمانی فرا می‌رسد که من به آرامش نیاز دارم اما باید بالاجبار مردمی باشم و در میان مردم حضور پیدا کنم که نمی‌توانم با این موضوع کنار بیایم.»
ارسال نظر