«کارگر» بودن دیگر در ایران نمی صرفد!

میرعلی شیرافکن ضمن تاکید بر این نکته که «کارگر بودن دیگر برای کارگران نمی‌صرفد»، گفت: بسیاری از کارگران بخصوص در شهرستان‌ها به سمت مشاغل کاذب و دلالی و کارهای موقتی رفته‌اند تا بتوانند معاش روزمره خود را بگذرانند.

یکی از مسائلی که در نتیجه وضعیت درآمدی و معیشتی کارگران ایجاد شده است، مسئله انگیزه نیروی کار در فرآیند فعالیت خود در واحدهای اقتصادی است. میرعلی شیرافکن (عضو شورای اسلامی کار استان مازندران) معتقد است که وضعیت فعلی درآمدی کارگران به سمتی می‌رود که دیگر مشاغلی با مرتبه و جایگاه اجتماعی پایین برای کارگران به صرفه‌تر از شغل شریف کارگر بودن است.

این فعال کارگری در ارتباط با وضعیت مشاهدات خود از استان‌های شمالی و کل جامعه کارگری کشور توضیح داد: افزایش حقوق کارگران در ایران سالانه رخ می‌دهد در صورتی که ما با جهش‌ها و تورم‌های ناگهانی ماهیانه مواجه هستیم. وضعیت به گونه‌ای شده که در برخی واحدهای تولیدی و خدماتی ما با کمبود نیرو به دلیل مهاجرت از مشاغل کارگری مواجهیم، اما با این حال شاهد نبودیم که به این دلیل کارفرمایی تلاش کند تا با پرداخت دستمزد بیشتر نیروی کار خود را در شرکت یا بنگاه اقتصادی خویش حفظ نماید.

این کارشناس مسائل بازار کار افزود: متاسفانه از سمت دولت نیز در این حوزه مساعدتی نمی‌بینیم. مثلا در بودجه سال جاری قرار است گویا حدود ۶۰درصد بر دریافتی کارکنان دولت افزوده شود، ولی هم دولت و هم کارفرمایان در جلسات شورای عالی کار برای افزایش ۳۰درصدی دستمزد یا حتی اضافه کردن یک میلیون تومان به دستمزد فعلی نیز مقاومت سرسختانه‌ای انجام می‌دهند که این نتایج ناگواری بر بازار کار می‌آورد.

شیرافکن در ادامه با اشاره به نتایج ناگوار بازار کار به دلیل فاصله دستمزد تا هزینه‌های روزمره، افزود: «اولا وضعیت عمده کارفرمایان (به جز آن افرادی که در واحدهای تولیدی کوچک و کارگاهی کارفرما هستند) نسبتا خوب است و ثانیا اگر کارفرمایان مشکلی دارند، عمده آن خارج روابط میان کارفرما و کارگر بوده و به دولت و بانک‌ها و تجارت خارجی و عوامل محیطی دیگر ربط دارد، با این حال برای ما باعث تعجب است که چرا با وجود خروج کارگران از برخی واحدهای تولیدی و روی آوردن به مشاغل دیگر، همچنان بر حفظ وضعیت مزدی پافشاری می‌کنند!»

عضو شورای اسلامی کار ضمن تاکید بر این نکته که «کارگر بودن دیگر برای کارگران نمی‌صرفد» گفت: بسیاری از کارگران بخصوص در شهرستان‌ها به سمت مشاغل کاذب و دلالی و کارهای موقتی رفتند تا بتوانند معاش روزمره خود را بگذرانند که خود این امر پر ریسک و خطرناک است. آن دسته کارگران که مشاغل شریف خود را رها نکرده و مانده‌اند نیز اغلب مجبور هستند، زیرا یا شغل بهتری پیدا نمی‌کنند و یا در سنینی هستند که بحث سنوات بیمه و بازنشستگی برای آن‌ها اهمیت بسیار ویژه‌ای دارد. این کارگران نیز ناچار و مجبور هستند تا بمانند زیرا دیگر انگیزه‌ای برای کار در میان آن‌ها وجود ندارد.

وی در پایان با بیان اینکه «این وضعیت در شرایطی است که ما در بسیاری از واحدهای تولیدی و خدماتی با کمبود نیروی کار و کارگر متخصص مواجه هستیم» تصریح کرد: این مشکل کارفرمایان نیز باز به واسطه وضعیت پرداختی و دریافتی کارگران است و با حداقل مزد تعیین شده و باوجود شکاف درآمدی عظیم میان کارفرما و کارگر، این بحران در تامین نیروی کار و حفظ خود بازار کار وجود دارد. اگر در این شرایط قانون‌های خوبی داشته باشیم تا براساس آن کارفرمایی که دارایی و سود کافی را دارد، مزد متناسب پرداخت کند، و کسی نتواند قانون را دور بزند، شرایط بازار کار می‌تواند بهبود یابد.